غفلت از خدا انسان را به اسفل السافلین می رساند، افراد غافل در بیراهه های زندگی سرگردانند و به سبب همین اعمال دنیای آنهابا سختی و مشکلات همراه است و در آخرت هم در عذابند خداوند در قرآن کریم می فرماید:

«… أُولَئِکَ کَالأَنعامِ بَل هُم أَضَلُّ أُولَئکَ هُمُ الغَافِلوُن»[1]

«… آنها مانند چهار پایانندن بلکه بسی گمراه ترند، آنها همان مردمی هستند که غافل می باشند».

قرآن کریم با توجه به آیه فوق یکی از عوامل مهم بدبختی بسیاری از انسانها را فراموشی و غفلت می داند زیرا غافلان چشمه ی آب حیات کنار دستشان است، ولی از تشنگی فریاد می کشند، درهای سعادت در برابر رویشان باز است، اما حتی به آن نگاه نمی کنند. آنها با دست خویش وسایل بدبختی خود را فراهم می سازند و نعمتهای گرانبهای «عقل» و «چشم« و «گوش» را به هدر می دهند.

[1]  سوره اعراف، آیه179

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه