روش حکومت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

از آن جا که امام زمان علیه السلام برای برافراشتن پرچم اسلام و حاکمیت قرآن در تمام گیتی ظهور خواهند کرد، قهراً روش حکومتی امام علیه السلام بر اساس قرآن و سیره ی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و امامان علیهم السلام خواهد بود.

درباره ی روش حکومتی امام زمان علیه السلام روایات فراوانی از معصومین علیهم السلام وارد شده است، که می توان آن ها را در چند موضوع و محور مورد بررسی قرار داد.

اصالت دادن به کتاب و سنت:

امام زمان علیه السلام قرآن و سنّت و شریعت نبوی را اساس و پایه تمام امور در حکومت خویش قرار می دهد و با تمام قدرت برای اجرای احکام الهی تلاش می کند و به هیچ کس اجازه تخطّی از این حدود را نخواهد داد.

در این باره روایات فراوانی نقل شده است که در ذیل به نمونه هایی از آن بسنده می کنیم:

- رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:«قائم(امام زمان) از اولاد من است، اسمش اسم من و کنیه اش کنیه ی من و شکل و شمایلش شکل و شمایل من و روشش روش من است. او مردم را بر ملت و شریعت من نگه می دارد و آن ها را به سوی کتاب خداوند عز و جل دعوت می کند.»

- امام امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:«خواسته ها را تابع هدایت(قرآن) می کند، هنگامی که مردم، هدایت را تابع هوس های خویش قرار می دهند. و آراء و افکار را پیرو قرآن می کند، پس از آن که قرآن را تابع رأی{خود} گردانده باشند… کتاب خدا و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را که تا آن روز متروک مانده، زنده می کند{و به آن جامه عمل می پوشاند}.

- امام باقر علیه السلام فرمودند:«مهدی علیه السلام مردم را به سوی کتاب خدا و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و ولایت علی بن ابی طالب و بیزاری از دشمنان او دعوت می کند.»

رفتار بر اساس سیره پیامبر و امامان علیهم السلام:

- رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:«مهدی علیه السلام روش مرا دنبال می کند و هرگز از روش من بیرون نمی رود.»

- امام صادق علیه السلام فرمودند:«امام زمان علیه السلام{در حکومت خویش} به سیره و روش پیامبر در میان مردم عمل می نمایند و بر رفتار او رفتار می کنند.»

عبدالله بن عطا از امام صادق علیه السلام درباره ی سیره حکومتی امام زمان علیه السلام سؤال کرد، حضرت فرمودند:«به روش پیامبر عمل می کند… .»

روش سیاسی و اجتماعی:

یکی از شاخص های بسیار مهم و برجسته در حکومت امام مهدی علیه السلام مبارزه با دولت های باطل و اقامه قسط و عدل به معنای واقعی و وسیع کلمه است. در این باره روایات فراوانی وارد شده است که در ذیل نمونه هایی از آن را مرور می کنیم:

- امام باقر علیه السلام می فرماید:«هنگامی که قائم قیام کند، هر دولت باطلی از بین می رود.» از این روایات استفاده می شود که اولین کار امام علیه السلام مبارزه با دولت های باطل خواهد بود.

- امام رضا علیه السلام می فرماید:«ترازوی عدالت را در میان مردم می نهد و{در سرتاسر حکومتش} هیچ انسانی به دیگری ستم نخواهد کرد.»

- و در روایت دیگری می فرماید:«خداوند به واسطه مهدی علیه السلام سراسر گیتی را پر از عدل و قسط می کند همان گونه که سراسر ظلم و جور بود.»

- امام باقر علیه السلام می فرماید:«وقتی قائم اهل بیت علیهم السلام قیام نماید، اموال را مساوی تقسیم می کند و در میان مردم با عدالت رفتار می کند.»

- و در روایت دیگر می فرماید:«او در میان همه بندگان خدا عدالت را پیاده می کند و به عدل رفتار می کند؛ چه نیکان و چه افراد فاسق و فاجر(عدالت او به طور یکسان در حق خوب و بد اجرا می گردد).»

- و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:«مهدی عدالت را هم چنان که سرما و گرما وارد خانه می شود، وارد خانه های مردمان کند.»

