در اصل به معنی جمع بین اطراف جسم و گره زدن و بستن می باشد و در اصطلاح عبارت است از ایجاب و قبول با ارتباطی که شرعاً معتبر است.پس آن شامل سه امر ذیل می باشد : الف) ایجاب  ب ) قبول  ج ) ارتباط مخصوص.[1] و به عبارت دیگر چنانکه در تعریفات جرجانی آمده است: عقد ربط دادن اجزاء تصرف (ایجاب و قبول) است شرعاً.[2]

قسمتی از پایان نامه خانم باقری(طلبه ی مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)

[1] - محمد علی بن علی ،تهانوی ، کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، بیروت : دار احياء التراث العربي، 1401ق،ص953.
[2] - همان.