ذكر و ياد خداوند يكي ديگر از عواملي است كه در رسيدن انسان به كمال ومعنويت نقش اساسي دارد. قرآن كريم مهم ترين عامل ووسيله براي خوشي و آرامش روح را ياد خداوند مي داند و مي فرمايد:‌

«الَّذينَ ءَامَنوُا و تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللهِ ألَا بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ القُلُوبُ»[1]

«آنها كه به خدا ايمان آورده و دلهايشان به ياد خدا آرام مي گيرد، آگاه شويد كه تنها ياد خدا آرام بخش دلهاست».

و همچنين خداوند در جاي ديگر مي فرمايد:‌

«يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنوُا اذْكُروُا اللهَ ذِكْراً كثيراً * و سَبِّحُوهُ بُكْرَهً و أَصيلاً»[2]

« اي كساني كه ايمان آورده ايد، خدا را ياد كنيد، يادي بسيار و صبح و شب او را به پاكي بستاييد».

[1] سوره رعد ، آيه 28
[2]  سوره احزاب، آيه 41 و 42

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه