«(نوح) گفت: اى قوم من! در من هيچ گونه انحراف و گمراهى نيست، بلكه من فرستاده‏اى از سوى پروردگار جهانيانم. پيام‏هاى پروردگارم را به شما مى‏رسانم و خيرخواه و دلسوز شمايم و از (جانب) خدا چيزهايى مى‏دانم كه شمانمى‏دانيد.»1
«كلمه‏ى «نصح»، به معناى خالص و بى‏غلّ و غش بودن است. به سخنانى كه از روى خلوص نيّت و خيرخواهى گفته شود، «نُصح» گويند و به عسل خالص هم «ناصح العسل» گفته مى‏شود.
پيامبران الهى، معصوم‏اند. «لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ» مربّى و مبلغ، هم بايد خيرخواه و دلسوز باشد و هم برخوردار از علم و آگاهى كافى. «أَنْصَحُ»، «أَعْلَمُ» دلسوزى و خيرخواهى پيامبر، در جهت منافع مردم بود، نه منافع شخصى. «أَنْصَحُ لَكُمْ»

1.الأعراف (7)، 62- 61

قسمتی از پایان نامه خانم محبوبه طاهری (طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)