جامعه مطلوب از نظر قرآن، جامعه با بينش، انديشه و فرهنگ است. جامعه ي معتقد به حقايق و واقعيت هاي جهان هستي بوده و گرايش به ايمان آگاهانه و مسئولانه دارد. جامعه مطلوب؛ جامعه پرستش و نيايش و زيباترين جلوه هاي عشق به سرچشمه ي جمال وكمال است.

جامعه اي كه رابطه اش با آفريدگار و تدبير گر امور هستي براساس آگاهي و ايمان و عشق مي باشد، و رابطه اش با خويشتن براساس خودسازي وآراستگي به ارزش ها و جمال و كمال معنوي بوده و باطبيعت براساس آباداني و بهره وري به عنوان وسيله رشد و نردبان كمال، و با هم نوع خود براساس عدالت واحسان، مهر و بشر دوستي و مردخواهي و رعايت حقوق، مهر وايثار عمل مي كند.[1]

بنابراين جامعه مطلوب از آرزوهاي ديرين بشر است، جامعه اي سرشار از عدالت، آرامش، صفا و صميميت كه كرامت انسان در آن تأمين مي شود. و همه اعضايش در مسير رشد مادي ومعنوي به دور از خط او لغزش گام بر مي دارند. از منظر قرآن ويژگي هاي جامعه مطلوب اموري چون عدالت، مودت و همدلي آرامش وامنيت، احسان و نيكي به هم نوع و حق محوري (خدامحوري) مي باشد.[2]

[1]  بروسن كوهن، درآمدي بر جامعه شناسي، مترجم محسن ثلاثي، نشر توتيا، 24/7/1385، ص 240
[2]  همان

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه