آخرين وداع‏ امام حسین سالار شهیدان علیه السلام و مناجات آن حضرت قبل از حرکت بسوی کربلا ارزيابى اوضاع سياسى تهاجم غافلگيرانه روضه منوّره پيامبر نجات اسلام و سعادت امّت   

امام حسين (ع) پس از ارزيابى اوضاع سياسى، تصميم گرفت براى ادامه مبارزه به همراه خانواده و خويشان خود از مدينه هجرت كند؛ زيراماندن آن حضرت در مدينه و مخالفت با دستگاه حكومت، واكنش شديدترى را در پى داشت و چه بسا در يك تهاجم غافلگيرانه از سوى دشمن به شهادت مى‏رسيد و يزيد با امكانات تبليغاتى كه در اختيار داشت خون فرزند پيامبر (ص) را پايمال مى‏كرد.

امام حسين (ع) براى وداع با جدّش رسول‏ اللّه (ص) و مادرش، حضرت زهرا (س) و برادرش امام مجتبى (ع) كنار تربت پاك آنان رفت. [1]

در روضه منوّره پيامبر (ص)، با خدا چنين مناجات كرد:

پروردگارا! اين آرامگاه پيامبر توست؛ و من فرزند دختر پيامبر توام. تو از آنچه رخ داده آگاهى.

خداوندا! من امر به معروف و نهى از منكر را دوست مى‏دارم. تو را به حقّ آنكه در اينجا آرميده سوگند مى‏دهم، راهى برايم برگزين كه رضاى تو و پيامبر و مؤمنان در آن باشد! [2]

خداوند، خواسته حجّت و خليفه خود را اجابت فرمود و راهى را كه به نجات اسلام و سعادت امّت اسلامى و شهادت خود او منتهى مى‏شد به وسيله پيامبرش به آن حضرت ارائه داد؛ همان شب در حرم رسول خدا (ص) پيامبر را در خواب ديد كه او را در آغوش كشيده مى‏فرمايد:

حبيب من اى حسين! گويا به همين زوديها مى‏بينم كه آغشته به خون خويش، در سرزمين كربلا، با لب تشنه، به دست گروهى از امّت من كشته مى‏شوى … حبيب من اى حسين! پدر، مادر و برادرت نزد من آمدند و مشتاق ديدار تواند. درجاتى در بهشت براى توست كه جز با شهادت بدان نائل نخواهى شد. [3]

دکتر علی حق شناس، استاد مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها

^{[1] - «مقتل الحسين، خوارزمى، ج 1، ص 186- 187.»}

^{[2] - «مقتل‏الحسين، خوارزمى، ج 1، ص 186.»}

^{[3] - «مقتل الحسين، خوارزمى، ج 1، ص 187.»}