تفسیر روایی، تفسیر مأثور یا تفسیر نقلی، از دیدگاه شیعیان، گونه‌ای از تفسير قرآن، مبتنی بر روایات بیان شده از جانب پیامبر مکرم اسلام (صلی‌الله علیه واله و سلم) و امامان معصوم (علیهم‌السلام) است. اهل سنت، کلام صحابه و تابعین را نیز مبنای استفاده در تفسیر روایی دانسته‌اند.[1] به اعتقاد مفسران مسلمان، پیامبر مکرم اسلام (صلی‌الله علیه واله و سلم)، علاوه بر ابلاغ وحی، وظیفه تفسیر، تبیین و توضیح کلام خدا را نیز بر عهده داشته است.[2] 

[1]. ایازی، محمدعلی، المفسرون: حیاتهم و منهجم، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1373، ص ۳۶
[2]. طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد حبیب قصیر عاملی، ج ۶، بیروت، بی‌تا ص ۳۹۸؛ محمد بن عمر فخر رازی، التفسیر الکبیر، قاهره،‌ بی‌تا ج ۲۰، ص ۵۷؛ محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۲، بیروت، ۱۳۹۰، ص ۲۸۴؛ محمدطاهر بن محمد ابن عاشور، تفسیر التحریر والتنویر، ج ۱۴، تونس، ۱۹۸۴ م، ص196

قسمتی از پایان نامه لیلا مهدور(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان تفسیر روایی آیات الاحکام عبادی قرآن و گونه شناسی آن