زندگی پس از ظهور در بیانات امام خامنه ای(مدظله العالی)
زندگی پس از ظهور دربیانات امام خامنه ای (مدظله العالی)
من، بارها این را گفته ام. بعضی خیال می کنند حضرت که آمدند، آخر دنیا است! نه، تازه شروع دنیا و شروع تاریخ بشریت، آن وقت است! این مدتی که از عمر بشریت گذشته، چند هزار سالی است که بشر در این سنگلاخ ها و در این بیابان ها و کویرهای وحشتناک، همین طور سینه خیز و با زحمت رفته تا خودش را به جاده ی اتوبان وسیع عریض آسفالته برساند و از آن جا زندگی تاریخی خود را تازه شروع کند. آن جاده را حضرت افتتاح می کنند. حرکت تاریخی انسان، آن وقت است. آن وقت است که استدادهای انسان ظهور خواهد کرد. هنوز این دانشی که بشر تا امروز پیدا کرده، در مقابل استعدادهایی که خدا در وجود بشر گذاشته، صفر است. من، شاید یک وقتی گفته باشم و شما شنیده باشید. دانشمندانی که در این رشته های علمی متخصص اند و با همین واقعیت های واقعی و علمی سر و کار دارند. این نظریه را داده اند و این واقعیت را کشف کرده اند که در وجود انسان، {توان هایی است که هنوز استفاده نشده است}.
اگر بشر بتواند پنجاه درصد از استعداد تمرکز را مورد استفاده قرار دهد، تمام این وسائل ارتباطی که در دنیا هست، بیکاره و بیهوده می شود! شما، الآن، مثلاً با ماهواره یا با تلفن، از این طرف دنیا با آن طرف دنیا تماس می گیرید و با یکی حرف می زنید، اما اگر آن پنجاه درصد از نیروی تمرکزی که در شما است، به کار بیفتد، می توانید با آن طرف دنیا، بدون این ارتباطات، تماس بگیرید و با هر کسی که می خواهید، در آن سوی کره ی زمین حرف بزنید، فکرتان را بگویید، فکر او را تحویل بگیرید! این، نیروی انسان است! ما، این نیروها را کشف نکرده ایم! از این قبیل نیروها در وجود بشر زیاد است:«و فیک انطوی العالم الأکبر». این عالَم اکبر، آن روز باید بروز پیدا کند، و روز ظهورش، آن وقت است، و الّا اگر حضرت آمدند و دنیا پر از عدل و داد شد، ولی آن هنگام، آخرِ عمر بشر باشد و منتظر صور اسرافیل باشیم، این که کار نشد! بشر، چند هزار سال با این زحمت زندگی کند، بعد حضرت بیایند و دنیا را پر از عدل و داد کنند و بعد هم دنیا تمام شود! وقت ظهور حضرت، دنیا، تازه شروع می شود! با آمدن حضرت، اول زندگی بشر، اول تاریخ انسان و اول رشد و تعالی جوامع بشری به صورت کلان- نه به صورت تک تک که حالا داریم - تازه شروع خواهد شد.
دو ماهنامه خورشید مکه/ویژه امام عصرارواحنافداه/شماره14/دی و بهمن1382/ص29