بانو همایونی در سفارشات خود به بانوان همیشه به خودشناسی توصیه می‌کردند؛ از جمله ایشان در یکی از سخنان خود خطاب به بانوان گفته است: توصیه من به خواهران ایمانی این است که اوقات فراغت خود را در شناخت ویژگی‌های زن مصرف کنند و در این زمینه به طور جدی، قدمی بردارند و تحقیقی داشته باشند؛ در این خصوص از قرآن مجید و تفاسیر دانشمندان، استمداد نمایند و بدانند که بی‌اعتنایی به این موضوع، موجب بیگانگی از خویش و واماندگی در گمراهی و ذلت جماعت نسوان است.

وی می‌افزاید: بانوان رشته‌های علوم را از حضور زن خالی نگذارند؛ مخصوصاً رشته‌های علوم دینی و الهی را. به هر زحمتی هست خود را به مرتبه‌ عالی آن برسانند و این امر منافاتی هم با بچه‌داری ندارد؛ زیرا زمان تحصیل علم«من المهد الی اللحد» است و زمان بچه‌داری زمانی محدود، تا از این راه خدمتی به صنف خود کرده باشند و حرکتی در جامعه‌ زنان به وجود آید، حرکت انسانی، ایمانی، اخلاقی، آگاهی و عرفانی.

خبرگزاری مهر

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، درگذشتِ بانوی فاضله و معلّم اخلاق، بانو سیّده علویه ی همایونی را تسلیت گفتند.

متن پیام رهبر معظم انقلاب به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

رحلت بانوی فاضله، بانو سیّده علویه ی همایونی رحمه الله علیها را به خانواده ی محترم و شاگردان و ارادتمندان ایشان تسلیت عرض میکنم. این بانوی ارزشمند و معلّم اخلاق و علوم دینی که از شاگردان مرحومه بانو مجتهده ی امین بودند، خدمات با ارزشی در گسترش معارف اسلامی داشته و عمر با برکتی را گذرانده اند. رحمت واسعه ی الهی و علو درجات را برای ایشان از خداوند مسألت مینمایم.

سید علی خامنه ای

۱۳ تیر ماه ۱۳۹۵

سالروز درگذشت عالم وارسته آیت الله حاج سید جواد خامنه ای

(پدر بزرگوار رهبر معظم انقلاب)

نسب آیت الله خامنه ای به حضرت سلطان سید محمد که از سادات حسینی است و با چهار واسطه فرزند امام سجاد می شود می رسد .

ایشان به دلیل ظلم و جور عباسیان به مناطق مرکزی ایران و تفرش ، آشتیان و فراهان می آیند و از سوی مردم آن مناطق مورد استقبال قرار می گیرند ولی مأموران عباسی در تفرش ایشان را دستگیر و شهید می کنند و هم اکنون مزار ایشان در میقان اراک قرار داد . سید محمد فرزند سید محمدتقی ، فرزند سید میرزا علی ، فرزند سید میرزا اکبر ، فرزند سید فخرالدین از شجره مبارک حضرت سلطان سید محمد است که از تفرش به آذربایجان مسافرت می کنند و در شهر خامنه 80 کیلومتری شمال غربی تبریز ساکن می شوند .

بعد از وی سید حسین ، فرزند سید محمد در خامنه مشغول هدایت و ارشاد مردم می شود و البته به نجف اشرف سفر می کنند و در آنجا به درس و بحث اشتغال می ورزند . ایشان جد حاج سید علی خامنه ای بودند .

سید جواد فرزند سید حسین و پدر مقام معظم رهبری که با شهرت خامنه ای شناخته می شود در نجف اشرف در خانواده ای روحانی ، در سال 1273 شمسی متولد شد . در سه سالگی همراه پدر به تبریز می آیند و در محله ” خیابان ” سکنی برمی گزینند . وی در نوجوانی شاهد ماجراهای مشروطیت بود ، مخصوصا اینکه شوهر خواهرش ” شیخ محمد خیابانی ” رهبری بخش بزرگی از جریان مشروطه خواهی را در شمال غرب ایران رهبری می کرد و بطور بدیهی تمام خانواده را درگیر این جریانات ساخته بود .

