در قرآن نیز بارها لفظ عقد به کار رفته است : « و احلل عقده من لسانی » گفته شده که لکنتی در زبان موسی وجود داشته است. او یعفوالذی بیده عقده النکاح .[1]گفته شده کسی که مالک عقد نکاح است ، زوج می باشد. قوله تعاله « یا ایها الذین امنوا اوفوا بالعقود  »[2] عقود جمع عقد است ؛ به معنی معقود و آن موکدترین عهود است و فرق بین عهد و عقد این است که در عقد معنی استیثاق و شدّت است .عقد دوطرف دارد ، ولی عهد گاهی یک طرف بیشتر ندارد و اصل عقد گره زدن چیزی به چیز دیگر است.[3]

قوله تعالی ؛ « ولا تعزموا عقده النکاح حتی یبلغ الکتاب اجله  »[4] قصد بستن عقد زناشوئی نکنید تا مدّت عده وفات سرآید. به علقه نکاح عقده گفته می شود ؛ زیرا نوعی گره زدن و ایجاد علقه بین زنان و شوهران است.اهل لغت می گویند  : عقده اسم عقد است که به معنای بسته و گره زده است ، نکاح باشد یا پیمان یا غیر آنها .

دیده شده توسط سلیمانی(نویسنده وبلاگ) در کتاب تبلیغ

[1] - طه ، آیه 27.
[2] - مائده ، آیه 1.
[3] - فخرالدین ، الطریحی ، مجمع البحرین ، ج 3 ، چ دوم،  قم: دفتر نشر فرهنگ اسلامي، 1367، ص 103.
[4] - بقره ، آیه 235.