در سال 201هـ.ق و یک سال پس از سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به شهر «مرو» حضرت فاطمه معصومه همراه عده اى از برادران و محارم خود براى دیدار برادر(امام رضا) راهى دیار غربت شد. در طول راه به شهر ساوه رسیدند، ولى از آن جا که در آن زمان مردم ساوه از مخالفان اهل بیت بودند، با ماموران حکومتى همراهى نموده و با همراهان حضرت وارد نبرد و جنگ شدند. عده اى از همراهان حضرت در این حادثه غم انگیز کشته شدند.(1) سپس حضرت به طرف قم حرکت نمود.

بزرگان قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند، به استقبال حضرت شتافتند . در حالى که موسى بن خزرج ،بزرگ خاندان اشعرى زمام شتر حضرت را به دوش مى کشید؛ ایشان در میان شور و احساسات مردم قم وارد آن شهر شد . به منزل شخصى موسى بن خزرج رفت. (2)

فاطمه معصومه هفده روز در قم به سر برد. در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود. واپسین روزهاى عمر پربرکت خویش را با خضوع و خشوع در برابر ذات پاک الهى به پایان رساند. سرانجام بعد از هفده روز دار فانی را وداع نمود و به دیار حق شتافت.

دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب فروغی از کوثر نور

1.زندگى حضرت معصومه، مهدی منصوری ، ص ۱۴. قم، کتابفروشی صحفی، ۱۳۸۰ق.

2. تاریخ قم، حسن بن محمد بن حسن قمى ، ترجمه حسن بن على بن حسن عبد الملک قمى ، ص ۲۱۳.تحقیق سید جلال الدین تهرانى، تهران، توس، ۱۳۶۱ش.

امام صادق عليه ‏السلام :
لا تَكسَلوا في طَلَبِ مَعايِشِكُم؛ فَإِنَّ آباءَنا كانوا يَركُضونَ فيها و يَطلُبونَها؛
در طلب معاش خود كاهلى نكنيد كه پدران ما براى آن ‏مى‏دويدند و آن را جستجو مى‏كردند.
الفقيه : 3 / 157 / 3576

شخصیت شناسی نخبگان زن شیعی

 زنان نخبه هاشمی :

حضرت فاطمه معصومه بنت امام موسی کاظم ^{(علیه السلام)}یکی از مشهورترین و با فضیلت ترین زنان شیعه ی هاشمی و مورد توجه اهل بیت^{(علیهم السلام)} بوده است .مادرش از اهالی مغرب بود و با وجود امام رضا(علیه السلام) از این بانوی مطهر متولد شدند[1].تاریخ دقیقی از ولادت حضرت معصومه در دست نیست[2] .بنا بر روایتی دیگر در سال 183[3]  در مدینه به دنیا آمدند.در مورد خصوصیات حضرت فاطمه معصومه اهل بیت^{(علیهم السلام)}مطالبی را بیان کرده بودند. برای نمونه وقتی گروهی از شیعیان از شهر ری به نزد امام صادق^{(علیه السلام)}رفتند؛حضرت آن ها را بسیار تکریم کردوبر آن ها  تحیت  وسلام ومرحبا گفت،آنگاه فرمود:"برای خدا حرمی است وآن مکه است وحرم رسول خدا^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} و حرم امیرالمومنین(علیه السلام) کوفه است وحرم من وفرزندانم قم  است. بدانید  که قم کوفه ی کوچک ماست.بانویی از اولاد ما درآن جا وفت می کند که نامش فاطمه است ودختر موسی،همه ی شیعیان ما با شفاعت او وارد بهشت می شوند"[4].لازم به ذکر است که امام صادق^{(علیه السلام)}زمانی این خبر را دادند که هنوز حضرت موسی کاظم^{(علیه السلام)}پدر گرامی فاطمه معصومه بدنیا نیامده بود .حضرت باز در جایی دیگر مژده بدنیا آمدن دختری از خاندان اهل بیت ^{(علیهم السلام)}را می دهندکه نامش فاطمه است و هرکس او رادر قم زیارت کند بهشت براو واجب می شود[5].این بانوی  بزرگوار در سال 201 هجری در مسیر دیدار امام رضا^{(علیه السلام)} در شهر قم به شهادت رسید[6]. پس از وفات ایشان ، موسی بن خزرج یکی از شیعیان ، ایشان را به قبرستان بابلان منتقل کرد و سایبانی را آن جا ساخت تا آن که زینب دختر امام محمد تقی ^{(علیه السلام)}قبه ی فعلی را بر سر تربت فاطمه معصومه بنا نهاد[7].

