از جهات گوناگونی می توان شخصیت حضرت زینب(س) را مورد بررسی قرار داد که یکی از این ابعاد در ارتباط با امام علی(ع) است زینب به معنای زینت پدر است، مفهوم این واژه نشان دهنده این است که شخصیت حضرت زینب(س) به اندازه ای بی نظیر بوده که ایشان به مقام زینت بودن برای امام علی(ع) رسیدند؛ زینت پدر بودن حضرت در سراسر زندگی ایشان متجلی بوده است.ایشان در عفاف و حیا به مادرشان، در فصاحت و بلاغت به پدرشان، در حلم و صبر به امام حسن مجتبی(ع) و در شجاعت و قوت قلب به امام حسین(ع) شبیه بودند؛ از القاب دیگر عالمه غیر معلمه، فهمه غیر مفهمه، صائمه و قائمه است، حضرت الگویی تمام عیار برای انسان ها هستند.از القاب مهم حضرت، عقیله بنی هاشم است، عقیله به بانوان خردمند، راهنما و راهگشا در زندگی گفته می شود؛ حضرت زینب(س) در زمینه های تربیتی، اخلاقی و مشی اجتماعی تأثیرات ویژه ای در زمان حیات خود داشتند.

از سرمشق های دیگر الگو بودن حضرت زینب (س) می توان به شهامت و شجاعت او اشاره کرد چرا که شیر زن هاشمی نامیده شد نه اینکه با مردان در صحنه جنگ حضور داشته باشد اما وقتی که پای دفاع از دین و ولایت به میان می آید بر سر دشمن خود فریاد برمی آورد و آنها را تحقیر می کند و فصاحت وبلاغت او نیز از دیگر الگوهای رفتاری حضرت زینب(س) است.گویی که او از زبان حضرت علی (ع) سخن می گوید و در سطح عالی سخنرانی می کرد و حضرت زینب(س) جود و سخاوت و نبوغ و استعداد فوق العاده داشت و زینب(س) خاتون بزرگوارخاندان هاشم بود و عقیله نامیده شده بود و در جایی دیگر صدیقه صغری نامیده شده بود به خاطر اینکه جا پای مادر می گذارد وبه این صفت خوانده می شود.

تا حُبّ علی بُود مرا در رگ و پوست
رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست
جز نام علی لب به سخن وا نکنم
«از کوزه همان برون تراود که در اوست

امیرِ مؤمنان امام علی علیه السلام فرمودند:

هر کَس مرا دوست بدارد هنگام مرگش مرا به گونه ای خواهد یافت که دوست می دارد، و هر کَس با من دشمنی کند هنگام مرگش مرا به گونه ای خواهد یافت که خوش نمی دارد.

مَن أحبّنی وَجَدَنی عِندَ مماته بِحَیث یُحِب، وَ َمن أبغَضَنی وَجَدَنی عِندِ مِماتِه بِحَیث یَکرَهُ

منبع:بحارالأنوار ج 6 ص 188

بعد از دفن اميرالمؤمنين علی عليه السلام، حسنين علیهم السلام صدای ناله از خرابه ای شنيدند، ديدند پيرمرد نابينايی است كه ناله می زند، فرمودند: چه شده، چرا ناله می زني؟ گفت: سه شبانه روز است سرپرست من نيامده و برايم غذا نياورده است. پرسيدند، اسمی و رسمی و نشانی از او داري؟ عرض كرد: اسمش را نمی دانم، ولی نشان او اين است كه هرگاه كنار من می نشست و نامش را میپرسیدم،می گفت: فقيری كنار فقيری نشسته و مسكينی كنار مسكينی نشسته،و هر گاه ذكر می گفت، در و ديوار خرابه با او هم صدا می شد. فرمودند: او پدر ما علی بوده است كه ما از دفنش بر می گرديم.

زندگی اميرالمؤمنين، سيدمحمد شيرازي، ص 32.

الهی عظم البلاء…
دعای فرج رمز ظهور…!

