آیت الله طباطبایی متولد سال 1301 قمری در کنار آیت الله العظمی سیستانی و آیت الله میرزا علی فلسفی یکی از سه نفری است که آیت الله العظمی خویی در زمان حیات خود اجتهاد وی را به صورت کتبی اعلام و تایید کرد.

سید تقی طباطبایی قمی (مشهور به حاج آقا تقی قمی) در اسفند ماه سال ۱۳۰۱ در شهر مشهد به دنیا آمد. پدر او سید حسین طباطبایی قمی از مراجع بزرگ تقلید بود که سال‌ها مرجعیت عام حوزه‌های علمیه را بر عهده داشت و در پی ابراز مخالفت با فرمان رضا شاه مبنی بر کشف حجاب اجباری زنان در سال ۱۳۱۴ خورشیدی (۱۹۳۶ میلادی) ناچار به ترک ایران و اقامت در عراق شد.

وی مقدمات را نزد پدر خود فرا گرفت و سپس به همراه پدر به کربلا و نجف رفت. وی چندین سال از محضر آیات عظامی چون مرحوم سید محمدهادی میلانی، سید عبدالهادی شیرازی، حسین حلی، محمدکاظم شیرازی، محمدعلی کاظمینی بروجردی و به خصوص سید ابوالقاسم خویی استفاده کامل نمود و به درجه اعلای علم، فقاهت، حکمت، فلسفه و رجال دست یافت.

پس از رسیدن به درجات عالی اجتهاد، وی شروع به تدریس در متون فقه و اصول در نجف پرداخت و سپس در مسجد هندی در حوزه علمیه نجف شروع به تدریس خارج فقه و اصول کرد.

طبق اسناد موجود آیت‌الله‌ العظمی سید ابوالقاسم خویی در زمان حیات و با وجود داشتن شاگران زیاد، تنها برای سه نفر از شاگردانشان اجازه کتبی اجتهاد صادر کردند. نخستین اجازه به میرزا علی فلسفی در ذی القعده ۱۳۸۰ هجری قمری اختصاص داشت. دومین اجازه کتبی در ذی الحجه‌‌ همان سال به آیت‌الله العظمی سیستانی داده شد و اجازه سوم نیز برای آیت‌الله تقی قمی نوشته شد.

در پی اخراج تعداد کثیری از روحانیان بزرگ توسط رژیم بعث عراق از نجف، وی نیز به ناچار در سال در سال ۱۳۵۹ مجبور به ترک نجف شد. وی سپس به شهر قم رفت و مشغول به تدریس فقه و اصول در حوزه علمیه قم شد.

وی تالیفات متعددی بر جای گذاشته است که عمدتاً به زبان عربی نوشته شده است و تعدادی از آن‌ها به زبانهای فارسی و انگلیسی هم برگردانده شده.

آیت الله سید تقی طباطبایی قمی از مراجع تقلید شیعه اششم آبان ۱۳۹۵ در کربلا دار فانی را وداع گفت . رهبر معظم انقلاب اسلامی با صدور پیامی رحلت آیت الله حاج آقا تقی طباطبائی قمی را تسلیت گفتند.

منبع:حوزه نیوز

جوانان و نوجوانان  در پیروزی انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس نقش برجسته و تعیین کننده ای داشته و با طلایه داری در جبهه ها و تقدیم بیش از 36000 شهید و هزاران جانباز و آزاده در طول دوران جنگ تحمیلی دین خود را به اسلام و انقلاب اسلامی به خوبی ادا نمودند.
در ایام پس از جنگ تحمیلی نیز «بسیج دانش آموزی» به عنوان میعادگاه تداوم دفاع همه جانبه نوجوانان دانش آموز از دستاوردهای انقلاب اسلامی در عرصه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و علمی عرصه دیگری از حیات خویش را به نمایش گذاشت و همین امر به خوبی موید این نکته است که در دوران اخیر توجه بیش از پیش و همه جانبه به این سازمان قانونی لازم و ضروری به نظر می رسد.

در دوران هشت سال دفاع مقدس بیش از ۵۵۰ هزار نفر از دانش‌آموزان به دفعات مکرر به جبهه‌ها اعزام شدند که بیش از ۳۶هزار نفر شهید و مفقود الاثر، دو هزارو ۸۵۳نفر جانباز نفر جانباز و دو هزارو ۴۳۳نفر آزاده تقدیم دفاع از انقلاب اسلامی و کشور عزیزمان ایران کردند.

تأملی بر نقش نوجوانان در حماسه 8 سال دفاع مقدس

الف: حضور پرشور در جبهه‌هاى جنگ:

برابر آمار، پرشورترین حضور در جبهه‌هاى جنگ از آن دانش‌آموزان بوده است.
طى سال‌هاى 59 تا 66، تعداد 366697 نفر از این عزیزان در جبهه‌هاى جنگ حضور یافته از این میان 17296 تن به شهادت رسیدند.
تقدیم 2328 نفر جانباز، 1110 نفر آزاده و 2063 نفر مفقودالاثر به آستان انقلاب اسلامى بخش دیگرى از این حضور حماسى دانش‌آموزان در حماسه 8 سال دفاع مقدس بود.
خاطرات حضور نوجوانان 13 ساله در جبهه‌هاى جنگ، هنوز از ذهن‌ها زدوده نشده است، صحنه‌هایى که دیدنش موجى از نشاط و شوق حضور در جبهه‌هاى جنگ را در سایرین به وجود مى‌آورد و افتخار و تجلیل عمومى را نثار ایشان مى‌کرد.
خاطرات مربوط به کسانى که با دستکارى در شناسنامه‌هاى خود و جعل امضاى والدین، خود را به خطوط مقدم نیرو مى‌رساندند هنوز شهره در جهان است و جهان به این روحیه عظیم جوانان و نوجوانان ایران باید غبطه ابدى بخورد.

ب: حضور فعال در پایگاه‌هاى مقاومت:

حضور در جبهه‌ تنها وظیفه دانش‌آموزان نبود بلکه آنان این مسئولیت سنگین را نیز به دوش خود احساس‌مى‌کردند که عقبه نیروهاى خودى را که عبارت از پایگاه‌هاى مقاومت بود، نیز تقویت نمایند. از این رو تقویت این پایگاه‌ها در دستور کار شرعى - ملى این عزیزان قرار داشت و هنوز خاطرات گشت‌هاى شبانه و برقرارى ایستگاه‌هاى بازرسى که با هدف تعمیق امنیت شهروندان صورت مى‌گرفت در ذهن‌ها باقى مانده است. گشت‌هایى که در آن حضور نوجوانان در کنار پدران میانسال افتخارآمیز بود و دیدن آن صحنه‌ها، موجى از شعف و شور‌ را بر دل‌ها جارى مى‌ساخت.

ج: حضور جدى و موفق در سنگر تحصیل:

دانش‌آموزان شریف ایران در کنار آن که جنگ را به فرموده امام عزیزشان در راس همه امور مى‌دانستند اما از رسالت و تکلیف آموزش و علم اندوزى نیز غفلت نکردند. آنان به تحصیل و حضور در جبهه‌ به عنوان دو تکلیف مقدس مى‌نگریستند که باید در کنار هم بدان عمل مى‌شد. در شرایط انتخاب، سنگر جبهه‌ را به سنگر مدرسه ترجیح مى‌دادند اما هیچ‌گاه از وظیفه اول و اصلى خود که آموزش و تحصیل بود غفلت نمى‌کردند و چه بسیار دانش‌آموزانى که در خطوط جبهه نیز به ادامه تحصیل مى‌پرداختند. این تلاش‌ و حضور جامع، از دانش‌آموزان قدرتى مرجع و مدبر ساخت تا همگان به دوراندیشى و جامع‌نگرى ایشان ایمان آورده و بر خویش ببالند که فرزندانى دارند که به همه امور، با نگاه عمیق مى‌نگرند.

دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پی رحلت فقیه پرهیزگار آیت‌الله حاج آقا تقی طباطبائی قمی، پیام تسلیتی صادر کردند.
متن پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب اسلامی به این شرح است:

بسمه‌تعالی

رحلت فقیه پرهیزگار آیت‌الله آقای حاج آقا تقی طباطبائی قمی فرزند برومند مرحوم آیت‌الله العظمی آقای حاج آقا حسین طباطبائی قمی را به بازماندگان محترم و همه‌ی ارادتمندان به آن بیت شریف و به اعاظم علمای حوزه‌ی علمیه قم و نجف و مشهد تسلیت عرض میکنم و علوّ درجات آن مرحوم و حشر با اجداد طاهرینشان را از خداوند متعال مسألت مینمایم، غفرالله له و لنا.

سید علی خامنه‌ای
۷ آبان ۱۳۹۵

در كتاب ((دمعة الساكبة )) آمده است : از ابن رياح رسيده كه او گفته : من در جنگ و كارزار كربلا حاضر بوده و به چشم ديدم ، چون امام حسين (ع ) كشته شد. زني آمد در حالي كه به وسيله دامنهايش مي لغزيد تا اينكه بر زمين افتاد، سپس به پا خاسته فرياد مي زد: اي حسينم ، اي امام و پيشوايم ، اي كشته شده ام ، اي برادرم ! آن گاه آمد به سوي جسد و تن آن حضرت در حالي كه آن بزرگوار جثه و تني بي سر بود. چون او را ديد، دست در گردنش انداخته و پي در پي نعره و فرياد مي زد، تا اينكه هر كس را (در آنجا) حاضر بود به گريه در آورد. سپس پرسيدم : او كيست ؟ گفتند او زينب دختر اميرالمؤ منين (ع ) است (1)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص83