روش مدیریتی و قضایی:

امام عصر علیه السلام برای اداره ی جهان، استانداران و وزیرانی می گمارد که جز به مصالح اسلام و رضایت خدا به چیزی نمی اندیشند. چنان که در روایات، ترکیب دولت مهدی علیه السلام را از پیامبران، جانشینان آنان، تقوی پیشگان و صالحان روزگار و امّت های پیشین و از سران و بزرگان پیامبران علیهم السلام بیان می کنند که نام برخی از آن ها نیز در روایات آمده است.

- رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:«{مهدی علیه السلام} دقیقاً فرمان خدا را اجرا می کند، با کسی حساب خویشاوندی ندارد و سنگی روی سنگ نگذارد.»

- امام صادق علیه السلام می فرماید:«مهدی(عج الله تعالی فرجه) یارانش را در همه شهرها پراکنده می کند و به آنان دستور می دهد که عدل و احسان را شیوه خود سازند و آنان را فرمانروایان کشورهای جهان قرار می دهد، و به آن ها دستور می دهد که شهرها را آباد سازند.»

- و در روایتی می خوانیم:«هنگامی که قائم(حضرت مهدی علیه السلام) قیام کند، به عدالت حکم خواهد کرد، ظلم و جور در روزگار او از بین خواهد رفت و امنیت در تمام ره ها برقرار می گردد.»

- و در روایت دیگر می خوانیم:«امام زمان علیه السلام در میان مردم مانند داود نبی علیه السلام و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم قضاوت خواهد کرد.»

حکم داودی طبق بیان قرآن چنین است:«ای داود ما تو را خلیفه{و نماینده ی خود} در زمین قرار دادیم، در میان مردم به حق داوری کن، و از هوای نفس پیروی نکن که تو را از راه خدا منحرف می سازد.»

و قضاوت محمدی صلی الله علیه و آله و سلم این است که قرآن می فرماید:«و اگر میان آن ها داوری کنی، با عدالت داوری کن… .»

و نیز می فرماید:«بر طبق احکامی که خدا نازل کرده در میان آن ها حکم کن، و از هوا و هوس های آن ها پیروی نکن.»

- امام صادق علیه السلام درباره روش قضاوت امام زمان علیه السلام می فرماید:«… مهدی علیه السلام در میان پیروان تورات(یهودیان) بر اساس تورات قضاوت می کند و در میان پیروان انجیل(مسیحیان) بر طبق انجیل قضاوت می کند، و در میان پیروان زبور بر اساس همان کتاب حکم می کند، و در میان پیروان فرقان(قرآن) نیز بر طبق قرآن حکم می کند.»

البته منظور از کتاب تورات، انجیل و زبور، اصل آن هاست؛ نه کتاب های تحریف شده.

روش های اقتصادی:

بر اساس روایات، امام مهدی علیه السلام فقر را از بین می برد، و در دوران او در تمامی روی زمین خرابی باقی نمی ماند مگر آن که آباد شود، برده ها آزاد و قرض ها و دیون همه پرداخت می شود، گنج ها را استخراج می کند و ثروت ها را تقسیم می نماید، زمین در دست شیعیان آن حضرت قرار می گیرد. به اندازه ای که کسی بتواند بردارد و حمل کند، مال و ثروت در اختیار درخواست کننده قرار می دهد، عدالت و سازندگی را در همه ی شهرها گسترش می دهد و خوان حکمت و ثروت گسترده می شود و با ثروت اندوزی مبارزه می شود.

از مطالب بالا استفاده می شود که روش حکومتی امام زمان بر سه محور اساسی زیر خواهد بود:

1. اصالت دادن به کتاب و سنت؛

2. اداره جامعه بر اساس روش پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و امامان علیهم السلام؛

3. اقامه قسط و عدل در تمام امور حکومتی، اجتماعی و سیاسی به معنای واقعی کلمه.

منبع: مبلّغان/شماره58/شهریور1383ه.ش/صص96-92

لطیفه ها و حکایت های اخلاقی

مزاح

ظریفی در محفلی گفت: آن چیست که انسان ها آن را می بینند، ولی خداوند آن را نمی بیند؟ اهل مجلس شگفت زده شدند. ظریف گفت: آن چیز، خواب است که ما می بینیم، ولی خدا نمی بیند. سپس گفت: خوب، حالا بگویید ببینم آن چیست که ما می خوریم و خداوند نیز می خورد؟ گفتند: این دیگر محال است! ظریف گفت: آن چیز سوگند و قَسَم است که ما سوگند می خوریم و خداوند نیز سوگند می خورد.