پدر گرامی مقام معظم رهبری در سال 1345 قمری برای ادامه تحصیل به نجف اشرف می روند و تا سال 1350 در نجف از درس علمای عظام ، ” آیت الله عظمی میرزای نایینی ” و ” آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی ” بهره وافر می برند . پس از این آقا سید جواد به مشهد باز می گردند و تا انتهای عمر پر برکت خود به وظایف دینی و علمی اشتغال می یابند .

ایشان در عین برخورداری از مقامات عالی علمی ، وجهه ای مردمی و محبوب داشتند و تا آخر عمر در خانه ای محقر و البته با صفا زندگی کردند . او همواره با رژیم های سلطه ستم شاهی مخالف بود و هرگز حاضر نشد تا قدمی در موافقت و تأیید آنها بردارد . مقام معظم رهبری در توصیف ایشان می فرمایند :

” پدرم با هر کاری که رضا خان پهلوی کرده بود ، مخالف بود از جمله ؛ اتحاد و شکل از لحاظ لباس و دوست نمی داشت همان لباسی را که رضا خان به زور می گوید ، بپوشد . “

آقا سید جواد ، پس از چند ماه نقاهت و ضعف در سن 92 سالگی به لقاءالله پیوست و پیکرش در دارالفیض حرم مطهر حضرت رضا (ع) دفن گردید .

پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی

سالروز ولادت علامه حلــــــــــّـــــــــی

آن را که فضل و دانش و تقوا مسلم است*هر جا قدم نهد قدمش خير مقدم است

حضور فقيه يگانه عصر علامه حلي در ايران و مرکز حکومت مغولان خير و برکت بود و با زمينه هايي که حاکم مغول براي وي به وجود آورده بود کمال بهره را برد و به دفاع از امامت و ولايت ائمه معصومين عليهم السلام برخاست . از اين رو بزرگترين جلسه مناظره با حضور انديشمندان شيعي و علماي مذاهب مختلف برگزار شد. از طورف علماي اهل سنت خواجه نظام الدين عبدالملک مراغه‌اي که از علماي شافعي و داناترين آنها بود برگزيده شد. علامه حلي با وي در بحث امامت مناظره کرد و خلافت بلا فصل مولا علي عليه السلام بعد از رسالت پيامبر اسلام را ثابت نمود و با دليلهاي بسيار محکم برتري مذهب شيعه اماميه را چنان روشن ساخت که جاي هيچ گونه ترديد و شبهه اي براي حاضران باقي نماند.

پس از جلسات بحث و مناظره و اثبات حقانيت مذهب اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام اولجايتو مذهب اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام، اولجايتو مذهب شيعه را انتخاب کرد و به لقب «سلطان محمد خدابنده» معروف گشت. پس از اعلان تشيع وي ، در سراسر ايران مذهب اهل بيت منتشر شد و سلطان به نام دوازده امام خطبه خواند و دستور داد در تمام شهرها به نام مقدس ائمه معصومين عليهم السلام سکه زنند و سر در مساجد و اماکن مشرفه به نام ائمه مزين گردد.

يکي از دانشمندان مي نويسد: اگر براي علامه حلي منقبت و فضيلتي غير از شيعه شدن سلطان محمد به دست او نبود، همين براي برتري و افتخار علامه بر دانشمندان و فقها بس بود حال آنکه مناقب و خوبيهاي وي شمارش يافتني نيست و آثار ارزنده اش بي نهايت است .

علامه در ايران

آية الله علامه حلي ، عارف و فقيه بر جسته شيعه ، در ايران باقي ماند و حدود يک دهم از عمر شريفش در اين خطه گذشت . او در اين مدت خدمات بسيار ارزنده اي نمود و در نشر علوم و معارف اهل بيت عليهم السلام کوشش فراوان نمود و شاگردان زيادي را تربيت کرد.