(1)زينب كبري ، ص 231

وقتي كه امام حسين (ع ) از اسب به روي زمين افتاد، زينب دختر علي (ع ) از خيمه بيرون آمد در حالي كه دو گوشواره اش (از بسياري اضطراب و نگراني ) ميان دو گوشش جولان داشته و مي گرديد، و مي فرمود: كاش آسمان بر زمين مي چسبيد، اي عمر پسر سعد! آيا ابوعبدالله امام حسين (ع ) را مي كشند و تو به سوي آن حضرت مي نگري ؟ و اشكهاي (چشم ) عمر بر دو گونه اش ‍ جاري و روان بود، در حالي كه روي خود را از آن مخدره بر مي گرداند، و امام حسين (ع ) نشسته و در برش جبه و جامه گشاده اي از خز (كه روي جامه ها به تن مي كنند) بود، و مردم از (كشتن ) آن بزرگوار پرهيز مي كردند، پس شمر فرياد زد، واي بر شما! چه انتظار داريد و چشم به راه چه هستيد درباره آن حضرت ؟ او را بكشيد، مادرهايتان شما را گم كنند و از دست بدهند (بميريد تا مادرهايتان بي فرزند باشند)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص82

امام حسين (ع ) به خواهرش زينب فرمود: اي خواهر! جامه كهنه اي كه كسي از مردم در آن رغبت ننموده و خواهانش نباشد براي من بياور كه آن را زير لباسها و جامه هايم قرار دهم (بپوشم ) تا پس از كشته شدنم (آن را نبرده ) برهنه ام نكنند، پس فريادهاي زنان به گريه شيون بلند شد.

سپس جامه كهنه اي آوردند و امام حسين (ع ) آن را چاك زده و اطراف و كنارهايش را پاره كرد، و زير جامه هايش قرار داد و آن حضرت را شلوار تازه اي بود كه آن را نيز پاره كرد تا از آن بزرگوار ربوده نشود (دشمن غارت ننموده به يغما و چپاول نبرد) و چون كشته شد مردي قصد و آهنگ آن حضرت را نموده آن جامه و شلوار را از او ربود و در بيابان روي زمين گرم عريان و برهنه اش ‍ گذاشت و در همان حال دو دستش شل و خشك شده از كار افتاد و عذاب و كيفر و رسوايي به او روي آورد، و هنگامي كه امام حسين (ع ) آن جامه پاره شده را پوشيد اهل و كسان و فرزندانش را وداع كرده و بدرود گفت وداع و بدرود مفارق و جدا شونده اي كه هرگز باز نمي گردد. ((صلي الله عليك يا ابا عبدالله الحسين )).(1)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص81

(1)زينب كبري ص 220

حضرت زينب (س ) از برادر دل نمي كند، به دست و پاي برادر افتاد و بوسيد، ساير بانوان حرم ، آن حضرت را محاصره كرده و دست و پاي او را مي بوسيدند و گريه مي كردند، امام آنها را آرام كرد و به خيمه برگردانيد، سپس خواهرش را به تنهايي طلبيد و او را دلداري داد.

((و امر يده علي صدرها وسكنها من الجزع ))؛ سرانجام ، امام حسين (ع ) دستش را بر سينه خواهرش زينب كشيد، زينب آرام گرفت و ديگر بي قراري نكرد.

امام به او فرمود: افرادي كه صبر مي كنند، پاداش بسيار در پيشگاه خدا دارند، صبر كن تا به پاداشهاي الهي برسي …

آن گاه زينب (س ) خشنود شد و اظهار سرور كرد و عرض كرد: ((يا ابن امي طب نفسا و قرعينا فانك تجدني كما تحب و ترضي ))؛ اي پسر مادرم . خاطرت شاد و چشمت روشن باد، چرا كه مرا آن گونه كه دوست داري و خشنود هستي ، خواهي يافت .

زبان حال زينب (س ) در اين وقت اين بود:

صبرت علي شي ء امر من اصبر

ساءصبر حتي يعجز الصبر عن صبري

يعني : بر چيزي كه تلخ ‌تر از تلخي گياه صبر است ، صبر مي كنم ، و به زودي چنان صبر مي كنم ، كه نيروي صبر از قدرت صبر من ، درمانده گردد. آري ، به گونه اي صبر كنم ، كه صبر از من خسته شود.

هان برو زينب كه درد است بي دوا

دردمند حق طبيب دردها است

تند رو زينب كه خواهي شد اسير

زين اسيري هست جانت ناگزير

رو يتيمان مرا غمخوار باش

در غريبي بي كس اند، تو يار باش

گر خورد سيلي سكينه دم مزن

عالمي زين دم زدن بر هم مزن (1)

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص80

(1)سوگنامه آل محمد، ص 342 و 343.