سوره انسان

إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُريدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً
کلمه «شکر» و «شکور» هر دو به معناى ذکر نعمت، و یادآورى آن در زبان و قلب و عمل است، و منظور از آن در آیه شریفه به قرینه اینکه در مقابل جزا قرار گرفته تنها ثناى جمیل زبانى است.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 205

سوره انسان

إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُريدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً
«جزاء» به معناى آن است که عمل کسى را به چیزى که معادل و برابر آن باشد عوض دهى، حال چه عمل خیر باشد، که معادلش جزاى خیر قرار مى‏گیرد، و چه شر که معادلش جزاى شر واقع مى‏شود، جزا، هم از این جهت عمومیت دارد و هم از جهت اینکه شامل جزاى عملى و زبانى هر دو مى‏شود، چیزى که هست در خصوص آیه مورد بحث به قرینه اینکه در مقابل شکور قرار گرفته تنها جزاى عملى منظور است، نه جزا و تلافى زبانى.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 204 و 205

سوره انسان

إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُريدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً
کلمه «وجه» به معناى آن روى هر چیز است که رو به روى تو و یا هر کس دیگر باشد.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 203

سوره انسان

وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي‏ حُبِّهِ مِسْکيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً
در این آیات یکى از سه طایفه‏اى که به وسیله ابرار اطعام شده‏ اند اسیر دانسته، و این خود شاهد بر آن است که آیات در مدینه نازل شده، و داستان بعد از هجرت رسول خدا (صلیّ الله علیه و آله) و قوت یافتن اسلام، و غلبه مسلمین بر کفار و مشرکین اتفاق افتاده، نه قبل از آن.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 203

سوره انسان

وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي‏ حُبِّهِ مِسْکيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً
آنچه تنبه بدان لازم است این است که سیاق این آیات سیاق داستان‏سرایى است، داستان مردمى از مؤمنین که قرآن نامشان را ابرار خوانده، و از پاره‏اى کارهایشان یعنى وفاى به نذر و اطعام مسکین و یتیم و اسیرشان خبر داده، ایشان را مى‏ستاید، و وعده جمیلشان مى‏دهد.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 203

سوره انسان

وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي‏ حُبِّهِ مِسْکيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً

ضمیر در جمله «على حبه»- به طورى که از ظاهر عبارت بر مى‏آید- به کلمه «طعام» بر مى‏گردد، و منظور از «حب طعام» اشتیاق و اشتهاى زیاد به طعام است، به خاطر شدت احتیاج به آن، مؤید این معنا آیه شریفه «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» (آل عمران/92) است.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 202 و 203

سوره انسان

إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْکافِرينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعيراً
کلمه «اغلال» جمع «غل» به ضمه غین- است، که به گفته بعضى (تفسیر قرطبى، ج 10، ص 124) به معناى قیدى است که دست و پاى مجرم را به گردنش مى‏بندند.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 198 و 199