استفاده از عطر بعد از وضو

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم عطر دانی داشت که بعد از هر وضو، خود را با آن معطر می ساخت، از این رو، هر گاه از منزل بیرون می آمد، بوی عطر در مسیر آن حضرت می پیچید.

توصیف از عطر

اگر عطری را به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم تعارف می کردند، خود را با آن معطر می ساخت و می فرمود: بویش پاکیزه و حمل آن آسان است و اگر از معطر ساختن خود با آن عذری داشت، تنها به نهادن سر انگشت خود بر آن بسنده می کرد.

محبوب ترین عطرها

محبوب ترین عطرها نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم مشک بود.

هزینه عطر

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بیشتر از مخارج غذا و خوراک برای بوی خوش هزینه می کرد.

عطر زدن به شارب

امام صادق علیه السلام فرمود:عطر زدن به شارب از اخلاق پیامبران و احترام نهادن به فرشتگان ثبت اعمال است.

استفاده از عطر های گوناگون

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم همه گونه عطر را دوست داشت و از بوهای ناپسند، بدش می آمد.

استفاده از عطر در هر جمعه

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در روز جمعه، اگر عطری نمی یافت، لباسی را که با زعفران رنگ شده بود می خواست و بر آن آب می پاشید، سپس به دست و صورت خود می بالید.

قبول هدیه

امیر المؤمنان علی علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم عطر و حلوا را رد نمی کرد.

سنن النبی صلی الله علیه و آله و سلم، علامه محمد حسین طباطبایی، ترجمه: سید علی حسینی،قم:قدس، صص175-179

مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام ، در مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها، شاهین شهر

سومین روز مراسم عزاداری ، با حضور طلاب و عموم مردم با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین صفرعلی مقصودی، استاد مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها، شاهین شهر برپا شد.

حجت الاسلام و المسلمین مقصودی سخنان خود را پیرامون کتاب صحیفه کامله سجادیه آغاز نمود.

ایشان اضافه کرد: یکی از کتاب هایی که همیشه شیعیان باید مورد توجه قرار دهند کتاب صحیفه کامله سجادیه است ، منظور از کامله ، در مقابل کتاب صحیفه ناقصه است سجادیه است که زیدیه آن راقبول دارد و علت این است که زیدیه امام باقر علیه السلام را قبول ندارد زیرا معتقد است امام کسی است که قیام با شمشیر انجام دهد و چون امام باقر علیه السلام قیام نکرد، امام نیست.

وی افزود: یکی از دعاهای صحیفه سجادیه دعایی است که هنگام بیماری و بلا حضرت امام سجاد علیه السلام می خواندند که شایسته است هر شیعه ای در هنگام بیماری و بلا بخواند. در این دعا آمده است خداوند همانطور که در سلامتی و عافیت تو را حمد می کنم در بیماری و بلا نیز تو را حمد می کنم و نمی دانم که آن سلامتی برای من بهتر بود ، یا این بیماری.

استاد مرکز تخصصی در ادامه مصائب اهل بیت علیهم السلام به ویژه مصیبت حضرت زینب سلام الله علیها و مقام و منزلت این بانوی بزرگوار اسلام را ذکر نمود.

در فرازی از زیارت جامعه آمده است “وجاهدتم فی الله حق جهاده؛ و شما در راه خدا به شایستگی پیکار نمودید.” و نیز در فرازی از زیارت امام حسین علیه السلام تنها درباره آن حضرت آمده است:"اشهد انک جاهدت فی الله حق جهاده؛ گواهی می دهم که به شایستگی پیکار نمودی.”

آری!

امام حسین علیه السلام به گونه ای ویژه در راه خدا به نبرد می پرداخت و از این روی خداوند به او فرمان داد که پیکاری ویژه را بر پا کند که هیچ کس پیش از او به چنین پیکاری فرمان نیافته بود و ویژگی های پیکار او چند چیز بود:

نخست آنکه از شرایط وجوب جهاد و پیکار در راه خدا آن است که در برابر هر جهادگر مسلمان ، بیش از ده ستیزه جوی کافرنباشد که اگر بیش از این بود جهاد واجب نمی شود. پس از این حکم، خداوند دید که مسلمانان ناتوانند؛ پس بر آنان آسان گرفت و هر جهادگر مسلمان را در برابر دو ستیزه جوی کافر ، بر انجام جهاد مکلف نمود، ولی حسین علیه السلام در حالی به جهاد پرداخت که در برابر هر یک از یارانش ده ها جنگجو قرار داشت و خداوند در حالی نبرد و شهادت را بر او واجب ساخت که دشمنانش سی هزار جنگاور و یا بیش از این بودند.

دوم آنکه جهاد بر خردسالان و سالخوردگان واجب نیست در حالی که در حماسه کربلا هم بر خردسالی همچون قاسم و ابن عجوز و عبدالله بن حسن که از آن دو نیز خردسال تر بود جهاد واجب شد و هم بر سالخوردگانی سپید موی هچون حبیب بن مظاهر .

سوم آنکه در جهاد چنین مقرر شده که جهادگر به شهادت خویش یقین نداشته باشد در حالیکه حسین علیه السلام یقین داشت که جانش را از دست خواهد داد ، همانگونه که خود به یارانش فرمود:"گواهی می دهم که بی گمان همگی شما به شهادت خواهید رسید و هیچ کس جز فرزندم علی علیه السلام از این نبرد جان سالم به در نخواهد برد.1

گرد آوری شده توسط نویسنده وبلاگ

1.حسین علیه السلام این گونه بود، شوشتر،جعفر، قم: آل علی علیه السلام،چاپ دوازدهم،1391،ص76

