در شام غریبان حضرت اباعبد الله الحسین (ع)، مراسم سوگواری و عزاداری سیّد و سالار شهیدان و اصحاب با وفای ایشان با حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی، هزاران نفر از قشرهای مختلف مردم و جمعی از مسئولان در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.
در این مراسم حجت الاسلام و المسلمین پناهیان در سخنانی، راه اصلاح جوامع بشری را در گروی اصول قرآنیِ «تلاوت کتاب الهی و قرار دادن جامعه در معرض بیان حقایق و خوبی‌ها»، «تزکیه» و «تعلیم کتاب و حکمت» دانست و گفت: راه تزکیه و پاک‌سازی جامعه، ایجاد حکومت و مدیریت اسلامی و قانونگذاری و اجرای قوانین الهی است و مهمترین پایه در تعلیم حکمت نیز، تعلیم حکمت سیاسی یعنی بصیرت و تحلیل سیاسی است.
در این مراسم، همچنین آقایان چینی و مطیعی به مرثیه‌خوانی و نوحه‌سرایی در عزای حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام پرداختند.

در شب عاشورای حسینی، مراسم سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام با حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی، قشرهای مختلف مردم و جمعی از مسئولان در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.
در این مراسم حجت الاسلام و المسلمین عالی در سخنانی، «غیرت» را صفتی برجسته و متعالی خواند و با اشاره به مواردی از سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام و غیرت و قاطعیت آن بزرگواران در اجرای احکام و حدود خداوند، حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام را مظهر غیرت الهی در ایستادگی مقابل انحرافهای آشکار دانست و گفت: اگر قیام امام حسین علیه‌السلام نبود، از اسلام چیزی جز اسمی باقی نمی‌ماند و مهمترین درس این قیام تاریخی، لزوم پیوند جامعه اسلامی با رهبری و امامت الهی و حفظ غیرت دینی و روحیه انقلابی در مردم است.
در این مراسم همچنین آقایان قاضوی و کریمی به ذکر مصیبت حضرت امام حسین علیه‌السلام و نوحه‌خوانی پرداختند.

بانوی بانوان، پس از برادر شهیدش، بیش از یک سال و نیم زنده نماند. لیکن دراین مدت کوتاه توانست جریان تاریخ را عوض کند.

بنی امیه گمان بردند که کشته شدن حسین و همه کسان او، آخرین قسمت ازداستان تشیع خواهد بود.

در این گمان هم، چندان غافل و خطاکار نبودند; زیرا دیگر امیدی به دودمان علی نبود، که از میان آن ها کسی قیام کند. پس از آن که همه مردانشان کشته شدند و جزکودکانی یتیم و بیوه زنانی داغ دیده باقی نمانده بود.

نخست علی کشته شد و روزگار بدون درنگ و انحراف می گذشت و موقعیت معاویه مستحکم گردید; مخصوصا وقتی که در میان مردم شایع شد که به تحریک اوهمسر حسن بن علی سرور دودمان علی را زهر خورانید.

روزگار هم چنان به سیر خویش ادامه می داد، بدون آن که توجه کند که چه شد وچه از دست رفت.

سپس، در پیش چشم و گوش شیعیانش، حسین کشته شد و زمینه چنین بودکه اهل کوفه بار دیگر خیانت خود را تکرار کرده، پسر حسین، زین العابدین را برای بیعت دعوت کنند. سپس، به وی خیانت نموده، تسلیم دشمنانش کنند چنان که با پدرو عمویش چنین کردند; در این صحنه پیش از آن که پرده بیفتد، زینب ظاهر شد، تااهل کوفه و ستم کاران بنی امیه را لعنت کند و سرزنش نماید.

البته این پرده هرگز نیفتاد و گمان ندارم که روزی برسد که این پرده افتاده شود،مگر آن که زمین و ساکنانش عوض شوند.

زینب از این دنیا نرفت مگر وقتی که لذت پیروزی را درکام ابن زیاد و یزید وبنی امیه از میان برد و قطراتی از زهری کشنده در جام های پیروزمندان فرو ریخت.

منبع: بنت الشاطی، مترجم: رضا صدر، کتاب:بانوی کربلا حضرت زینب سلام الله علیها،نشر : قم ، دفتر تبلیغات اسلامی ، 1378،ص 138.

زینب از پنج سالگی پا بیرون نگذاشته بود که جد بزرگوارش از دنیا رفت و جسدپاکش در غرفه عایشه  به خاک سپرده شد; ولی پس از آن که مکه را فتح کرد و خانه خدا را از بت ها پاک نمود، و به چشم خود دید که قومش با او بیعت کردند، ودسته دسته داخل دین خدا شدند.

و شاید زینب خردسال در این مصیبت ناگوار حاضر بوده، و جد بزرگوارش رامی دیده، که بر تخت چوبینی می برند تا در خاکش پنهان سازند.

چه کسی می داند، در درون این کودک خردسال تیزهوش چه گذشته، وقتی که در آن پیش آمد جانگداز، خاموش و افسرده بر جد بزرگوارش می نگریسته، می دیده که آن حضرت آرمیده است، ولی جهان گرداگرد او ناله می کند و آه می کشد، و از سوز وگداز در هیجان آمده و موج می زند و زبانه می کشد و می گدازد; گویا فشارهایی نیرومند و شدید آن را درهم می پیچاند!

