در فرازی از زیارت جامعه آمده است “وجاهدتم فی الله حق جهاده؛ و شما در راه خدا به شایستگی پیکار نمودید.” و نیز در فرازی از زیارت امام حسین علیه السلام تنها درباره آن حضرت آمده است:"اشهد انک جاهدت فی الله حق جهاده؛ گواهی می دهم که به شایستگی پیکار نمودی.”

آری!

امام حسین علیه السلام به گونه ای ویژه در راه خدا به نبرد می پرداخت و از این روی خداوند به او فرمان داد که پیکاری ویژه را بر پا کند که هیچ کس پیش از او به چنین پیکاری فرمان نیافته بود و ویژگی های پیکار او چند چیز بود:

نخست آنکه از شرایط وجوب جهاد و پیکار در راه خدا آن است که در برابر هر جهادگر مسلمان ، بیش از ده ستیزه جوی کافرنباشد که اگر بیش از این بود جهاد واجب نمی شود. پس از این حکم، خداوند دید که مسلمانان ناتوانند؛ پس بر آنان آسان گرفت و هر جهادگر مسلمان را در برابر دو ستیزه جوی کافر ، بر انجام جهاد مکلف نمود، ولی حسین علیه السلام در حالی به جهاد پرداخت که در برابر هر یک از یارانش ده ها جنگجو قرار داشت و خداوند در حالی نبرد و شهادت را بر او واجب ساخت که دشمنانش سی هزار جنگاور و یا بیش از این بودند.

دوم آنکه جهاد بر خردسالان و سالخوردگان واجب نیست در حالی که در حماسه کربلا هم بر خردسالی همچون قاسم و ابن عجوز و عبدالله بن حسن که از آن دو نیز خردسال تر بود جهاد واجب شد و هم بر سالخوردگانی سپید موی هچون حبیب بن مظاهر .

سوم آنکه در جهاد چنین مقرر شده که جهادگر به شهادت خویش یقین نداشته باشد در حالیکه حسین علیه السلام یقین داشت که جانش را از دست خواهد داد ، همانگونه که خود به یارانش فرمود:"گواهی می دهم که بی گمان همگی شما به شهادت خواهید رسید و هیچ کس جز فرزندم علی علیه السلام از این نبرد جان سالم به در نخواهد برد.1

گرد آوری شده توسط نویسنده وبلاگ

1.حسین علیه السلام این گونه بود، شوشتر،جعفر، قم: آل علی علیه السلام،چاپ دوازدهم،1391،ص76