زهد

از بزرگی درباره زهد پرسیدند؛ گفت: در کتاب خدا دو سخن است:«لکِن لا تأسَوا عَلی مافاتَکُم وَ لا تَخرَجُوا بِما اتاکم»؛ هرگز بر آن چه از دست شما رود، دل تنگ نشوید و به آن چه به شما رسد، دلشاد نگردید.

بی نیازی

به حاتم طایی گفتند: از تو باهمّت تر در جهان وجود دارد؟ گفت: بله؛ یک روز چهل شتر برای امیران عرب قربانی کردم و خودم برای کاری به صحرا رفتم. خارکنی را دیدم که هیزم جمع کرده بود. گفتم: چرا به مهمانی حاتم نمی روی که خَلقی بر سر سفره اش گرد آمده اند؟ گفت:

هر که نان از عمل خویش خورَد                   منّت    حاتم    طایی    نبرد

احترام به دیگران

یکی از یاران بزرگی از او پرسید: آیا به گناهکار این امت سلام کنیم؟ فرمود: پروردگار او را شایسته توحید دیده است و شما شایسته سلام نمی بینید؟!

خاموشی

روزی دو حکیم با یکدیگر نشسته بودند و می گفتند که آدمی را عیب چند است؟ گفتند: بیشتر از آن که بتوان شمرد. از هشت هزار بیشتر است و این تعداد را یک هنر پنهان می کند و آن، خاموشی است. هر که زبان نگاه دارد، همه عیب هایش را می پوشاند.

خسّت

گویند مرد نکته دانی در خانه ی آدم خسیسی دید که مرغی بریان را سه روز سر سفره می آورند و نمی خورند. گفت: عمر این مرغ بریان بعد از مرگ درازتر از عمر اوست پیش از مرگ!

بخشش

شخصی شتری گم کرده بود؛ فریاد می زد که هر کس شتر مرا به من برگرداند، به او دو شتر مژدگانی می دهم. به او گفتند: این چه کاری است دو شتر می دهی که یک شتر به دست بیاوری؟! در پاسخ گفت: شما لذت پیدا کردن و بخشیدن را نفهمیدید!

عیب جویی

جاهلی به اعتراض از حکیمی پرسید: چرا دهان تو بوی بد می دهد؟ حکیم گفت: از بس که عیب های تو را در سینه نگه داشته ام، به نَفَسم سرایت کرده است!

فقر

از حکیمی پرسیدند: زمان غذا خوردن چه موقعی است؟ گفت: برای ثروتمند زمانی است که گرسنه شود و برای فقیر زمانی است که غذایی بیابد.

بدخُلقی

گویند جالینوس در راهی می رفت. جوانی زیبا دید؛ از او چیزی پرسید. جوان جوابی درشت داد و اخم کرد. جالینوس گفت: ظزفی است طلایی که داخل آن سرکه است.

امر به معروف و نهی از منکر

گویند بهلول سرزده به کاخ حاکم کوفه وارد شد و بر مسند حاکم نشست. فراش ها و نگهبان ها ریختند و با چوب و کتک، او را از آن مکان بیرون بردند. در این هنگام حاکم رسید. بهلول رو به او کرد و گفت: من چند دقیقه بر این مسند تکیه زدم، این همه عذاب کشیدم. خدا می داند فردای قیامت از این بابت بر سر تو چه خواهند آورد!

مبارزه با نفس

از دانشمندی پرسیدند: تا بهشت چه قدر راه هست؟ دانشمند در پاسخ گفت: یک قدم. یک پای خود را روی نفس اما بگذار؛ پای دیگرت را در بهشت بگذار.

دعا در حق دیگران

مردی گرد کعبه طواف می کرد و می گفت: «اللهم اصلح أخوانی»؛ الهی! تو برادران مرا نیک گردان و اصلاح فرما. به او گفتند: به این مکان شریف رسیده ای، چرا خود را دعا نکنی؟ گفت: مرا یارانی است. اگر ایشان اصلاح شوند، من هم اصلاح می شوم و اگر فاسد شوند، من هم فاسد می شوم.

