ظاهر مصالحه یعنی پرداختن چیزی که کمتر از حق است وراضی بودن دو طرف برآن و اگر پرداختن به اندازه دین باشد ادای حق است نه صلح.1
صيغه‌ى خاصى در اين معامله معتبر نيست بلكه هر لفظى كه دلالت بر آن نمايد كافى است. بلكه اقوى آن است كه نیازبه صيغه اصلًا نيست بلكه مجرد تراضى دو طرف كافى است.2

.قسمتی از پايان نامه خانم اعظم خطيري(طلبه مركز تخصصي تفسير و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)

1. يوسف بن احمد بن ابراهيم بحرانى، الحدائق الناضرة في أحكام العترة الطاهرة، جلد دوم، چاپ اول ، دفتر انتشارات اسلامى قم - ايران، 1405 ه‍ ق ،ص24

2.عباس محدث،قمّى، الغاية القصوى في ترجمة العروة الوثقى، جلد دوم ،چاپ اول،منشورات صبح پيروزى، قم - ايران، 1423 ه‍ ق،ص295-296