علامه طباطبایی برای حل مشکل تعارض برکت با علل و عوامل طبیعی، پدید آمدن برکت را سازگار با دیگر عوامل و اسباب می داند و با بیان این که سببیت خدا و برکت او فوق سایر اسباب است و نزول برکت، با نوع عملکرد سایر عوامل منافاتی ندارد، نتیجه می گیرد که نباید پنداشت که نزول برکت الهی بر چیزی با عمل سایر عوامل منافات دارد، زیرا معنای این که خداوند اراده کرده که فلان چیز دارای برکت و خیر کثیر باشد، این نیست که اثر اسباب و علل دیگر را باطل کند، برای این که اراده خداوند در طول سایر علل و اسباب است و نه در عرض آن.

به عنوان مثال اگر می گوییم خداوند فلان طعام را برکت داده، معنایش این نیست که علل و اسبابی که در آن طعام و در مزاج خورنده آن است، همه را ابطال کرده و اثر شفا و یا نورانیت را از پیش خود در آن قرار داده، بلکه معنایش این است که اسباب مختلفی را که در این میان است طوری ترتیب داده که همان اسباب نتیجه مطلوب را از خوردن آن غذا به دست می دهند و یا باعث می شود که فلان مال ضایع نگردد و یا دزد آن را به سرقت نبرد.

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی