قرآن بر تربيت تأكيد فراوان دارد و از منظر تربيتي مي‏توان گفت : قرآن براي پرورش افراد بشر فرود آمده است ؛ زيرا همه آيات قرآن داراي پيام تربيتي هستند و آيه‏ای در قرآن وجود ندارد كه ناظر به تربيت انسان نباشد . آيات احكام ، آيات مربوط به مبدأ و معاد ، خانواده و اجتماع ، قصه و سرگذشت امّت‏هاي پيشين ، همه داراي جنبه تربيتي هستند و به بعدي از ابعاد تربيت اشاره دارند . از اينجاست كه خداوند درباره قرآن مي‏فرمايد : «هُدي لِلنَّاسِ» قرآن برای هدايت و تربيت مردم نازل شده است . هرچند واژه «تربيت» در قرآن به كار نرفته و از ريشه آن فقط دو بار به معناي تربيت انسان در تمام قرآن آمده است (يكي به شكل فعل ماضي ،«ربّ إرحَمهُما كما ربَّيانى صغيرا» پروردگارا! همان‏گونه كه آنها (پدر و مادر) مرا در كوچكى تربيت كردند ، مشمول رحمتشان گردان . وديگري در قالب فعل جحد«ألم نُرَبِّك فِينا وَلِيدا» آيا ما تو را (اى موسى) در كودكى در ميان خودمان پرورش نداديم؟ ولي واژه‏هايي همچون هدایت (اسراء )9.تزکیه وتطهیرت(وبه : 103(. فراوان در قرآن به كار رفته‏اند كه بيانگر كاربست قرآن در عرصه تربيت انساني‏اند. شهيد مطهّري بر اين باور است كه قرآن غذای روح است و بر اين اساس ، دل انسان را مورد خطاب قرار مي‏دهد و مي‏خواهد آن را با آيات خود صيقل بزند و تصفيه كند و به هيجان درآورد ؛ چنانكه داستان زندگي پيامبر گواه اين امر است ؛ زيرا آن حضرت تنها با سلاح قرآن قيام كرد و همين قرآن براي او همه چيز بود و توانست در اندك زماني ، تحوّل عظيمي در جهان ايجاد كند .1

1 - مرتضى مطهّرى ، آشنايى با قرآن ، ، ج1، چ هشتم ، قم، صدرا،1372،ص 40ـ41.

قسمتی از پایان نامه خانم ناصری(طلبه ی مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)