منبع: ماهنامه شمیم یاس/سال هشتم/شماره 74/اردیبهشت1388/صص48-47

فواید و آثار امتحانات الهی

آزمایش های الهی و امتحانات او آثار گران سنگی در پی دارد که به چند مورد مهم آن ها اشاره می شود:

1) پرورش روح استقامت و پایداری

بلاها و حوادث ناگوار، روح مقاومت و پایداری را در انسان زنده می کنند. امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید:«ان الشجره البریه اصلب عودا والرواتع الخضره ارق جلودار والنابتات العذیه اقوی وقودا وابطاء خمودا؛ (نهج البلاغه، محمد دشتی، نامه45، ص544) درخت بیابانی چوبش سخت تر، و درختان کناره جویبار پوستشان نازک تر است. درختانی که با باران سیراب می شوند، آتش چوبشان شعله ورتر و پردوام تر است.»

2) تنبّه و آگاهی

یکی از آثار آزمایشات الهی، تنبّه و آگاهی است. رفاه دائمی و غرق شدن در مواهب زندگی، مایه غرور و سبب غفلت از ارزش های اخلاقی است. زندگی آرام و فارغ از هر نوع فراز و نشیب و خالی از هر نوع طوفان و حوادث تکان دهنده، کاملاً خواب آور است؛ در حالی که حوادث ناخوشایند و ناگوار، موجب کاهش غرور و بیداری از غفلت و پیدایش نقطه عطفی در زندگی افراد می گردد. قرآن از یک سو می فرماید:«ان الانسان لیطغی ان راه استغنی»؛انسان آن گاه که خود را بی نیاز بیند طغیان می ورزد.(علق/6-7) و از سوی دیگر گرفتاری ها و بلاها را مایه بیداری او معرفی می کند و می فرماید:«و ما ارسلنا فی قریه من نبی الا اخذنا اهل ها بالباساء و الضراء لعلهم یتضرعون»؛ هیچ پیامبری را به نقطه ای نفرستادیم، مگر این که مردم آن جا را با فقر و سختی مواجه ساختیم تا تضرّع کنند.

(اعراف/94)

امام علی علیه السلام فرمودند:«اذا اراد الله بعبد خیرا فاذنب ذنبا تبعه بنقمه و یذکره الاستغفار»؛(محمدی ری شهری، منتخب میزان الحکمه، سیدحمید حسینی،قم؛ دارالحدیث، 1380،ص81، روایت898) هر گاه خداوند نسبت به بنده ای اراده خیری داشته باشد، پس آن بنده گناهی کند، به دنبال آن گرفتاری ای پیش می آید و استغفار را به یادش می آورد.

3) پاک سازی گناهان

از دیگر آثار بلاها و سختی ها، پاک سازی گناهان انسان است. علی علیه السلام می فرماید:«الحمد لله الذی جعل تمحیص ذنوب شیعتنا فی الدنیا بمحنتهم لتسلم بها طاعاتهم و یستحقوا علیها ثوابها؛ سپاس خدایی را که پاک کردن گناهان شیعیان ما را در دنیا به وسیله رنج و محنت آن ها قرار داد، تا بدین وسیله طاعاتشان سالم بماند و بر طاعات، استحقاق ثواب یابند.»

4) ترفیع درجه و رسیدن به مقامات بالاتر

گاهی بلاها و حوادث تلخ زندگی، برای دست یافتن به مقامات و درجات برتر و عالی است. گرفتاری ها و رنج و بلای انبیاء، ائمه، اولیاء و پاکان از این طریق قابل توجیه است، و جمله معروف«البلاء للولاء؛ بلا برای دوستی است»، در این وادی قابل فهم و درک است.

5) صبر و استقامت در مقابل بلاها

اولین وظیفه در مقابل بلاها، صبر و بردباری است. قرآن کریم می فرماید:«و بشر الصابرین الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله و انا الیه راجعون»؛ (بقره/155و156)

امام هفتم علیه السلام فرمودند«لن تکونوا مؤمنین حتی تعدوا البلاء نعمه و الرخاء مصیبه و ذلک ان الصبر عند البلاء اعظم من الغفله عند الرخاء؛ مؤمن نخواهید بود مگر آن که بلا را نعمت بدانید و راحتی را مصیبت، و راز آن این است که صبر و بردباری در هنگام بلا برتر از غفلت در وقت راحتی است.»

