ابوبكر بن اسماعيل كه مى گويد: با امام جواد علیه السلام درباره کنیز خویش که از ورم زانو شکایت می کرد صحبت نمودم. . فرمود: او را نزد من بياور. کنیز را آوردم ، فرمود: ای کنیز! از چه شکایت می کنی؟ گفت : بادى در زانويم دارم . امام عليه السلام از روى لباس دستى به زانوى بچه كشيد، ما بازگشتيم و بعدها کنیز هرگز درد زانو نداشت .

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص40

 محمّد بن ميمون می گوید با امام رضا عليه السلام قبل از اینکه به خراسان رود در مکه بودمبه او گفتم : من مى خواهم به مدينه بروم ، نامه اى بنويسيد خدمت ابوجعفر عليه السلام ببرم . امام عليه السلام لبخندى زد و نامه را نوشت و من به مدينه رفتم ، چشمم نابينا شده بود، خدمتگزار، ابوجعفر را از گهواره برداشته و نزد ما آورد، من نامه را به او دادم ، به موفق خادم فرمود: نامه را باز كن ، موفق نامه را در مقابل حضرت گشود و او نگاهى به نامه كرد. سپس رو به من كرد و فرمود: محمّد چشمت چه حالى دارد؟ گفتم : يابن رسول اللّه همان طورى كه مى بينيد چشمانم معلول شه و بينائى ام را از دست داده ام ، مى گويد: امام دستش را دراز كرد و به چشمانم كشيد، بينائى ام را باز يافتم مانند اول شد. دست و پاى آن حضرت را بوسيدم و از نزد ايشان با چشم بينا برگشتم .

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص39

امية بن على قيسى مى گويد: من و حماد بن عيسى در مدينه به خدمت ابوجعفر عليه السلام رسيديم تا خداحافظى كنيم . امام عليه السلام فرمود: امروز از شهر خارج نشويد و تا فردا بمانيد. وقتى كه از نزد آن حضرت بيرون آمديم حماد به من گفت : من مى روم چون بار و توشه ام رفته است . گفتم : امّا من مى مانم حماد حركت كرد، همان شب ، سيل آمد و وى در آن غرق شد.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص38

عمران پسر محمد اشعری می گوید:
نزد امام جواد علیه السلام رفتم و گفتم:«امّ حسن خدمت شما سلام رسانده و از شما درخواست کرده یکی از جامه‌هایتان را به عنوان کفن به او عنایت کنید.»
امام جواد علیه السلام فرمود:«نیازی به این کفن پیدا نمی‌کند.»
از خدمت امام جواد علیه السلام خارج شدم ولی معنای گفتار امام را نفهمیدم. پس از آن خبر رسید که امّ حسن سیزده یا چهارده روز پیش مرده است.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص38

معمر بن خلاد نقل کرده می گوید: امام جواد (علیه السلام) فرمود: معمر سوار شو ، عرض کردم: به کجا؟ فرمود: همان طور که می گویم سوار شو! معمر می گوید: سوار شدم، رفتیم تا به زمین نشیب - یا به یک دره ای رسیدیم - تردید از ابوعلی است - پس به من فرمود: همین جا بایست. می گوید: ایستادم تا امام (علیه السلام) برگشت. عرض کردم: فدایت شوم کجا بودی؟ فرمود: الساعه بدن پدرم را در خراسان به خاک سپردم.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص38

ابو هاشم می گوید: روزی من و امام جواد (علیه السلام) وارد باغي شديم . به او گفتم: فدایت شوم من به خوردن گِل بسیار حریصم. برای بهبود من در پیشگاه خداوند دعایی بکنید.
امام جواد (علیه السلام) ساکت شد. پس از چند روز  به من فرمود: ای ابو هاشم خداوند بیماری خوردن گِل را از تو دور ساخت. گفتم: بعد از آن روز هیچ چیز نزد من مبغوض تر از خوردن گِل نیست.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص37

داوود بن قاسم می گوید: به حضور امام جواد علیه السلام رفتم، در حالی که چند نامه بی آدرس همراه من بود و صاحبان آنها را نمی شناختم و از این رو اندوهگین بودم. در این هنگام، امام جواد علیه السلام یکی از آن نامه ها را برداشت و فرمود: این نامه زیاد بن شبیب است. دومی را برداشت و فرمود: این نامه فلانی است و همین طور تمامی صاحبان نامه ها را معرفی کرد.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “درياي جود"ص36