در علم فقه، این یک قاعده ی کلی است که آنچه دانسته شود برای جسم انسان ضرر دارد، قطعاً حرام است.

برای نمونه، تریاک کشیدن، به صورت عادت و استمرار، حرام است و همه ی فقها به حرمت آن فتوا می دهند و دلیل ویژه ای بر حرمت آن از کتاب و سنت وجود ندارند، دلیلشان قاعده ی «لا ضرر» است که از قواعد کلی فقهی است و بدان وسیله ثابت می شود که استفاده از هر شیئ مضر حرام است. استفاده از هروئین نیز که امر نو ظهوری است و در دوران های قدیم را یج نبوده،

چون زیان آن، مسلم است، حرمتش قطعی است. حکم درباره ی سیگار و قلیان نیز همین گونه است.[1]           

قسمتی از پایان نامه ی خانم ریحانه سلیمانی

[1] پاکیزگی و بهداشت در اسلام،ص 91 و 92