صفحات: 1· 2

ورزش در قرآن

قرآن کتاب آسمانی اسلام، بزرگترین سرمشق و راه گشای زندگی انسان ها در همه ی شئون و امور تا روز قیامت است. در این کتاب بزرگ و بی نقص آیاتی وجود دارد که به گونه ای بر اهمیت ورزش و نیرومند سازی جسم در کنار تقویت روح و بعد علمی دلالت دارد. در این جا به برخی از این آیات اشاره می کنیم:

برتری قوای جسمی طالوت

هنگامی که اشموئیل علیه السلام طالوت را برای فرماندهی بر بنی اسرائیل معرفی نمود، قوم بنی اسرائیل مخالفت نمودند و اشموئیل علیه السلام پاسخ داد: ان الله اصطفاه علیکم و زاده بسطة فی العلم والجسم[1].

قرآن پاسخ دندان شکنی را که پیامبر آن زمان به گمراهان بنی اسرائیل را، چنین بازگو می کند:

این که می بینید خداوند او را برگزیده و زمام دار شما قرار داده به خاطر این است که از نظر هوش، فرزانگی و علم پر مایه است و از نطر نیروی جسمی قوی و پر قدرت.[2]

مزیت بودن نیرومندی و ورزشکاری

ورزشکاری یک مزیت و فضیلت است و در دو جا برادران یوسف این را مطرح می کنند:

إِذْ قالُوا لَيُوسُفُ وَ أَخُوهُ أَحَبُّ إِلى أَبِينا مِنَّا وَ نَحْنُ عُصْبَةٌ…[3]

هنگامی که برادران گفتند: یوسف و برادرش نزد پدر از ما محبوب تر ند درحالی که ما نیرومند تریم. [4]

قالُوا لَئِنْ أَکَلَهُ الذِّئْبُ وَ نَحْنُ عُصْبَةٌ…[5]

گفتند اگر او را گرگ بخورد با اینکه ما گروه نیرومندی هستیم …[6]

حضرت موسی (علیه السلام)جوانی نیرومند

حضرت موسی (علیه السلام) وارد شهر شد و در آن جا با صحنه ای رو به رو گردید، دو نفر مرد را دید که سخت با هم گلاویز شده اند و مشغول زد و خورد هستند که یکی از آن ها از پیروان موسی (علیه السلام) بود و دیگری از دشمنانش. هنگامی که مرد بنی اسرائیلی چشمش به موسی (علیه السلام) افتاد از موسی (که جوانی نیرومند و قوی پنجه بود) تقاضای کمک کرد.

موسی(علیه السلام)  به یاری او شتافت، مشتی محکم بر سینه ی مرد فرعونی زد، اما همین یک مشت کار او را ساخت.[7]

قسمتی از پایان نامه خانم سلیمانی
[1] بقره(2)/247
[2] تفسیر نمونه،ج9، ص172
[3] یوسف(12)/8
[4] تفسیر نمونه، ج9، ص320
[5] یوسف(12)/14
[6] تفسیر نمونه، ج9، ص329
[7] تفسیر نمونه، ج16، ص42

از نگاه قرآن و احادیث، آیا می توان برای حاکمان ستمگر آرزوی مرگ نمود، و در مرگشان شادمان بود؟

