با عنایت به نیروی شفا بخش شادی و تأثیر شگفت انگیز آن در سلامتی جسم و جان و با توجه به این نکته که طراوت و جوانی بهترین عامل رشد و کمال انسان می باشد ؛ چنین نتیجه می گیریم شادی یک ضرورت فردی و اجتماعی است.

آیین حیات بخش اسلام دارای اعتدال قابل تحسین بوده ، احساسات و هیجان مثبت انسان را پرورش ، مدیریت و رهبری می نماید و با توصیه های بجا و زیبایش از آن حفاظت و حراست می کند ، تا در این رهگذر ، انسانی متعادل و در ضمن بشاش تربیت نماید.

دیده شده توسط سلیمانی(نویسنده وبلاگ ) در کتاب “خدایا چگونه شاد باشم؟"ص13