باید توجه داشته باشیم که خداوند متعال، علم و دانش را علت کلی و اساسی آفرینش همه پدیده‌های هستی جهان - اعم از آسمان و زمین - معرفی کرده است. همین نکته برای نشان دادن عظمت و ارزش علم و علماء و افتخار آنها، بهترین دلیل گویا و قاطع ترین گواه می‌باشد.
وقتی خداوند متعال میخواهد چشم بصیرت انسان را در برابر این نکته و حقیقت باز کند و دلهای خردمندان را در مقابل این واقعیت، آگاه و بیدار سازد در نبشتار استوار بنیاد و کتاب آسمانی خود می‌فرماید:
الله الذی خلق سبع سموات و من الارض مثلهن یتنزل الامر بینهن لتعلموا ان الله علی کل شیء قدیر (1)
خدائی که هفت آسمان را آفرید و زمین را همسان و همانند با آن خلق کرد (تا فرمانش میان این دو پدیده شگرف فرود آید). هدف این است که از علم و بصیرت برخوردار گردید، بصیرتی که شما را به قدرت و توانائی همه گیر و گسترده خداوند رهنمون باشد.
برای روشن شدن مسئله فضیلت علم - به ویژه علم به توحید و یگانگی خدای متعال - همین آیه کفایت می‌کند، بالاخص علم توحید یعنی اطلاع از یگانگی و یکتائی پروردگار عالم که اساس و بنیاد هر دانش، و محور هرگونه شناخت و معرفت است؛ (یعنی همه دانشها و معارف، سرانجام، انسان را به خدا رهنمون می‌گردد). به همین جهت پروردگار عالم، دانش و معرفت را از لحاظ شرافت و ارزش در اوج همه مراتب و مقامات قرار داده است.
خداوند متعال با نخستین نعمت خویش - یعنی علم و بینش -، بر آدم ابوالبشر منت نهاد؛ آنگاه که پروردگار جهان، آدم را آفرید و او را از بوته تیره عدم رهائی بخشید و لباس نورانی هستی را بر قامت وی پوشاند، بر او از آن جهت منت گذارد که وجود او را با زیور علم بیاراست. لذا در اولین سوره‌ای که بر پیامبرش محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) فرو فرستاد ارزش علم و دانش را بازگو فرموده و بر تمام افراد بشر چنین منت نهاده که در میان تمام پدیده‌های هستی، وجود آنان را با علم، ویژگی بخشیده و مشخص و ممتازشان ساخته است، آنجا که می‌فرماید:
اقرء باسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق، اقرء و ربک الاکرم، الذی علم بالقلم. (2)
ای پیامبر، بنام پروردگارت خواندن را آغاز کن، پروردگاری که آفریننده است. انسان را از خون بسته و لخته شده و یا چیزی شبیه کرم و زالو آفرید. بخوان ای پیامبر، و پروردگار تو کریم ترین کریمان است، از آن جهت که با خامه و قلم، بشر را با علم و دانش آشنا و مأنوس ساخت.
باید دقت نمود که خداوند با چه کیفیتی کتاب آسمانی مسلمین را افتتاح فرمود، و با چه طلیعه‌ای برگهای زرین این نبشتار اعجازآمیز را آغاز کرد. کتابی که بیهوده سخن در پیش و پس آن راه ندارد، و از وجودی منشاء گرفته است که در عین دانائی، در تمام جوانب گفتار و رفتارش ستوده است.
این کتاب الهی، نخست با سخن از نعمت ایجاد عالم و آدم، آغاز گردیده، و سپس نعمت علم و بینش را بلافاصله به گوش هوش انسان میخواند.
کمترین دقت و تامل در این آیات، انسان را وا می‌دارد که چنین بیندیشد که:
اگر در این موقف و جایگاه - پس از نعمت ایجاد - نعمت و احسانی والاتر از علم وجود می‌داشت، خداوند، انسان را به ویژه با چنین احسان، و نعمتی - یعنی علم - ممتاز نمی‌ساخت (و بلافاصله از نعمتهای دیگر یاد می‌کرد) و نور هدایت و طریق هدایت به صراط مستقیم را با علم آغاز نمی‌فرمود، آن هم به گونه‌ای که براعت و تناسب دیباچه و مطلع با مباحث و مطالب قرآن کریم و دقایق معانی و حقایق بلاغت در چنین افتتاحی نیز جلب نظر می‌کند.
بعضی از دانشمندان در توضیح وجوه و جهات تناسبی که در آیات نخستین سوره «علق» به چشم می‌خورد بیانهای جالبی دارند. توضیح آنکه:
بخشی از آیات این سوره مربوط به آفرینش انسان است که او از خون لخته شده یا چیزی شبیه زالو بوجود آمد. بخش دیگر این سوره در بیان این حقیقت است که خداوند به انسان، حقایقی را آموخت که قبلا درباره آن حقائق، اطلاع و آگاهی نداشته است. با توجه به دو توجیه زیر به نظم جالب و ترتیب سنجیده این آیات پی می‌بریم:
1 - خداوند در این آیات از نخستین مرحله و حالات انسان در دوران جنینی یاد می‌کند که او بصورت خون لخته شده و یا همچون زالوئی که به جدار رحم مادر چسبیده تکون می‌یابد.
و از چنین مرحله‌ای پست و تنفرانگیز، حیات و زندگانی خود را آغاز می‌کند.
و همین موجود غیرقابل توجه و اشمئزازآور، چنان تکامل می‌یابد که در اوج همه پدیده‌های هستی از نظر کمالات قرار می‌گیرد. یعنی انسانی که در چنین حضیض و نشیب دوران جنینی، وارد عرصه حیات گردید چنان اوج می‌گیرد که بصورت یک انسان عالم و آگاه، به والاترین مراحل حیات دست می‌یابد.
گویا خداوند از رهگذر این آیات به انسان هشدار می‌دهد که ای انسان! تو در نخستین مراحل حیات، در چنین وضع و شرائطی، زندگانی را آغاز کردی، شرائطی که نمایانگر منتهای پستی و ابتذال تو بوده است.
و این همان توئی که در واپسین مراحل زندگانی به چنان پایه و مرتبتی تعالی می‌یابی که عالیترین منازل شرافت و پرارج ترین دوران زندگانی انسان و والاترین نحوه وجود در میان همه پدیده‌های هستی است.
این سخن بر این اساس است که چون علم و دانش، شریفترین حالات ارج آفرین انسان می‌باشد؛ زیرا اگر - جز علم - جهات و حیثیات دیگری معیار برتری انسان به شمار میرفت، و این حیثیات از لحاظ اهمیت در درجه اول قرار میداشت. چنین شایسته بنظر میرسد که خداوند در این مورد - بلافاصله پس از گفتار درباره آفرینش عالم و آدم - از این حالات و حیثیات، سخن به میان میآورد.
همین نکته اساسی است که ترتیب منطقی آیات مذکور را به ما ارائه داده و تناسب عمیق آن را روشن می‌سازد.