چه ترس سهمگینی بر قلب خالی این کودک چیره شده بود، و روان آرام وبی آلایش او را در هراس انداخته بود؟

چه حزن و اندوهی بر این کودک در پنج سالگی روی آورد، که صدای مرگ را به اوشنوانید و کاروان سفر آخرت را به وی نشان داد؟

منبع: بنت الشاطی، مترجم: رضا صدر، کتاب:بانوی کربلا حضرت زینب سلام الله علیها،نشر : قم ، دفتر تبلیغات اسلامی ، 1378،ص 33.

زینب، تنها نوزادی بود که در سال ششم هجرت، مدینه رسول از آن استقبال کرد.و آن سالی بود که اوضاع و احوال برای پیغمبر اسلام مستقر شده بود. و در همان سال پیغمبر بر شتری که کمی از گوشش بریده شده بود - و با آن شتر در روزگار فشار وسختی همراه پیرمردی  مخلص از مکه بیرون شده بود - با هزاروپانصد تن ازیاران مهاجر و انصارش، در حالی که جامه های سپید احرام را بر تن داشتند، از مدینه به قصدمکه، پایگاه دشمنان محمد و اسلام، بیرون آمدند. سپس همگی به واسطه پیمان صلح حدیبیه که با ابوسفیان و کفار قریش بستند، پیروزمندانه باز گشتند.

در آغاز، گویا همه چیز به نوزاد خوشبختی زندگی را نوید می داد. بنی هاشم ویاران پیغمبر تهنیت گویان می آمدند و شکفتن این غنچه را در خاندان رسول تبریک می گفتند. عنبر دودمان پاکش از گهواره ای که این گل در آن نهاده شده بود، پراکنده می شد و از طلعت تابان و چهره درخشانش آثار پدران و نیاکانی بزرگوار آشکار بود. ولی ناگهان - اگر خبر راست باشد - حزن و اندوهی بر این گهواره زیبا سایه افکند!سایه هایی که شاید بیشترش در کتاب های تاریخی که برای تحقیقات علمی نوشته می شود جای نداشته باشد، ولی در روح بشری و وجدان انسانی موقعیتی بسزا دارد.نقل می کنند که هنگام آمدن کودک، سروشی پراکنده شد که به زندگی سوزان وجانگدازش در فاجعه کربلا اشاره می کرد و از رنج هاومصیبت هایی که فردا در انتظاراین کودک است خبر می داد.

منبع: بنت الشاطی، مترجم: رضا صدر، کتاب:بانوی کربلا حضرت زینب سلام الله علیها،نشر : قم ، دفتر تبلیغات اسلامی ، 1378،ص 26.

اسارت بانوان، فاجعه کربلا و جنایات بنی امیه و فداکاری حسین علیه السلام را از پس پرده بیرون آورد.

اگر اسارت آن ها نبود، دشمنان آل محمدصلی الله علیه وآله پرده ای برجنایات کربلا می کشیدند ونمی گذاشتند کسی از آن آگاه شود، وکسانی را که اطلاع داشتند، زبانشان را به وسیله پول و یازور می بستند، واین جنایت هولناک، و این فداکاری بزرگ را از صفحات تاریخ محومی کردند.

چنان که بسیاری از جنایت کاران، آثار جرم وجنایت خود را محو کردند; مگر ستمی که بر مادر زینب شد، از صفحات تاریخ محونگردید؟!

ولی زینب باید در کربلا باشد، فداکاری برادر، و جنایت کاری بنی امیه را ببیند، و سپس اسیر شود، تا این قیقت بزرگ محو نشود.

گزافه نگفته ایم اگر بگوییم: اسارت زینب موجب زنده شدن پدرش علی علیه السلام و جدش رسول خداصلی الله علیه وآله و تجدید حیات اسلام بود; زیرا بنی امیه با زور و پول و حیله گری می خواستندهمه را محوونابود کنند واثری از رسالت رسول صلی الله علیه وآله باقی نگذارند.

کشته شدن حسین علیه السلام این نقشه پلید را برباد داد و اسارت زینب، کشته شدن حسین را برملا ساخت.

زینب، عمر درازی نکرد و در جوانی از دنیا رفت.

ولی این حقیقت از وی به یادگار بماند.

منبع: بنت الشاطی، مترجم: رضا صدر، کتاب:بانوی کربلا حضرت زینب سلام الله علیها،نشر : قم ، دفتر تبلیغات اسلامی ، 1378،ص 11.

تاکنون نشده از نظر سیاسی برای گفتار و رفتار زینب در سفر اسارت، یک اشتباه سیاسی گرفت; عقل هر چه بیندیشد که درآن جایی که زینب سخنی گفته و یا رفتاری کرده، سخنی بهتر ویا رفتاری خردمندانه تر بجوید، نخواهد یافت.

شاهکارهای سیاسی زینب بسیار است که شمارش آن موجب تفصیل خواهد بود.

زینب در هنگام سخن از رسول خداصلی الله علیه وآله «به پدرم تعبیر کرد، و به جهانیان اعلام داشت که یزیدیان چگونه مردمی هستند! و چه کسی را کشتند، وچه کسی را اسیر کردند! و قدرتی که در دست آنان بود، ازکجا آمده بود، و نکته های دیگری که بیانش مقدمه مارا از صورت مقدمه بودن خارج می سازد.

این جاست که رازی نهفته آشکار می شود، که چرا سیدالشهداعلیه السلام بانوی بانوان و زنان وکودکان راهمراه برد، با آن که خودش به سر انجام سفرش آگاه بود واهل کوفه را خوب می شناخت.

منبع: بنت الشاطی، مترجم: رضا صدر، کتاب:بانوی کربلا حضرت زینب سلام الله علیها،نشر : قم ، دفتر تبلیغات اسلامی ، 1378،ص 11.