شنا در رودخانه

يکي از لذّت‏هاي حلال، و تفريحات نشاط آور، شنا کردن است.

و در روايات اسلامي فراوان به يادگيري شنا و آموختن فنّ شناگري به فرزندان، سفارش شده است.

حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام به شناکردن علاقه داشت، با اينکه مي‏توانست روزهاي جمعه در منزل غسل جمعه کند، امّا به کنار رودخانه مي‏رفت و در رودخانه غسل جمعه و شنا مي‏کرد.

أشعث بن عبد مي‏گويد:

يک روز جمعه علي‏ عليه السلام را ديدم که در رودخانه فرات، شنا مي‏کرد و غسل جمعه انجام مي‏داد و در آن روز با پيراهني نو، نماز جمعه خواند.

منهاج البرائه خويي ج 2 ص 208

وسيله سواري امام علي

وسيله سواري براي هر کسي ضروري است،

و هرچه داراي کيفيّت بهتري باشد خوب است،

که در روايات آمده است، از سعادت مؤمن، اسب خوب است.

بحار ج 64 ص 171 حديث 19 .

حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام داراي:

يک شتر سواري،

يک اسب

و يک قاطر سفيد بود.

که آن را (دُلْدُلْ) مي‏گفتند، و در روز جنگ حنين سوار بر قاطر شد.

به امام علي‏ عليه السلام گفتند:

بر اسب سوار شو که چابک و گريزنده‏تر است.

حضرت فرمود:

اَلْخَيْلُ لِطَّلَبِ وَ الْهَرَبْ، وَ لَسْتُ مُدْبِراً وَ لا اَنْصَرِفُ عَنْ مُقْبِلٍ

(اسب براي گرفتن فراري، و گريز از ميدان است، در صورتي که من نه فراري را تعقيب مي‏کنم و نه خود از ميدان مي‏گريزم)

ناسخ التواريخ ص 710 - و عيون اخبار الرضا ج 2 و بحار ج 9 .

يعني حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در انتخاب وسيله سواري نيز اهداف بلند دفاعي و نظامي را در نظر دارد و وسيله سواري را منطبق با اهداف ارزشي خود انتخاب مي‏فرمود.

مسابقات اسب سواري

بر أساس ضرورت‏هاي دفاعي، اسب سواري، يکي از ورزش‏هاي ارزشمند بوده و خواهد بود.

با اينکه بُرد و باخت در بسياري از کارها حرام است،و حکم قمار بازي را دارد،امّا در تيراندازي،

شنا و اسب سواري اشکالي ندارد، تا چابک سواران رزمنده، همواره آماده دفاع باشند.

آنگاه که امام علي‏ عليه السلام در جنگ ذات السّلاسل، ناگهان سواره بر لشگر دشمن تاختن آغاز کرد که سُم اسب‏هايشان بر سنگ‏هاي بيابان مي‏خورد و جرقّه‏هاي اميد مي‏جهيد، قرآن به آن اسب‏ها، و برخورد سُم‏هايشان و جهيدن جرقّه‏هاي آتش‏زا در سوره «والعاديات» سوگند ياد مي‏کرد، که فرمود:بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحاً 1ا فَالْمُورِيَاتِ قَدْحاً 2افَالْمُغِيرَاتِ صُبْحاً 3ا فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً 4افَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً 5ا إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ6ا وَإِنَّهُ عَلَي ذَلِکَ لَشَهِيدٌ7ا وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ 8ا أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ 9ا وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ 01ا إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ 11ا

به نام خداوند بخشنده مهربان

سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالي که نفس زنان به پيش مي‏رفتند،1ا و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگ‏هاي بيابان)،2ا و سوگند به هجوم آوران سپيده دم3ا که گرد و غبار به هر سو پراکندند، 4ا و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند،5ا که انسان در برابر نعمت‏هاي پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است؛6ا و او خود (نيز) بر اين معني گواه است!7ا و او علاقه شديد به مال دارد!8ا آيا نمي‏داند در آن روز که تمام کساني که در قبرها هستند برانگيخته مي‏شوند،9ا و آنچه در درون سينه هاست آشکار مي‏گردد، 01ادر آن روز پروردگارشان از آنها کاملاً باخبر است!.11ا

مسابقات اسب سواري، هم مقدّمه دفاع است،

و هم از تفريحات سالم به حساب مي‏آيد.

حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در کودکي آنچنان چالاک و تند و سريع حرکت مي‏کرد که اسبان راهوار را در حال دويدن مي‏گرفت و بر پشت آنان سوار مي‏شد.

سفينه البحار - ماده قوا

دكتر علي حق شناس استاد مركز تخصصي تفسير و علوم قرآني نرجس خاتون سلام الله عليها

صفحات: 1· 2