فرصتی برای خواستن …
فرصتی برای خواستن تمام خوبی ها در کنار هم ….
فرصتی برای گام برداشتن به سوی او …..
تا با صدایی رسا در صفوف فشرده آمدن او را آرزو کنیم…
که “استغاثه رمز نزدیکی” دنیا به سمت تمام خوبی هاست.
اگر تو هم از رنج و ظلم و بی عدالتی تمام دنیا خسته و هراسانی…!
اگر تو هم فکر میکنی جهان مدرن کنونی روز به روز در تاریکی فرو می رود…!
اگر تو هم دل به آمدن امام خوبی ها بسته ای و ظهورش را بیش از پیش نزدیک میدانی…

….برای آمدنش دعا کن…

اللهم عجل لولیک الفرج…

یکی از امورات مهمی که در سبک زندگی باید در نظر داشت این است که مسلمان نسبت به مسلمان باید سی حق را رعایت کند.

عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِلْمُسْلِمِ عَلَى أَخِيهِ ثَلَاثُونَ حَقّاً- لَا بَرَاءَةَ لَهُ مِنْهَا إِلَّا بِالْأَدَاءِ أَوِ الْعَفْوِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِلْمُسْلِمِ عَلَى أَخِيهِ ثَلَاثُونَ حَقّاً- لَا بَرَاءَةَ لَهُ مِنْهَا إِلَّا بِالْأَدَاءِ أَوِ الْعَفْوِ

على (ع) فرمود كه پيغمبر (ص) فرموده است: هر مسلمانى بر ذمّه برادر مسلمانش سى حق دارد، ذمّه‏اش از آنها برى نمى‏شود مگر اين كه آن حقوق را ادا كند يا برادرش از او درگذرد، (آن حقوق عبارتند)

1) يَغْفِرُ زَلَّتَهُ از لغزش او چشم بپوشد

زلل:قاموس لغزيدن. ليز خوردن. مفردات‏الزَّلَّة: در اصل يعنى بدون قصد و هدف پاى نهادن و گام برداشتن، مى‏گويند:زَلَّتْ رِجْلٌ تَزِلُّ: (گامى و قدمى لغزيد).و مَزِلَّة: لغزشگاه و نيز گناه بدون قصد و غير عمد كه تشبيهى به لغزيدن پا است.خداى تعالى گويد: («فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْكُمُ الْبَيِّناتُ» بقره: 209. اگر پس از آمدن آيات روشن لغزيديد يعنى بخطا رفتيد.ْ- 209/ بقره) و (فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ- 36/ بقره

2) وَ يَرْحَمُ عَبْرَتَهُ به اشك چشمش شفقت آرد،

3) وَ يَسْتُرُ عَوْرَتَهُ عيبش را بپوشاند

4) وَ يُقِيلُ عَثْرَتَهُ لغزشش را ناديده بگيرد

التحقيق ج‏8، ص: 32

أن الأصل الواحد في المادّة: هو ورود على مورد من دون تفكّر و اختيار دفعة و بغتة على طريق السقوط. و من مصاديقه: هجوم على شي‏ء بغتة، و سقوط في شي‏ء دفعة، و سقوط و كبوة، و زلّة تنتهي الى السقوط، و إحاطة و اطّلاع من دون مقدّمة و دفعة.

5) وَ يَقْبَلُ مَعْذِرَتَهُ عذرش را بپذيرد،

6) وَ يَرُدُّ غِيبَتَهُ اگر كسى غيبت او را كرد از او دفاع كند

7) وَ يُدِيمُ نَصِيحَتَهُ همواره خير خواهش باشد،

8) وَ يَحْفَظُ خُلَّتَهُ دوستى و محبّت او را حفظ كند

9) وَ يَرْعَى ذِمَّتَهُ عهد و پيمانش را مراعات نمايد

10) وَ يَعُودُ مَرْضَتَهُ در موقع بيمارى عيادتش كند

11) وَ يَشْهَدُ مَيِّتَهُ در تشييع جنازه‏اش حاضر شود

12) وَ يُجِيبُ دَعْوَتَهُ- دعوتش را بپذيرد

13) وَ يَقْبَلُ هَدِيَّتَهُ هديه‏اش را قبول كند

14) وَ يُكَافِئُ صِلَتَهُ و آن را جبران نمايد

15) وَ يَشْكُرُ نِعْمَتَهُ نعمتش را سپاسگزار باشد

صفحات: 1· 2