شرح دعاي روز بيست و هشتم ماه رمضان

أَللّـهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فيهِ مِنَ النَّوافِلِ وَ أَكْرِمْـنى فيـهِ بِاِحْـضـارِ الْمَسـائِلِ وَ قَرِّبْ فيهِ وَسيلَتى اِلَيْكَ مِنْ بَيْنِ الْوَسائِلِ يـا مَنْ لا يَشْـغَلُهُ اِلْحـاحُ الْمُـلِحّـينَ.
«خدايا در اين روز، بهره ام را از مستحبات، افزون گردان، و مرا با حاضر كردن خواسته ها، گرامى بدار، و از ميان وسايل، وسيله رسيدنم به حضورت را، نزديك گردان، اى كه پافشارىِ اصراركنندگان، بازش نمى دارد ومشغولش نمى كند.»

اگر لذّتِ ترك لذّت بدانى…

«گرچه ره تاريك است،

و پر از وسوسه شيطانى است،

ليك…خورشيد هدايت با توست

گام «اخلاص» تو را مى بايد، تا به منزل برسى.

كوله بارى بردار،

زاد و رهتوشه اى از «صبر» و «يقين»

زرِهى از «تقوا»

مشعلى از «ايمان»

راه…جز با قدم «صدق» نمى گردد طى.»[1]

* * *

«نوافل»، جمع نافله است.

نافله، از ريشه لغوى «نَفل»، به معناى زيادى و افزايش است.

«انفال» هم، يعنى ثروتها و نعمتهاى عمومى كه خداوند براى امّت اسلامى و همگان، زياد كرده است.

«نوافل» يعنى نمازهاى مستحبى، كه زياده از واجبات و فرايض است.

هر عمل خوب و مستحبّى كه انجامش واجب و الزامى نباشد و بالاتر از حدّ تكليف الزامى باشد، «نوافل» است.

بهره اى كه انسان از انجام كارهاى استحبابى و فوق برنامه مى برد، در جهت حفظ بيشتر واجبات است.

وقتى كسى بيش از مقدار واجبات، تكاليفى را هم كه الزامى نيست ولى انجامش خوب است انجام دهد، اين نشان دهنده علاقه و كشش او به طاعات و حسنات است، به نحوى كه حتى خارج از تكليف شرعى واجب، محبّت صالحات، او را به عمل نيك وامى دارد.

وقتى كارگر و كارمندى خارج از ساعت ادارى هم «فوق العاده» كار مى كند، نشان ميزان علاقه او به كار است، كه حتّى در چهار چوب شرح وظايف ادارى و كارى، خود را محدود نمى كند.

انجام نوافل و مستحبّات نيز اينگونه است. كشش «عبد» را به سوى خدا و علاقه او را به عبادت نشان مى دهد و مى رساند كه اين مؤمن، در طاعت، اكتفا به حدّ الزامى شرعى نمى كند.

به يك تعبير مى توان گفت: مستحبات و نوافل، نگهبان واجبات است. و آنكه غير از واجبات هيچ عمل مستحبّى انجام ندهد، امكان خلل و لطمه در واجباتش هم وجود دارد.

انجام مستحبات، چون از روى علاقه است نورانيّتى خاص مى آورد.

وقتى نماز شب بخوانيد، يا روزه مستحبّى بگيريد، يا صدقه استحبابى و انفاقات، انجام دهيد، وضوى مستحبّى بگيريد، نافله هاى شبانه روزى بخوانيد،
احساس مى كنيد زمينه پاكى دل و تقواى قلب بيشترى پيدا كرده ايد.

اين است بهره مستحبّات و «حظّ نوافل»، كه از خداوند خواسته ايم در اين ماه و اين روز، بهره ما را از «نوافل»، فراوان بگرداند.

[1] ـ از نويسنده.

منبع : سيناي نياز ؛ جواد محدثي