بخش فضائل و مكارم اخلاقى پيشواى هفتم (ع) را با فرازهايى از خلق محمّدى آن گرامى از زبان ابراهيم بن عبّاس به پايان مى‏بريم:

      1)            هرگز نديدم كه حضرت رضا (ع) با سخنش به احدى جفا كند.

      2)            هرگز كلام كسى را قطع نمى‏كرد تا از سخن فارغ شود.

      3)            هرگز- با داشتن قدرت- نيازمندى را (از در خانه ‏اش) ردّ نكرد.

      4)            هرگز در حضور ديگران پايش را دراز نمى ‏كرد.

      5)            هرگز غلامان و خدمتكاران را فحش و ناسزا نمى ‏گفت.

      6)            هرگز (در حضور كسى) آب دهانش را روى زمين نمى ‏انداخت، قهقهه سرنمى‏ داد. خنده ‏اش تبسّم بود.

      7)            در خلوت و تنهايى، سفره ‏اش را مى‏ گسترد و همه غلامان، حتى دربان و كارپرداز خانه را هم بر سفره مى ‏نشانيد …. «12»

دکتر علی حق شناس (استاد مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)

1.تاريخ زندگانى امام رضا(ع)/39