عادت داریم هر سال فصل تابستان و زمستان که می شود یاد و عطر جبهه های غرب و جنوب بی قرارمان می کند،خیلی خوب است اما… ما یادمان می رود که شهدای منطقه عملیاتی همرزمانی دارند…

یادمان می رود که راهیان نوری هم در شهرهایمان و در نزدیکی خودمان برپاست،به میزبانی شهدایی که هنوز شهادتشان فرا نرسیده… شهدایی که هر روز شهیدند…

چقدر غافلیم از جانبازان!

چقدر غافلیم از ستارگانی که در سکوت سوسو می زنند و ما غافل از عظمتشان،شهدا را فقط مختص 8 سال دفاع مقدس کرده ایم. ما دنبال شهدا می دویم اما از نزدیک ترینها به شهدا غافلیم.می خواهیم از جبهه و شهدا بشنویم اما تنها خاک را می جوییم و غافلیم از باقی الشهدایی که با شهدا زندگی کرده اند،نفس کشیده اند و خود شهید آینده اند. غافلیم از باقی شهدایی که تقدیر الهی بر رفتنشان هست،اما کمی دیرتر تا ناگفته ها را بگویند و دست ما را بگیرند…

 چقدر غافلیم از جانبازان!

 آنهایی که هر سال مشتری های ثابت مناطق عملیاتی هستید راست و حسینی کلاهتان را قاضی کنید؛تا کنون به دیدار چند تن از این شهدای فردا رفته اید؟تا کنون چند بار اتفاق افتاده که به دنبال آنها بگردید و به دست بوسیشان بروید؟تا کنون چند بار شده پای درد و دلهای آنها بنشینید و جبهه را از زبان آنان بشنوید و شب عملیات را در چشمان آنها ببینید؟

 نه…نه…نه سر خودتان کلاه نگذارید… غافلیم از جانبازان…

 چند جانباز دردمند دیده اید؟ چرا حاضر نیستید پای دردهایشان بنشینید؟چرا؟ چرا به فرزندانشان نمی اندیشیم؟ فرزندانی که در آینده ای نه چندان دور مورد هجمه و اتهام قرار می گیرند که خوردید و بردید و حق ما را ندادید! چرا به مشکلاتشان نمی اندیشیم؟درست که اینها آبرو دارند اما آنقدر نگفتیم که دیگر باورش هم سخت است…اما اگر کمی همت کنی می بینی. وقتی پای صحبت دیدار جانبازان به میان می آید هزار بهانه قطار می کنی که گرفتارم،کار دارم،امتحان دارم،سعادت ندارم،شهدا نمی خوان و…! با این روحیه و اینگونه عدم حس تکلیف،تو را بخدا کلایت را قاضی کن. خجالت نمی کشی به پابوس شهدا می روی و دروغ می گویی؟ شهدا بی شهدا مگر معنی دارد؟ انگار بی وضو می روی تا به نماز جماعت برسی،بدو به رکوع برسی… تقبل الله!

 دیگر تکراری است گفتن این جمله ها که: به خاطر من و تو امروزشان شکسته و زهوار در رفته است.

 یادمان نرود راهیان نوری هم در شهرهایمان برپاست،راهیان نوری که هر 12 ماه سال برپاست،این اردوها با نظارت کامل شهدا انجام می شود،هزینه اش هم رایگان است،تنها یک قلب تپنده برای باقی الشهدا می خواهد و یک جفت چشم تا این ایثارگران را در محل زندگی خود ببیند، هزینه اش فقط جهت پرواز از منزل خود تا منزل باقی الشهدا پول تاکسی و اتوبوس و مترو است.

 تکلیف را شهدا مشخص کرده اند: ای برادر و خواهر به کجا می روی؟ کمی درنگ کن! آیا با کمی گریه و خواندن فاتحه بر مزار من و امثال من،مسئولیتی را که ما با رفتن خود بر دوش تو گذاشته ایم فراموش خواهی کرد یا نه؟ اما مسئولیت، ادامه دادن راه ماست. ما نظاره می کنیم که تو چه خواهی کرد!

                                                                                                 (شهید رضا نادری اعجوبه)