بین فقهای امامیه و عامه اتفاق نظر است در اینکه ، وصیت صبی غیر ممیز جایز نیست از جمله:

الف)نظر امامیه در مورد وصیت طفل:
      محقق«حلی» می فرماید: وصیت کودک به تنهایی صحیح نیست و اگر بالغی را ضمیمه آن کند صحیح است ولی صبی نمی تواند تصرف کند مگر بعد از بلوغش.[1]

     شیخ «مفید» می فرماید: زمانی که صبی به ده سالگی برسد وصیت در امور معروف و نیک، جایز است وگرنه وصیت جایز نمی باشد.[2]

نظر اهل سنت در مورد موصی:
مالکیه:
 

      موصی دو شرط دارد :

1.آزاده باشد: پس وصیت برده صحیح نیست.

2.ممیز باشد: پس وصیت مجنون و صغیر، در مدت زمانی که هنوز قدرت تشخیص ندارد ، صحیح نمی باشد اما بلوغ را شرط نمی داند.[3]

شافعیه :
     در موصی شرط است که عاقل باشد، پس وصیت مجنون صحیح نیست  و اگرصبی فاقد تمیز باشد وصیت او صحیح  نمی باشد اما بلوغ نیز شرط نمی باشد؛ از این مطلب می توان فهمید که وصیت صبی ممیز صحیح است.[4]

حنابله:
     در موصی شرط است که عاقل باشد، آزاده و مختار باشد پس وصیت صبی و مجنون و بیهوش صحیح نیست.[5]

.[1] جعفربن حسن نجم الدین، حلی،شرائع السلام فی مسائل الحلال و الحرام،ج2 ،ص202
 .[2]محمد بن محمد بن نعمان عکبری، المقنعه، چاپ اول ، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، 1413ه .ق ص 667 در نرم افزار فقه اهل بیت
[3]. عبدالرحمن، جزیری، سید محمد غروی، الفقه علی المذهب اربعه، ج 3 ، چاپ اول، بیروت ، دار الثقلین، 1419ه.ق، ص375 در نرم افزار فقه اهل البیت.
.[4] همان، ص 380
.[5] همان، ص382

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سمیه سادات بهرامی(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (سلام الله علیها) با عنوان حقوق کودک از دیدگاه فقه امامیه و مقایسه آن با فقه عامه