نفقه در اصطلاح عبارتست از اطعام ، پوشاک و مسکن و مایحتاج صبی به قدر کفایت.[1]

نفقه دو قسم است : واجب و مستحب، اما بحث ما در مورد قسم اول یعنی «واجب» است.

نفقه با یکی از اسباب زیر واجب می شود: الزوجیه، القرابه، الملک

که بحث مورد نظر در مورد قرابت می باشد.

در مورد نفقه الصبی بین فقهای شیعه و سنی اختلافی وجود ندارد.

[1]. جعفر، بن حسن نجم الدین حلی، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال والحرام ، ج 2 ، چاپ دوم، قم، موسسه اسماعیلیان ، 1408 ه . ق ص 297 و احمد، بن یوسف  خوانساری ، جامع المدارک ، ج 4 ،چاپ سوم، قم، موسسه اسماعیلیان، 1405 ه .ق. ص 487 در نرم افزار فقه اهل البیت.

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سمیه سادات بهرامی(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (سلام الله علیها) با عنوان حقوق کودک از دیدگاه فقه امامیه و مقایسه آن با فقه عامه