اسارت بانوان، فاجعه کربلا و جنایات بنی امیه و فداکاری حسین علیه السلام را از پس پرده بیرون آورد.

اگر اسارت آن ها نبود، دشمنان آل محمدصلی الله علیه وآله پرده ای برجنایات کربلا می کشیدند ونمی گذاشتند کسی از آن آگاه شود، وکسانی را که اطلاع داشتند، زبانشان را به وسیله پول و یازور می بستند، واین جنایت هولناک، و این فداکاری بزرگ را از صفحات تاریخ محومی کردند.

چنان که بسیاری از جنایت کاران، آثار جرم وجنایت خود را محو کردند; مگر ستمی که بر مادر زینب شد، از صفحات تاریخ محونگردید؟!

ولی زینب باید در کربلا باشد، فداکاری برادر، و جنایت کاری بنی امیه را ببیند، و سپس اسیر شود، تا این قیقت بزرگ محو نشود.

گزافه نگفته ایم اگر بگوییم: اسارت زینب موجب زنده شدن پدرش علی علیه السلام و جدش رسول خداصلی الله علیه وآله و تجدید حیات اسلام بود; زیرا بنی امیه با زور و پول و حیله گری می خواستندهمه را محوونابود کنند واثری از رسالت رسول صلی الله علیه وآله باقی نگذارند.

کشته شدن حسین علیه السلام این نقشه پلید را برباد داد و اسارت زینب، کشته شدن حسین را برملا ساخت.

زینب، عمر درازی نکرد و در جوانی از دنیا رفت.

ولی این حقیقت از وی به یادگار بماند.

منبع: بنت الشاطی، مترجم: رضا صدر، کتاب:بانوی کربلا حضرت زینب سلام الله علیها،نشر : قم ، دفتر تبلیغات اسلامی ، 1378،ص 11.