قرآن کریم با بیان داستان آدم وحوا در دوسوره (اعراف/23وطه/121)به صورت غیرمستقیم فطری بودن حیا را گوشزدمی نماید آنگاه که می فرماید: «فلمّا ذاقا الشجره بدت لهما سوءاتهما وطفقا یخصفان علیهما من ورق الجنۀ» (اعراف/7)همینکه آدم و همسوئی ازآن درخت ممنوعه چشیدندبلافاصله لباسهایشان ازتنشان فروریخت واندامشان آشکارگشت هنگامی که آدم وحواچنین دیدندبلافاصله ازبرگ های درختان بهشتی برای پوشیدن اندام خود استفاده کردند.روایت نیز حیا را ازخصایص ویژه انسان ها برشمرده(مفضل بن عمر1379،ص79)وحیا وایمان را قرین هم دانسته اندبه گونه ای که بارفتن یکی ازآندو دیگری نیزرخت برمی بندد.ازاین رو در روایت آمده: «حیا وایمان همراهندودریک رشته بسته اندوچون یکی ازآنهارفت دیگری هم می رود»(کلینی، 1407ق ج2،ص106)
پیونداین دوبایکدیگربه اندازه ای نزدیک است که امام صادق(علیه السلام) فردبی حیا را بی ایمان معرفی می کندومی فرماید: کسی که حیا نداردایمان ندارد(همان،ج4،ص323)
آن حضرت درسخن دیگری حیا وعقل ودین را همراهان همیشگی هم برشمرده ومی فرماید: «علی (علیه السلام) فرمود:جبرئیل برآدم(علیه السلام)فرودشد و گفت: ای آدم، من مأمورم تورا میان سه چیزمخیرسازم تایکی را بگزینی و دو تا را وا نهی آدم گفت: ای جبرئیل آن سه چیز کدامند؟ گفت، عقل وحیا ودین.آدم گفت: عقل را برگزیدیم.جبرئیل به حیا ودین گفت: شمابرگردیدو او را وا نهید.
گفتند: ای جبرئیل،مادستور داریم که همراه عقل باشیم هرجاکه باشد: گفت :اختیارباشماست وبالارفت (همان، ج1،ص10)

قسمتی از پژوهش خانم آمنه مدنی فرد(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)