علامه چه در شهر سلطانيه و چه در مسافرتها به ديگر شهرهاي ايران پيوسته ملازم با سلطان بود به پيشنهاد وي سلطان دستور داد مدرسه سياري را از خيمه و چادر، داراي حجره و مدرس آماده کنند تا با کاروان حمل گردد و در هر منزلي که کاروان رحل اقامت کرد خيمه مدرسه در بالاترين و بهترين نقطه منزل بر پا شود.

او علاوه بر تدريس و بحث و مناظره با دانشمندان اهل سنت و تربيت شاگردان ، به نوشتن کتابهاي فقهي ، کلامي و اعتقادي مشغول بود، چنانکه در پايان بعضي از کتابهاي خود نگاشته است : اين نوشته در مدرسه سيار سلطانيه در کرمانشاهان به اتمام رسيد. وي کتاب ارزشمند «منهاج الکرامه» را که در موضوع امامت است براي سلطان نوشت و در همان زمان پخش گرديد.

علامه حلي پس از يک دهه تلاش و خدمات ارزنده فرهنگي و به اهتزاز در آوردن پرچم ولايت و عشق و محبت خاندان طهارت علهيم السلام در سراسر قلمرو مغولان در ايران ، در سال 716 ق . بعد از مرگ سلطان محمد خدابنده ، به وطن خويش سرزمين حله برگشت و در آنجا به تدريس و تاليف مشغول گرديد و تا آخر عمر منصب مرجعيت و فتوا و زعامت شيعيان را به عهده داشت .

منبع: تبیان

سالروز درگذشت محدث بزرگ علامه محمد باقر مجلسی

علماى دين نه تنها از استاد خود درس علم و دانش مى‌‏آموزند، بلكه سير و سلوک معنوى خويش را زير نظر اساتيد عارف سپرى مى‏‌نمايند. علامه مجلسى همزمان با طى مدارج علمى و سريع‌تر از آن، مدارج معنوى و كمالات روحى را پيمود که اين ادعا با مرورى بر سجاياى اخلاقى ايشان كاملاً روشن مى‌‏شود. از جمله خصائص بارز اخلاقى علامه مى‌‏توان به اين موارد اشاره نمود:
1. زيارت: علامه به «زيارت» ائمه هدى(ع) اهميت فراوان مى‌‏داد و با وجود مشكلات آن زمان و امكانات بسيار ابتدايى براى مسافرت، چندين بار به زيارت ائمه مدفون در عراق، بقيع و مشهد مقدس نائل شد و هر بار مدتى طولانى در جوار آن بزرگواران سكنا گزيد. او چند بار نيز به زیارت خانه خدا مشرف شد.
2. توسل: توجه خاص به توسل معصومين(ع) باعث گرديد علامه مجلسى پيرامون ادعيه و زيارات مطالب فراوانى در بحار الانوار بياورد و به جز آن، چند كتاب مستقل نيز در موضوع ادعيه و زيارت تأليف نمايد از جمله: «زاد المعاد» كه مرجعى مهم در كتب ادعيه متأخر است. «تحفة الزائر»، ترجمه‌‏هايى از زيارت جامعه كبيره، دعاى سمات و… .
3. زهد و پارسايى: يک ويژگى بسيار مهم در زندگى اين بزرگ مرد، زهد و پارسايى و ساده زيستى او است. علامه در عهد صفوى مى‌‏زيست و «شيخ الاسلام» حكومت صفوى بود و در يک كلام، تمام امكانات دولت در اختيار او بود، اما با همه اينها زندگى شخصى علامه در نهايت زهد و سادگى سپرى مى‏‌شد.[1]
4. تواضع: تواضع علامه مجلسى از ديگر خصائص او است. علامه هيچ‌گاه به مقام اجتماعى و بالا و پايين بودن موقعيت يا سنّ افراد نگاه نمى‌‏كرد. او از سيد على خان مدنى، شارح گران‌قدر «صحيفه سجاديه» مطالب فراوانى در بحار آورده است، در حالی‌که سيد على خان پانزده سال كوچک‌تر از علامه بوده و از حيث مقام و منزلت اجتماعى هم به او نمى‌‏رسيد.
خلاصه اين‌كه جمع شدن همه اين خصایص روحى و كمالات معنوى با علم و دانش گسترده علامه، از او شخصيتى ممتاز ساخته بود.

منبع: اسلام کوئست

[1]. ر.ک: «ویژگی ها و امتیازات بحارالانوار»، سؤال 14581.

روز بزرگداشت علامه امینی مؤلف الغدیر

کتاب بزرگ تاریخ، در صفات زرین خویش، مردان بزرگی را به ما می­شناساند که زندگی خود را وقف هدایت بشر کردند. بی تردید، پیامبران الهی و اوصیای آنان، قافله سالار این گروهند که پیشاپیش عالمان وحکیمان گام برمی­دارند.

عالمان دین نیز ادامه دهندگان راه پیامبران واوصیا هستندکه با عزم قاطع، گام به عرصه نبرد با جهل و گمراهی می­نهند و مشعل فروزان هدایت را به دست گرفته و راه را در برابر گم گشتگان روشن می­سازند.علامه امینی(ره)، یکی از این عالمان دینی است که مصداق بارز «ورثة أُمناءُ الرُّسُل» است.

علامه امینی، تحصیلات ابتدایی و سطوح عالی را در زادگاه خود تبریز به پایان رساند و برای تکمیل تحصیلات عالی خود در رشته­های فقه و اصول و کلام و دیگر علوم اسلامی، به نجف رفت و در آن مرکز علمی شیعه، از محضراستادان بزرگ بهره برد. علامه امینی، پس از خوشه چینی از معارف اسلامی و علوی، به تبریز بازگشت و به ارشاد خلق و روشن­گری پرداخت.افزون بر این، او همه روزه، بخشی از اوقاتش را صرف مطالعه و تحقیق و تألیف می­کرد که ثمره این تلاش، تفسیر فاتحه الکتاب بود. دیری نپایید که ارادت و عشق علامه­ امینی به امام علی(ع) و اهل­بیت، او را به سوی مرکز قداست و عظمت، یعنی نجف اشرف کشانید تا در آنجا از سرچشمه علوم سیراب شود. از این رو، ایشان در نجف ساکن شد و در محضر اساتیدی چون آیت الله کمپانی، مجاهد، حائری یزدی، کاشف الغظا و… در فلسفه و کلام و فقه و اصول و اجتهاد به مرتبه والیی دست یافت. او با درک والای خویش و زمان­شناسی بی­بدیلش، جاودانه شد.
«الغدیر»، برهان صدیقین

کتاب گرانسگ «الغدیر»، در واقع دانشنامه امامت و ولایت علوی است. این مجموعه عظیم و بی مانند، گزارش مستند رویداد غدیر خم، بر اساس منابع روایی، تفسیری، تاریخی و ادبی اهل سنت است. این کتاب که حاصل سال­ها پژوهش است، از یک سو دربردارنده آیات قرآنی و احادیث نبوی پیرامون ولایت و امامت علوی و اذعان و اعتراف همه اصحاب و تابعان وگواهی همه محدثان، راویان، متکلمان، مفسران، ادیبان، شاعران و نویسندگان مسلمان به رویداد غدیر خم و امامت علی(ع) است. از دیگر سو، به تبرئه تشیع امامیه از زندان اتهام تاریخی پاره­ای از محدثان و متکلمان و مورخان متعصب جاهل یا مغرض و وابسته به خلافت غصب و قدرت­های سیاسی حاکم بر هر عصر و نسل پرداخته است. این کتاب استدلالی، با قلمی شیوا، آفتاب حقیقت را از پس ابرهای تیره وتار جهل و جور و جعل، نمایان کرده است. این اثر جاودانه در دنیای اسلام، کاری خلاقانه و نوآوری بزرگ به شمار می­آید که تنها از افکار نورانی و دلهای خالص و پویسته به منابع وحی الهی سرچشمه می­گیرد.

