تصميم گيري درباره انتخاب شغلي يكي از موضوعاتي است كه هر فردي در زندگي اجتماعي با آن مواجه مي باشد. تصميم گيري افراد براي انتخاب شغل تحت تأثير عوامل متعددي است كه خانواده يكي از آنها مي باشد. از آنجا كه انسان موجودي اجتماعي است به وسيله ي شغل با ديگران رابطه ي اجتماعي برقرار مي سازد و از طريق انجام وظايف شغلي مي تواند مورد تأييد ديگران قرار بگيرد. داشتن شغلي براي افراد اين فرصت را فراهم مي آورد تا ضمن اين كه خود را جزئي از جامعه محسوب مي كنند، فرصتي ايجاد شده تا تواناييها و مهارتها و حتي محدوديتهاي خود را شناخته و ارزيابي كند.[1]

هر فرد شاغل بخش اعظم اوقات زندگي خويش را به فعاليتي در قالب يك شغل مشغول است كه در نتيجه آن، خود را فردي مفيد براي جامعه مي داند و اين احساس رضايتمندي مي تواند يكي از جنبه هاي مهم سعادت او باشد.[2]

خانواده به عنوان نخستين محيط اجتماعي، در تكوين انديشه ها، احساسات و به طور كلي شخصيت فرد نقش اساسي دارد؛ به عبارت  ديگر تجربيات ناشي از شرايط عيني خانواده، اصول، افكار،‌ايده ها و جهت گيري هاي فرزندان را مشخص مي كند. و انتخاب شغل هم يكي از جهت گيري هايي است كه نقش اساسي در زندگي افراد دارد. شرايط محيطي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كه خانواده براي فرزندانش فراهم مي كند، هنگامي به خوبي آشكار مي شود كه آنها شاغل شوند. نخستين شغل، نقطه آغاز استقلال فرد از خانواده است.[3]

[1]  شهلا اعزازي، جامعه شناسي خانواده ، تهران ، روشنفكران مطالعات زنان، چاپ دوم، تهران، سال 1380
[2] مرتضي مطهري، تعليم وتربيت در اسلام، چاپ بيست و سوم‌، انتشارات تهران صدرا، سال 1373
[3]  نويسنده ha-sh-2000 ، نقش اساسي پدر ومادر در انتخاب شغل فرزندان، 14/12/1392، www.tebyan.com

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه