تقوا در مكتب اسلام از موقعيت بسيار متمايزي برخوردار مي باشد و آن به عنوان يك ارزش اصيل اخلاقي و هدف تشريع احكام و نيز بهترين توشه آخرت و بزرگترين وسيله سعادت معرفي شده است.[1] قرآن كريم پس از 11 سوگند به راحت مي فرمايد:‌

«قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَكّاها»[2] « به تحقيق هر كه در پاكي كوشيد رستگار شد).

و همچنين خداوند در جايي ديگر از قرآن مي فرمايد:

«… ولباسُ التَّقوي ذَلِك خَيْرٌ»[3] «جامة پرهيزگاري از هر جامعه اي بهتر است»

در آيات زيادي از قرآن كريم به بحث تقوي و پرهيزكاري پرداخته و خداوند در جاي ديگر مي فرمايد:‌

«وَلَوْ اَنَّ أَهْلَ الْقُري ءَامَنوُا و اتَّقَوْا لَفَتَحْنَاعَلَيْهِم بَرَكاتٍ…»[4]

«اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزكاري پيشه كرده بودند قطعاً بركات آسمان وزمين را به رويشان مي گشوديم».

[1]  ثريا برزگر، راه هاي پرورش ايمان در قرآن و سنت ، صص 77-99
[2] سوره شمس ، آيه 9
[3] سوره اعراف، آيه 28
[4] سوره اعراف، آيه 96

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه