افزایش نگرانی، انسان را از رسیدن به اهداف باز می دارد. کسانی که با نگرانی ها دست و پنجه نرم می کنند، نمی توانند درست تصمیم بگیرند، انتخاب کنند و بر انتخاب هایی که داشته اند، باقی بمانند. ممکن است این پدیده روانی در وضعیتی شدیدتر، فردی را از زندگی ساقط، و او را با شکست های پی در پی روبه رو کند. یکی از بخش های نگرانی، مربوط به ذهن است. در این بخش، فرد با ذهنی ناآرام، آشفته و نگران، روبه رو است که برای فعالیت های مفید، قدرت ندارد. این ذهن ناآرام، خود را به صورت خودکار اداره می کند و اجازه نمی دهد خودش برای زندگی و برنامه هایش، برنامه داشته باشد. برای درمان این گونه نگرانی، برنامه های گوناگونی پیشنهاد می شود که بر اساس سطح نگرانی و موقعیت فرد می تواند متفاوت باشد. برای نمونه، اگر فرد یاد بگیرد که همه افکارش را بشناسد و زیر نظر داشته باشد، آن گاه می تواند آن را مدیریت کند. فردی که با چندین مسئله ذهنی روبه روست که هیچ کدام حل نشده اند، تا هنگامی که با آنها درگیر است، مرتب در حال سوزاندن انرژی و توان مغزی خود است و این حالتی بد و منفی، پدید می آورد. چنین ذهنی تا وقتی درباره مسائل خود تصمیم نگرفته باشد، نمی تواند آرام باشد و به فعالیت های عادی و عالی اش بپردازد. برای خروج از این بن بست و یافتن توان تصمیم گیری، باید فرد زمانی به خودش اختصاص دهد؛ زمانی که در آن بیندیشد و مسائل خود را روی صفحه کاغذ بیاورد و نسبت به هر کدام از فایل های باز ذهن خود، نظر بدهد. این کار می تواند تا حد زیادی از نگرانی ذهنی شخص بکاهد. چنین زمانی در اختیار معتکف قرار می گیرد؛ زیرا با آرامش اولیه ای که از برنامه های معنوی به دست می آورد، می تواند به این مراقبت ذهنی بپردازد و چیزهایی را بشناسد که ذهن او را اشغال کرده اند، ازاین رو، با خانه تکانی ذهنی، به پاک سازی فضای ذهن خود بپردازد.

منبع:پایگاه اطلاع رسانی حوزه