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

سالروز درگذشت علامه فرزانه آیت الله شیخ مظفر

ماه مجلس

در جنوب شرقی نجف اشرف و در مجله براق ، منزل آیة الله شیخ محمد رضا مظفر واقع بود، پنج ماه پس از درگذشت شیخ ، در پنجم شعبان سال 1322 هجری آخرین یادگار آن مرد حق دیده به جهان گشود و ((محمد رضا)) نامیده شد.
مادر محمد رضا دختر علامه شیخ عبدالحسین طریحی (1235-1293 ق .) است و او در دامان آن زن با فضیلت و با سرپرستی برادر بزرگش ‍ شیخ عبدالنبی مظفر(1291-1337 ق .) رشد كرد. پس از درگذشت شیخ عبدالنبی برادر دیگرش شیخ محمد حسن (1301 - 1375 ق .) سرپرستی او را به عهده گرفت و راهنمایی زندگی اش گردید.
محمد رضا از خاندان علمی و ادبی بنام و معروف شیعی موسوم به ((آل مظفر)) برخاسته است . این خاندان از نیمه سده دوازده قمری در حوزه نجف اشرف شناخته شد و چهره های نامدار و متكبر آن در عرصه های متعدد و رشته های متنوع علوم اسلامی درخشید و شعاع پرتو نورشان گسترده مراكز علمی - تحقیقی شیعه و غیر آن را در نور دید.
در حوزه نور
محمد رضا پس از فراگیری خواندن و نوشتن ، در سیزده سالگی راهی مكتب علوم دینی شد و به آموختن مبانی و اصول ادبیات عرب پرداخت و در این مقطع از استاد شیخ محمد طه حویزی بسیار بهره برد.او سپس ‍ با عزمی راسخ دوره سطح فقه و اصول را سپری كرد.

این شخصیت را می توان معماران بزرگ علمی شیخ محمد رضا دانست كه در شكل دهی شخصیت او تاءثیر بسیاری داشت ، بدان حد كه خط مشی اصولی ، فقهی و فلسفی او بیشتر متاءثر از دیدگاههای این استاد است . احترام و تجلیل فراوان مظفر از مقام شیخ محمد حسین گواه ارتباط تنگاتنگ و علاقه بی حد اوست .
سرانجام پس از تلاش پی گیر، حضور در محفل اساتید فن و امداد پروردگار، شیخ محمد رضا به مقام والای اجتهاد رسید و حضرات آیات شیخ محمد حسین اصفهانی ، شیخ محمد حسن مظفر و سید عبدالهادی شیرازی اجتهاد او را گواهی كردند.
مظفر در سیر كسب دانش ، علاوه بر علوم دینی به فراگیری دانشهایی چون حساب ، هندسه ، جبر، هیئت و عروض روی آورد و در 21 سالگی كتابی در علم عروض به رشته تحریر درآورد.

در گذشت
آیة الله شیخ محمد رضامظفر در شانزدهم ماه مبارك رمضان سال 1383، در سن 62 سالگی مرگ را در آغوش كشید و پرستوی آسمان گردید و به سوی حق پرواز كرد و پیكر مطهر او با حضور مراجع بزرگ ، علما و مردم تشیع شد و در مقبره خانوادگی واقع در جاده كوفه ، در كنار مرقد برادرش ‍ شیخ محمد حسن مظفر به خاك سپرده شد.
امید است حركت اسلامی استاد به وسیله اندیشمندان مصلح و پرتوان حوزه ها ادامه یابد.