از مجموع کلمات لغویان می توان چند معنی برای برکت برداشت نمود: اولا ثبات خیر الهی در اشیاء،دوما نموّ وزیادی، سوما سعادت و برتری. به نظر می رسد قول کسانی که برکت را به معنای ثبوت خیر یا نموّ می دانند، مناسب تر است.از ثبات و نموّ ، دوام و استمرار نیز استفاده می شود.بنابراین می توان گفت: برکت، خیر فراوانی است که با نموّ و رشد تقارن دارد و این معنی با معنای اصطلاحی و عرفی واژه برکت نیز متناسب است.از این رو عرف چیزی را دارای برکت می داند که از آن استفاده فراوان یا مداوم شود و لذا عمر طولانی را که حاصل چندانی نداشته، عمر بی برکتی می دانند و به سرمایه اندکی که استفاده های بهینه از آن بشود، سرمایه با برکت می گویند.

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی