به حال سجده بیفتم به احترام علی
خوشا دمی که بمیرد به زیر گام علی
به گنبد وبه ضریح وبه حرمت نجفش
علی امام من است ومن غلام علی

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست

طوفان زده ام راه نجاتی بفرست

فرمود که با زمزمه یا مهدی،

نذر گل نرگس صلواتی بفرست

جای آقامون خالیه تو مهمانیه خدا…

ثلث ماه رمضان بی تو سپر شد آقا
عمر ما بود که دور از تو هدر شد آقا

چه شود این رمضان وصل شما پا بدهد؟
یازده روز که در هجر تو سر شد آقا…

سلامتی و فرج حضرت ارباب
پانزده شاخه گل صلوات

قرآن که گشته است غزلخوانِ مجتبی(ع)
یک شرح کامل است به دیوانِ مجتبی(ع)

دست خداست آنکه کند بین معرکه
تشبیه ذوالفقار به مژگان مجتبی(ع)

رزق کریم می‌طلبی، کربلا بیا
قاسم گشوده سفره‌ی احسانِ مجتبی(ع)

بسته نمی‌شود به طناب عذاب‌ها
پایی که وا شود به خیابان مجتبی(ع)

آب فرات و گندم ری، استعاره‌اند
از آنچه داشت در دلِ خود، نانِ مجتبی(ع)

برگشت در مدینه و زینب(س) به ناله گفت:
ذبح عظیم ما شده قربانِ مجتبی(ع)

ذبح عظیم کرب و بلا گفت: خواهرم!
شب‌های جمعه، جانِ تو و جانِ مجتبی(ع)

شب‌های جمعه، زینب کبری(س)، بقیع بود
سر می‌گذاشت بر روی دامانِ مجتبی(ع)

عمری ست جای مادر سادات، زینبش
شانه زند به موی پریشانِ مجتبی(ع)

این مجتباست نور دو چشمانِ مادرش
این زینب(ع) است نور دو چشمانِ مجتبی(ع)

دست حسین(ع) بر دل خواهر امید داد،
نوبت رسد دوباره به دستانِ مجتبی(ع)

زینب(س)، سرِ مزار حسن(ع) می‌گرفت دم:
عباس(ع) هم فدای «تو» گردد حسین(ع)، هم!

باز هم حیله به‌دنبال شکار افتاده
گره تازه‌ای این بار به کار افتاده

گرگ خونخوار لباس گله را پوشانده
پرده فتنه رخ حرمله را پوشانده

هدف این جریان تفرقه انداختن است
باز انگیزه این قوم جمل ساختن است

جهل این قوم به پیراهن گل لک انداخت
ناگهان در دل هر رکعتشان شک انداخت

خون حق می‌چکد از پنجه این قوم پلید
می‌رسد سلسله این سلفی‌ها به یزید

آتش معرکه از گور یهود است دگر
وقت رسوا شدن آل سعود است دگر

خوابتان برده مگر مدعیان “الکی”
ای شما معتقد راه و نشان “الکی”

چه بلایی به سر دین شما آمده است
چه خطایی‌ست که از دست شما سر زده است

حمله بر حرمت فرزند پیمبر کردید
غصه فاطمه(س) را چند برابر کردید

آسمان هست پرم بسته شود می‌میرم
عمه عشق حرم‌بسته شود می‌میرم

بشتابید علی‌ها که گلوتان سپر است
در کمان نوه حرمله تیر سه‌پر است

ما نمردیم که آشفتگی آغاز شود
باز هم پای حرامی به حرم باز شود

پرچم سبز ولی‌نعمتمان تا بالاست
ذوالفقار است که در دست ابوحامدهاست

سینه ما سپر تیر و سنان می‌گردد
راه ما ختم به آغوش جنان می‌گردد

فاطمیون همگی حامی مکتب هستند
پاسبان حرم حضرت زینب(س) هستند

گرچه کشتید ولی فاتح دیگر داریم
ما محال است که دست از شهدا برداریم

غیرت خون علی(ع) در رگ ما هست هنوز
شمر نابود شد و کرببلا هست هنوز

آه مظلوم بر این دامنتان می‌گیرد
آتش شیعه به پیراهنتان می‌گیرد

می‌رسد منتقم خون خدا از این راه
هر که دارد هوس کرببلا بسم الله…

از تیغ دم نزن، همه مست شهادتیم
حرف از حرم نزن که همه کوه غیرتیم
دربان سامرا و دمشقیم و کربلا
عاشق قسم به عشق نمی‌ترسد از بلا