مجله مبلغان/شماره50/مقاله: بلاها و حوادث ناگوار

جهاد در راه خدا که بر پایه حق و جلوگیری از تجاوز به حقوق فردی و اجتماعی و ارزش های انسانی استوار است، پشتوانه ای قوی برای عزت و سربلندی و نیل به امنیّت و آرامش و استقلال یک کشور به شمار می رود. پیامبر گرامی اسلام می فرماید: (جهاد کنید تا مجد و عظمت را برای فرزندانتان بر جای گذارید.)
امیر مؤمنان علی با تشبیه جهاد به زره و سپر، بر نقش حفاظتی آن تأکید کرده و می فرماید: (جهاد، دری از درهای بهشت است که خداوند آن را بر افراد خاصی از بندگانش گشوده است، و جامه تقوا و پاکی هاست که بر تن آنان پوشانده، و زره استوار الهی است که آسیب نبینند، و سپر محکم اوست [که تیر بلا در آن ننشیند]. هرکه جهاد را رها کند و ناخوشایند داند، خدا جامه خواری بر تن او پوشاند و فوج بلا بر سرش کشاند و در زبونی و فرومایگی بماند….)
استاد مطهری(ره) با اشاره به این سخن حضرت$ می فرماید: (اگر ملتی مسلمان، روحش روح جهاد باشد… و اگر این سپر الهی را همواره در دست داشته باشند، دیگر ضربتی بر آنها کارگر نخواهد افتاد، زره، آن جامه حلقه حلقه آهنین است که سربازان هنگام جنگ مانند یک پیراهن بر تن می کردند و اما سپر، ابزاری است که به دست می گرفته و مانع ورود ضربت می شده اند. کار سپر، جلوگیری از ورود ضربت بوده و کار زره، خنثی کردن اثر ضربت وارده. ظاهراً علی از آن جهت جهاد را هم به سپر تشبیه کرده و هم به زره که برخی جهادها نوعی پیش گیری است و مانع ورود ضربت می شود و بعضی دیگر شکل مقاومت و بی اثر کردن حملات را دارد.)

ادامه »

خداوند در کلام نورانی خود، نور هدایت ار عاملی مهم و مؤثر و به عنوان خمیر مایه ی سرور واقعی انسان مطرح فرموده: 

فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ.بقره/38

هر گاه هدایتی از طرف من برای شما آمد ، کسانی که از آن پیروی کنند ، نه ترسی بر آنهاست ، و نه غمگین شوند.»

به تعبیری هدایت یافتگان مکتب توحید با لبخند بر مشکلات با روحیه ی قوی به سه اصل مهم توکل، توسل و تسلیم در زندگی معتقدند.

دیده شده توسط سلیمانی(نویسنده وبلاگ) در کتاب “خدایا چگونه شاد باشم؟"ص59

بنا به گواهی قرآن، سیره نویسان و مورخان و منصفان عالم، از رموز توفیقات و موفقیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم

در ابلاغ رسالت، اخلاق زیبا، برخورد کریمانه و جذاب و توأم با رأفت و رحمت و چهره بشاش و گشاده رویی آن بزرگوار بوده است.

دیده شده توسط سلیمانی(نویسنده وبلاگ) در کتاب “خدایا چگونه شاد باشم؟"ص62

انسان را موجودی ناشناخته نامیده اند. چه بسا به همین دلیل بهترین واقعه ی زندگی را هنگامی دانسته اند که انسان خود را می شناسد.

تغییر و تحولات فراوان  او و حالات روحی اش اعم از غم و شادی ، امید و ناامیدی، توانایی و ناتوانی به عوامل متعددی بستگی دارد و به عنوان نمونه حضرت علی علیه السلام حسن ظن در افراد را  که حالت مثبتی است، عاملی مؤثر جهت بر طرف نمودن اندوه مطرح نموده و فرموده است:

خوش بینی، اندوه را می کاهد و از افتادن در بند گناه می رهاند.

دیده شده توسط سلیمانی (نویسنده وبلاگ) در کتاب “خدایا چگونه شاد باشم؟"ص32