امام حسین علیه السلام هم بر خویشتن غیرت می ورزید و هم بر خاندان خویش.

درباره غیرت ورزی بر خویش، سخنان و اشعار ستم ستیز و غیرت ورزانه و کارهایی که نشان از غیرت آن حضرت دارد زبانزد و بسیار است. ولی حادثه ای که دل را بیشتر جریحه دار می سازد از این قرار است:

آنگاه که امام حسین علیه السلام یورش بی شرمانه دشمن را به خیمه ها دید و شماتت آنان را شنید غیرت ورزی آن حضرت بر خانواده اش ، نگذاشت که بر زمین آرام گیرد؛ از روی زمین برخاست و به مبارزه پرداخت، ولی زخم های فرونشسته بر پیکرش، او را از مبارزه بازداشت و بر زمین نشست و در حالیکه جامه خزی بر دوش داشت دژخیمان حلقه را بر او تنگ تر کردند و چنان ضرباتی بر پیکرش فرونشاندن که از نشستن هم ناتوان شد ولی از آن روی که دشمنان او را بر زمین فرو افتاده اش نبینند و شماتتش نکنند افتان و خیزان به ستیزه می پرداخت.

اما درباره غیرت ورزی آن حضرت درباره خانواده اش باید گفت: که ایشان گودالی عمیق گرداگرد خیمه ها حفر کرد و آتشی شعله ور در آن برافروخت تا دژخیمان نتوانند بر خیمه ها یورش برند و به دشمنان چنین بانگ داشت :” اُقصُدونی بنفسی و اترکوا حرمی؛ بر من یورش آرید و خانواده ام را وا رهید”

گرد آوری شده توسط نویسنده وبلاگ

1.حسین علیه السلام این گونه بود، شوشتر،جعفر، قم: آل علی علیه السلام،چاپ دوازدهم،1391،ص89