از نظر علمي رابطه ي مادر با فرزند از سوئي رابطه ي رهبري و رهروي مي باشد قانون وراثت بسياري از حالات فرزند را به گونه اي ناخودآگاه ناشي از مادر مي داند و درجنبه ي اجتماعي نيز گفته مادر وحالات مادر در مواجه با يك امر براي فرزندش سند است. ترس مادر، مهر و محبتش، سخت سري و لجباري مادر، خيرخواهي و بدخواهي اش، كينه توزي و حسادتش تا حدود زيادي در فرزندش موثر است. از يك مادر تنها يك نسل زشت يا زيبا باقي نمي ماند بلكه زشتي و زيبايي روان هم به مادر بستگي دارد.[1] برهمين اساس مادر كه به عنوان رهبري براي فرزندش است بايد محتاطانه عمل كند.[2]

تمام روحيات و خلقيات والدين بر روي روح و روان فرزندانش اثر مي گذارد، هم مادر وهم پدر هر دو در سلامت رواني فرزندانشان نقش آفرينند. پس هر دو بايد مراقب رفتارها و خلقياتشان در حضور فرزندان باشند.[3]

[1] دكتر علي قائمي، نقش مادر در تربيت فرزندان، ص 33
[2]  همان
[3] خانم فردوس پور، تأثير مستقيم روحيات وخلقيات پدر ومادر بر روي كودك، با موضوع روانشناس، تاريخ 15/10/1393

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه