یکی دیگر از عوامل رسیدن انسان به سعادت «عمل صالح» است. «عمل صالح» عملی است که روح ایمان در آن دمیده شده و برخاسته از ایمان است. هر چقدر این روح قوی تر باشد، عمل، صالح تر و قدرت پیش بردن انسان به سوی تکامل بیشتر بوده و نورانیت بیشتری به انسان می دهد.[1]

قرآن کریم می فرماید:

«… إلَیهِ یَصعَدُ الکَلِمُ الطَّیَبُ والعَمَلُ الصَّالِحُ یَؤفَعُهُ…»[2]

«… سخنان پاکیزه به سوی او بالا می رود و کار شایسته به آن رفعت می بخشد…»

در تفسیر این آیه بیان شده که: این آیه نقش عمل را نسبت به ایمان روشن می کند و از آن معلوم می شود که عمل صالح موجب بالا رفتن ایمان می گردد. بنابراین آنچه که انسان را به سمت بالا می برد و او را در مسیر تکامل سیر می دهد در واقع همان «کلم طیب» است و «کلم طیب» آن اراده ای است که از انسان برای حرکت به سوی خداوند صادر می شود، به عبارتی اولین درجه ایمانی که انسان در آن گام می نهد. «کلم طیب» همان کلمه «لا اله الا الله» و کلمه توحید است. ایمان به توحید، انسان را به سوی خدا پیش می برد و آنچه باعث رفعت ایمان می شود عمل صالح است؛ چرا که عمل صالح چیزی بوده که جوهرش با ایمان سنخیت دارد.[3]

[1]  ر.ک، محمدتقی، مصباح یزدی، به سوی او، صص 245-249
[2]  سوره فاطر، آیه 10
[3]  محمدباقر موسوي همداني، ترجمه تفسیر المیزان، طباطبايي محمد حسين، ج 17، ص29

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه