طلاق
واژه طلاق از ریشه عربی و به معنی «گشودن گره» و «رها کردن» است و در فقه اسلامی «زائل کردن قید ازدواج با لفظ مخصوص» تعریف می‌شود.طلاق به معنی پایان قانونی ازدواج و جدا شدن همسران از یکدیگر است و در پی آن حقوق و تکالیف متقابلی که بین زوجین در هنگام ازدواج وجود داشته از میان می‌رود.
طلاق معمولاً وقتی اتفاق می‌افتد که استحکام رابطه زناشویی از بین می‌رود و میان زوجین ناسازگاری و تنش وجود دارد. طلاق اجتماعی، تغییرات در دوستی‌ها و سایر روابط اجتماعی است که مرد یا زن طلاق گرفته با آن‌ها سر و کار دارد. طلاق روانی، موقعیتی است که از طریق آن فرد پیوندها و وابستگی عاطفی به همسرش را قطع کند و به تنها زیستن تن دردهد.
میان طلاق با فسخ ازدواج تفاوت است. فسخ ازدواج به معنای این است که ازدواج صورت گرفته از ابتدا باطل و بی‌اعتبار بوده‌است. شیوه ی انجام طلاق در قوانین کشورهای مختلف بسیار متفاوت است اما در اغلب کشورها نیاز به تایید یک دادگاه یا مرجع رسمی حقوقی وجود دارد. مذاهب مختلف نیز رویکردهای متفاوتی به طلاق دارند. طلاق در اسلام به اختیار شوهر انجام می‌شود اما زن نیز در شرایط خاصی ممکن است حق طلاق را به دست بیاورد.
طلاق، حقى است كه شرعا و قانونا استيفاى آن در اختيار مردان است. روايات فراوانى در اين رابطه وجود دارد و قانون مدنى ايران نيز در ماده 1133 به اين امر تأكيد كرده است. با وجود اين، در شرع اسلام و قانون مدنى ايران مواردى وجود دارد كه صريحا اجازه مى‏دهد قاضى به درخواست زوجه، حكم به طلاق بدهد .1

1.طلاق،طلاق قضایی در فقه وحقوق ایران marifat.nashryiat.ir

برگرفته از پایان نامه خانم رضوان اكبري(طالبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)