سالروز رحلت آيت ‏اللَّه حاج ميرزا علي‏ اكبر نوقاني

مرحوم نوقانی شخصیتی بسیار محترم بود. وی زندگی ساده، و اخلاص و صداقتی پردامنه داشت و در هر سال فقط چند بار منبر می‌رفت،آن هم بطور عمده در منزل خویش. او نمونه‌ یک عالم متعهد بیدار بود و در مناظره استادی داشت. وی در خطابه و منبر کم مانند و در منبر و تربیت و تبلیغ، «سمت رشید»ی - که‌ ابن سینا در واعظ و مبلغ و مربی اخلاقی شرط می‌داند- در او وجود داشت. یکی از اقدامات مهم ایشان تاکید بر یاد گیری علم المناظره و گفتگوی بین ادیان بوده است و به همین منظور جلسه هایی را با حضور طلاب تشکیل می داده اند و در این میان هر طلبه نمایندگی یکی از ادیان یا مسلک ها را به عهده گرفته و با یکدیگر بحث می کردند.

از امیرالمومنین خواسته بود تا توفیق یابد از دین ابزاری برای دنیا نسازد…

معاش آن مرحوم از حق التولیه موقوفه مرحومه گوهرشاد خانم جده ایشان تامین میشد و آن مرحوم با کمال قناعت از این حق مشروع استفاده کرد و دیناری از کسی قبول نمی کرد و در مدت عمر مالک یک وجب زمین نشد و ترکه ایشان تعدادی کتاب و مختصر اثاثیه و فرش زندگی بود؛ یعنی زندگی ای خداپسندانه همانگونه که هنگام بازگشت از نجف از مولایش امیرالمومنین خواسته بود:«معاشی خداپسندانه داشته باشد، و از دین ابزاری برای دنیا نسازد…»
نقل است پیش از انقلاب، ایامی که امام خمینی (ره) برای تعطیلات به مشهد مقدس مشرف می گردیدند در بین علمای آن دیار علی رغم اختلاف سلیقه، بیشتر از همه با علمای تفکیکی رفاقت داشته اند. میرزای نوقانی با امام خمینی رابطه بسیار دوستانه ای داشت. امام پیش از درگذشت میرزا، وقتی به مشهد می آمد، به بیت ایشان وارد می شد و مکاتباتی نیز با وی داشت. پس از ارتحال میرزا نوقانی، امام به قصد ابراز تسلیت و دلجویی به مشهد آمد و هفته ای در منزل فرزند ایشان میرزا مهدی نوقانی به سر برد. افکار اصلاح گرانه میرزای نوقانی به امام بسیار نزدیک بود.

منبع: خبرگذاری تسنیم