تعالیم و آموزه‌های دینی به ما می‌گوید؛ انسان باید هموار از ظالمان و ستمگران بیزاری جوید و بر آنان لعن و نفرین فرستد: «أَلا لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظَّالِمینَ»؛[1] اى لعنت خدا بر ظالمان باد.
بر اساس این آموزه‌ها، انسان مؤمن می‌تواند برای ظالم و ستم‌گری که امیدی به هدایت او نیست، آرزوی مرگ کند و به دنبال آن از مرگش خوشحال شود؛ چرا که با مرگش عده‌ای از مردم از زیر ستم او آزاد شده و به بندگی خدا می‌پردازند. البته اظهار علنی این موضوع در مواردی سفارش نمی‌شود مانند آن‌که به مصالح فردی(در موارد جزئی و شخصی) نبوده و با اصل تقیه منافات داشته باشد و نیز اگر منطبق با مصالح جامعه اسلامی نباشد؛ یعنی علنی کردن این شادمانی باعث تنش‌های سیاسی شود که ضررش برای جامعه دینی، بیش از نفعش باشد.
اما در اصل مسئله، از قرآن کریم و روایات، مواردی به عنوان نمونه بیان می‌شود.
1. «وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیَّارا»؛[2] نوح گفت: پروردگارا! هیچ‌یک از کافران را بر روى زمین باقى مگذار.
از خواسته‌های حضرت نوح(ع) از خداوند این بود که پروردگارا! کافران را از روی زمین بردار. چنانچه آنان را به حال خود واگذاری به گمراهی خود اکتفا نکرده، بلکه بندگان تو را که از مکتب توحیدی من پیروى می‌نمایند منحرف نموده، تیره‌‏گى و ظلمت شرک و جهل جهان را فراخواهد گرفت و زحمات سال‌‌هاى متمادى که در باره دعوت مردم جهان و نسل‌‌هاى متعدد به کار برده‌‏‌ام هدر خواهد رفت. و این گروه، خداپرستان پیروان مکتب مرا نیز به ضلالت خواهند افکند؛ چون حضرت نوح دید که اینها دیگر قابلیت هدایت ندارند و در نسل آنها مؤمن به وجود نمی‌آید؛ لذا مرگ و نابودی آنها را از خدا درخواست کرد.
2. «غلبت الروم … فی‏ بِضْعِ سِنینَ للهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُون‏»؛[3] رومیان مغلوب شدند. در نزدیک این سرزمین. و پس از مغلوب شدن بار دیگر غالب خواهند شد. در مدت چند سال. فرمان، فرمان خدا است، چه پیش از پیروزى و چه بعد از آن. و در آن روز مؤمنان شادمان می‌‏شوند.

صفحات: 1· 2

یکی از مسائل مهم در حوزه ی اخلاق شناسی مسأله ی سخن چینی است و از آفاتی می باشد که از جانب زبان متوجه انسان است . اين صفت زشت به معناي حرف اين و آن را براي ديگري بردن و تحريك كردن ديگري به انتقام و دشمني است ، یک مسلمان اگر بخواهد مسلمان و مؤمنی کامل باشد ، باید از رذائل اخلاقی ، از جمله سخن چینی دوری کند و آثار و پیامدهای آن را بشناسد و در امر تربیت خویش تلاش و کوشش کند . این رذیله ی اخلاقی مفاسد و زیان‌های خانمان‌سوز و مهلکی بدنبال دارد . آدم عـاقـل نـبـايـد خـود را درگـيـر حـرف ايـن و آن كـنـد و آتـش بـيـار مـعركه شود و وزر و بال ديگران را به گردن گيرد .

در این قسمت به برخی روایات اشاره می‌شود که خود گویای عذاب‌هایی هستند که بر سخن‌چینی وارد می‌شود. از پیامبر اکرم«صلی الله علیه و آله وسلم» روایت شده که فرمودند: «کسی که بین دو نفر برای سخن‌چینی رفت و آمد کند… وقتی که از قبر بیرون می‌آید، یک مار بزرگ سیاه مسلطش می‌کند که گوشت او را نیش می‌زند و می‌خورد تا اینکه داخل آتش شود.»
و نیز می فرمایند:
الشَّیْخُ أَبُو الْفُتُوحِ الرَّازِیُّ فِی تَفْسِیرِهِ ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله … وَأَبْغَضُکُمْ إِلَی اللَّهِ الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَةِ الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الْأَحِبَّةِ الْمُلْتَمِسُونَ لِلْبَرَاءِ الْعَثَرَات
دشمن ترین شما نزد خدا کسانی هستند که برای سخن چینی بین دوستان کوشش می کنند و جمعیتهای متشکّل را پراکنده می سازند و کارشان تفرقه افکنی میان انجمن ها و عیب جویی از پاکان و نیکان است.
از رسول خدا «صلی الله علیه و آله وسلم» نقل شده است:
عذاب قبر به خاطر سخن چینی و غیبت و دروغ است .
حضرت پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله وسلم» می فرمایند : «قاطع داخل بهشت نمى‏شود»: يعنى قاطع بين مردم، و نمّام قاطع بين مردم است.