یکی از عوامل سازگاری زن و شوهر همتا و متناسب بودن آنان می‌باشد، که در اصطلاح «كفو» نامیده می‌شود. زن و شوهر اگر درباره شرافت خانوادگی، ثروت، سطح دانش و تحصیلات، علاقه‌ها و اهداف، تفکرات سیاسی، دین‌داری و تقید به ضوابط اسلامی، نوع زندگی خانوادگی، تناسب و هم آهنگی داشته باشند مشکلاتشان کمتر است و بهتر تفاهم می‌نمایند. کانون خانوادگی‌شان گرم‌تر و در پیشبرد اهداف کمک یک دیگر خواهند بود. اسلام نیز به کفو بودن زوجین توصیه نموده است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «زن و مردِ همتا و كفو را به ازدواج يك ديگر در آوريد، و با كفوها ازدواج كنيد، و براى نطفه‏هاى خود جايگاهى مناسب انتخاب كنيد.[1]»

اما اگر در این جهات نامتناسب و متفاوت باشند، غالباً در زندگی با مشکلات و ناسازگاری‌ها و ایرادها و عدم همکاری‌ها و ناراحتی‌هایی مواجه خواهند شد؛ مثلًا اگر یکی از آنها از خانواده‌ای دین‌دار و مقیّد به ضوابط دینی و دیگری از خانواده‌ای لاابالی یا کم‌تقید باشد در آینده زندگی غالباً با مشکلاتی جدی رو به رو خواهند شد. هم‌چنین اگر یکی اهل مطالعه و تحقیق

و دیگری اهل تفریح و تجمل و شب نشینی، یا یکی دارای تحصیلات عالی و دیگری کم‌سواد باشد، یا یکی از آنها از خانواده‌ای ثروت‌مند و شیفته مال و منال و دیگری از خانواده‌ای تهی دست باشد، یا یکی از آنها دارای تفکر سیاسی خاص و دیگری تفکری برخلاف آن داشته باشد، یا یکی دارای فرهنگ و آدابی ویژه و دیگری با فرهنگ و طرز تفکری دیگر باشد، غالباً با مشکلاتی کم یا زیاد مواجه می‌شوند و همکاری و همفکری و تعاون لازم را ندارند.

بنابراین همتایی یکی از مزایای خانواده محسوب می‌شود که در گزینش همسر باید حتی المقدور مورد عنایت و توجه دختر و پسر و خانواده آنان قرار گیرد.

1.بحار الانوار، ج 103، ص 375:« انكحوا الاكفاء و انكحوا منهم و اختاروا لنطفكم»