ادامه »

باید دانست که:

* مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی در « المراقبات » در عظمت این ماه فرموده است که :

… این ماه جداً عظیم است  و برای مراقبین در این  منزل مواقفی است که به حکم عبودیت و حق مراقبت ، واجب

است که با غفلت داخل آن نشوند و حرمت آن را ضایع نسازند …

* این ماه برای وصول به مراتب « ولایت » برای اهل معرفت و سالکین حقیقی الی الله ، فرصت بسیار گرانبهائی به شمار می رود .

* ماه ذیحجة الحرام فرصت بسیار مغتنمی و استثنائی برای قطع وابستگی ها و دلبستگی های غیر الهی در جهت ایجاد شایستگی ها و قابلیت های توحیدی در جاده^ء ولایت برای وصول به مرتبه^ء توحید  است .

* بزرگترین عید تاریخ بشریت یعنی عید سعید غدیر در این ماه همچون خورشید در تمام ایام سال می درخشد و انوار ملکوتی آن عطر معنویت را بر تمام عرصه هستی می فشاند .

* آیه 203 سوره مبارکه آل عمران « و اذکر الله ایام معدودات » تاویل به دهه اول این ماه شده است .

اعمال ویژه روز اول :

* روز حصول حضرت ابراهیم به مرتبه خلیل الهی است .

* روز عقد و ازدواج فرخنده و پر برکت حضرت علی علیه السلام با فاطمة الزهرا سلام الله علیها می باشد .

1- غسل که دارای آثار باطنی و ولائی خاص است .

2- نماز حضرت زهرا سلام الله علیها

3- روزه

* روزه روز اوّل بنابر روایات معادل 80  ماه روز به حساب می آید

اعمال ویژه دهه^ء اول

* این دهه اتمام میقات خداوند با حضرت موسی علیه السلام می باشد .

* پیامبر بزرگوار اسلام (ص) در اهمیت این دهه فرموده است که : ایامی پاکیزه تر و پر اجر تر از دهه^ء اول ماه ذیحجهنزد خدا وجود ندارد ، سئوال شد حتی جهاد در راه خدا ؟ حضرت جواب فرمودند که حتی جهاد در راه خدا

1- نماز مخصوص دهه اول :

* این نماز بنابر روایات آثار باطنی ویژه ای دارد که اداء کننده^ء آن را شریک حاجیان بیت الله الحرام می کند

* این نماز دو رکعت می باشد که بعد از نماز مغرب و نافله های آن اداء می شود و در هر رکعت یک حمد + یک توحید + ( آیه^ء 142 اعراف ) و واعَدنا موسی ثلاثینَ لیلةً وَ اَتمَمناها بِعَشرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ اربَعینَ لیلةً و قال  موسی لِاَخیهِ هارُونَ اخلُفنی فی قَومی و اَصلِح وَ لا تَتّبِع سَبیلَ المفسدین

* در قنوت این نماز شایسته است که خوانده شود : اللهمَّ ارزُقنی حَجَّ بَیتِکَ الحرامِ  و زیارَةَ قبرِ نبیّکَ و الائِمةَ المعصومینَ

علیهمُ السلامُ فی عامی هذا و فی کلِّ عامٍ

2- روزه

* روزه 9 روز اول این ماه از سوی ائمه هدی علیهم السلام بسیار تاکید و سفارش شده و برای آن آثار و ثمرات چشم گیری

ذکر شده است .

