اسلام بشر را از جنبه ي جسم و جان و از جهت معنوي و مادي مورد توجه قرار داده است سعادت انسان را در برخورداري از كمالات روحي و استفاده صحيح از تمايلات مادي مي داند، سعادت و خوشبختي يعني انسان لذت ثابت و پايدار داشته باشد و هميشه خوش باشد اما در اين دنيا امكان فراهم شدن خوشي دائمي نيست.[1] قرآن مفهوم سعادت را در جايي به كار مي برد كه انسان به خوشي ابدي نائل گردد و تنها يك بار در قران تعبير سعادت و شقاوت ديده مي شود.

«يَوْمَ يَأتِ لَاتَكَلَّمَ نَفْسٌ اِلّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ و سَعيدٌ»[2]

«روزي كه چون بيايد هيچ كس جزبه فرمان او سخن نگويد ومردمان بعضي بدبخت باشند و بعضي نيك بخت».

از نظر قران سعادتمند كسي است كه به نعمت هاي بهشتي و ابدي نايل شود و پايين تر از آن سعادتي نمي باشد بلكه لذت هاي زودگذر است كه توأم با رنج ها و سختي بوده و سرانجام مي گذرد. اما لذت ها و نعمت هاي بهشت هيچ سختي، رنج و گرفتاري و خستگي ندارد. خداوند مي فرمايد:‌

«… لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصْبٌ وَلَا يَمسُّنَا فيهَا لُغُلوبٌ»[3]

« آن خدايي كه ما را از فضل خويش بدين سراي جاويدان در آورد، كه در آنجا رنجي به ما مي رسد و نه خستگي»

در تفسير اين آيه چنين آمده كه: در آنجا نه عوامل مشقت بار جسماني وجود دارد، نه از اسباب رنج روحي خبري است.[4]

از عوامل زمينه ساز سعادت انسان از نظر اسلام می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1.ولايت اهل بيت

2.ايمان به خدا

3.تقوا

4.ذكر

5.عمل صالح

6. صبر

[1]  گزيده اي از سخنان مصباح يزدي در دفتر مقام معظم رهبري ، 11/8/1390
[2]  سوره هود، آيه 105
[3]  سوره فاطر ، آيه 35
[4]  همان

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سميه قهرودي(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها) با عنوان نقش مادر در سعادت جامـعه