«هرگاه از كنار من خانم بدحجابى عبور مى كند، سرم را پايين گرفته و خودم را ناراحت نشان مى دهم و بلند لا اله الاّ الله مى گويم»
(مجتهدى تهرانی)
ولادت
مرحوم آیتالله احمد مجتهدی تهرانی در نهم مهرماه سال 1302 شمسی در تهران چشم به جهان گشود. وی در خاندانی با تقوی و ورع و فضل و شرف پرورش یافت پدر ایشان مرحوم محمدباقر از كسبه‌های معروف و با تقوی و متدین تهران بوده و جد ایشان مرحوم میرزا احمد از تجار مشهور و از مؤمنین و متدینین عصر خود بود. بعد از این دو بزرگوار اجداد حضرت آیت الله مجتهدی همگی در كسوت روحانیت و از علمأ جلیل‌القدر و مبلغین اسلام و از ائمه جماعات مشهور كاشان بودند.
در مسیر دانش
آیتالله مجتهدی در سال 1362 قمری و در سن 19 سالگی به كسوت روحانیت درآمد و قبل از آن در بازار تهران مشغول به كار بود و پدر ایشان یعنی مرحوم محمد باقر راضی نبود كه فرزندش طلبه شود ولی بر اثر عشق و علاقه زیادی كه جناب استاد به علم و دانش داشت به سوی طلبگی روی آورد.
ميرزا احمد، در ابتداى نوجوانى در بازار تهران به شغل عريضه نويسى و منشى گرى اشتغال داشت. پدر ميرزا احمد، با طلبه شدن وى مخالف بودزيرا با ديدن شرايط سخت طلاّب، مى ترسيد كه فرزندش گرفتار فقر و تنگدستى گردداما شوق و علاقه ميرزا احمد، بر همه موانع فائق آمد و مشتاق كسب علوم حوزوى شد و تمام سختى ها و مشكلات اين راه را به جان خريد. انتخاب اين راه، آسان نبود. اطرافيان، او را از اين راه برحذر داشتند و مشكلات و سختى هاى عالم طلبگى نيز بر اين دشوارى ها مى افزود.
آیتالله مجتهدی در ضمن تحصیل، به تدریس كتب حوزوی هم می‌پرداخت و وقتی كه از قم به تهران آمد شب‌ها در مسجد امین‌الدوله كه مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد در آنجا مشغول به تدرس و اقامه نماز بود، استاد هم، صبح و عصر به امر تدریس اشتغال داشت و چون مرحوم حاج شیخ محمد‌حسین زاهد در اواخر عمر و با وجود كهولت سن به سختی مشغول تعلیم و تربیت طلاب بود، لذا از آیتالله مجتهدی تقاضا كرد كه علاوه بر تدریس، شب‌ها هم منبر برود و آیتالله مجتهدی در طول دو سال، شش جزء از اول قرآن را با استفاده از تفسیر برهان كه مبنای تفسیری ایشان بود برای مستمعین آیات قرآن را تفسیر می‌كرد.
سنگ بناى حوزه علميه
قبل از استاد مجتهدى، طلاّب و حوزه علميه توسط شيخ محمّدحسين زاهد اداره و سرپرستى مى شدند. شيخ محمّدحسين زاهد كه در زهد و عزّت نفس كم نظير بود، در عمر پربركت خود افراد بسيارى را تربيت كرد و بسيارى از بازاريان و عالمان معاصر از شاگردان آن مرد قدسى بوده اند.
وى علوم حوزوى را ابتدا در شهر مشهد سپرى كرد و پس از يك سال و نيم، براى ادامه تحصيل به تهران آمد. در تهران، افتخار شاگردى آيةالله سيّد على حائرى معروف به مفسر و مؤلف تفسير مقتنيات الدرر، نصيبش شد و از محضر آن عالم وارسته كسب فيض نمود. فقه را از باب طهارت تا ديات، در محضر حاج آقا عيسى فرا گرفت. وى در ضمن تحصيل علوم طلبگى، براى گذراندن زندگى، نفت فروشى مى كردامّا نفت فروشى كه دائم به مطالعه مى پرداخت و وقت خود را بيهوده صرف نمى كرد. بعد از يكسان كردن لباسها توسط رضا خان، وى نفت فروشى را تعطيل كرد و به علوم حوزوى روى آورد. خودش مى گفت: تا حال درس خواندن براى من مستحب بودولى الان كه عمامه ها را از سر علما بر مى دارند، بر من واجب است كه مقابله كنم و مشغول كار فرهنگى بشوم.
آیتالله احمد مجتهدی تهرانی پس از گذشت سه سال از رحلت آن عالم بزرگوار، همچنان به امر تدریس در مسجد مرحوم حاج سید عزیز‌الله واقع در بازار تهران مشغول بود تا آنكه به درخواست عده‌ای از علمأ و مردم متدین، از حضرت استاد تقاضا كردند كه حوزه علمیه را به مسجد مرحوم حاج ملا جعفر منتقل كنند كه در آن زمان مسجد، انبار خاك ذغال و خمره ترشی كسبه محل بود، و تجار و مردم متدین با علمأ مشورت كردند و به این نتیجه رسیدند كه آیه‌الله مجتهدی به دلایلی نسبت به علمأ دیگر جهت ادامه راه مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد ارجحیت دارد.
بنابراین با همت تجار و مردم متدین، آیتالله مجتهدی توانست حوزه علمیه فعلی را كه در تهران خیابان 15 خرداد شرقی، كوچه شهید مرتضی كیانی، كوچه مسجد آقا واقع است تأسیس كند.
وفات
ايشان که در سالهای آخر عمر از مشکلات تنفسی و قلبی رنج می‌برد در 23دی 1386در سن ۸۵ سالگی در بیمارستان بازرگانان تهران درگذشت .
سایت ابوتراب
