تربیت درلغت به معنی: به کارگیری روش‌ها است،    

 و در اصطلاح: فراهم آوردن زمینه برای پرورش استعدادهای درونی هر موجود و به ظهور رسانیدن امکانات بالقوه موجود در درون او را تربیت می‌نامند.[1]

[1] . جمعى از پژوهشگران زير نظر شاهرودى، سيد محمود، هاشمى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام، ج2، ص310

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سمیه سادات بهرامی(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (سلام الله علیها) با عنوان حقوق کودک از دیدگاه فقه امامیه و مقایسه آن با فقه عامه