3- ذکر تهلیلات ویژه از حضرت علی علیه السلام :

* مرحوم علامه قدس سره در صفحه 31 جلد 6 معاد شناسی آن را سفارش کرده و آثار خاصی برای آن ذکر فرموده اند :

* در ده روز اول این ماه هر روز 10 بار با توجه ذکر شود :

* لَا الهَ الَّا اللـهُ عَدَدَ اللَّيالِي‌ وَ الدُّهورِ ، لا الهَ الَّا اللـهُ عَدَدَ اَمواجِ البُحُورِ ، لا الَه الَّا اللـهُ  رَحْمَتُهُ  خَيرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ ،

لا اِلهَ الَّا اللـهُ عَدَدَ الشَّوكِ وَ الشَّجَرِ ، لا الهَ اِلّا اللـهُ عَدَدَ الشَّعرِ وَ الْوَبَرِ ، لا اِلهَ الَّا اللـهُ عَدَدَ الْحَجَرِ وَ الْمَدَرِ ، لا الهَ الّا اللـهُ

عَدَدَ لَمْحِ الْعُيونِ ، لا اِلهَ الّا اللـهُ فِي‌ اللّيلِ اِذا عَسْعَسَ و الصُّبْحِ اِذَا تَنَفَّسَ ، لا الهَ الَا اللـهُ عَدَدَ الرِّياحِ فِي‌ البَراري‌ وَ الصُّخُورِ ،

لا اِلهَ اِلَّا اللـهُ مِنَ اليومِ الي‌ يَوْمِ  يُنْفَخُ في‌ الصُّورِ.

4- زیارت مشاهد مقدسه :

* چون این ایام موسم ویژه حج تمتع است ، اهل معرفت برای زیارت مشاهد مشرفه در این دهه تاکیدات خاصی  داشتند که زیارت امام علیه السلام را زیارت « روح کعبه » تلقی می کرده اند  لذا شایسته است که در صورت امکان امام زاده های نزدیک نیز زیارت شوند .

* زیارت امام حسین و امام رضا علیهما السلام

* زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام

* زیارت اهل قبور

5- صله رحم و دیدار با رفیق سلوکی و عیادت از بیماران

روز هفتم : روز شهادت امام باقر علیه السلام :

* حضرت امام باقر علیه السلام در این روز در سال 114 در مدینه با سم هشام بن عبد الملک ملعون به شهادت رسید . که  روز ماتم  و حزن شدید به حساب می آید  لذا شایسته است که اعمال ایام ویژه شهادت در این روز انجام شود .

ادامه »

در خبر است که زنی سفید پوست،طفل سیاهی به دنیا آورد. این امر موجب مشکوک شدن خانواده به عفت زن گردید و چون اختلاف بالا گرفت برای حل مسأله به حضرت علی علیه السلام مراجعه کردند.

امام علیه السلام با پرس و جو مسأله را مورد بازرسی قرار داده و پرسید: آیا هنگام انعقاد نطفه این کودک ، در اناق شما عکس یا مجسمه ای بوده است؟!

زن فکری کرد و گفت: آری، تصویر غلام سیاهی به دیوار بود.

حضرت فرمود: این زن پاکدامن است و این نوزاد فرزند همین زن و شوهر می باشد ولی از آنجا که در حال انعقاد نطفه، نگاه آنها به آن عکس بوده، این نگاه در نطفه تاثیر گذاشته است، شکل بچه را بدین صورت تغییر داده است.

تربیت فرزند،سید مهدی شمس الدین،قم، قرآن صاعد، 1394، ص74