گوناگونی مطبوعات و گسترش انتشار نشریات متنوع و متفاوت و به طور کلی جایگاه شایستهء رسانه ها در تنویر افکار و ایجاد فضای مناسب برای گفت و گو و برخورد سالم و سازندهء نظرات و همچنین اهمیتی که رسانه های گروهی در ارتقاء سطح آگاهی و تعالی فرهنگ و دانش عمومی دارند، بی گُمان یکی از مهمترین عوامل توسعهء فرهنگی و از نشانه های پویایی و تحرک هر جامعه است. بدیهی است که توسعهء فرهنگی – به معنای گستردهء آن که در برگیرندهء گشایش و گسترش گفت و گو های فلسفی و فرهنگی و ادبی و هنری است – نه تنها عامل اصلی رشد خودآگاهی جمعی، بلکه زمینه ساز توسعهء سیاسی و اقتصادی و پیشرفت علوم و در واقع نخستین پیش شرط حل بنیادی مسایل و رفع مشکلات فراگیر جامعه است. البته این همه زمانی میسر و متحقق می گردد که از یک سو صاحبان قدرت و دولت، با قانون گرایی و قانون گذاری و سعه صدر به رسانه های گوناگون و نقش آنان در جامعه بنگرند و به ویژه، رسانه های گروهی را نه به مثابهء «دشمنان بالقوه» یا بلندگوی تبلیغاتی نظام حکومتی، بلکه به عنوان رکنی اساسی در کنار و همطراز قوای مقننه و مجریه و قضاییه باور کنند و به رسمیت بشناسند. از سوی دیگر اما ارباب جراید و اهالی قلم نیز باید که به رسالت فرهنگی و مسئولیت خود در اطلاع رسانیِ درست و ترویج تفاهم و تبلیغ تسامح و تقویت حس همبستگی ملی و همزیستی مسالمت آمیز آگاه باشند و جداً از هتک حرمت اشخاص و دروغ پردازی و شایعه پراکنی، و از همه مهمتر، از تبلیغ خشونت بپرهیزند.

این هشدار بی شک در وهلهء اول متوجه رسانه های تصویری فراگیر (صدا و سیما و سینما) و روزنامه ها و نشریه های سرتاسری و با نفوذ است که تأثیر آنی و گستردهء خبرها و گزارش ها و تجزیه و تحلیل ها و پیام های آنان قابل کتمان نیست؛ تأثیری که بنا بر احساس مسئولیت، می تواند سودمند و سازنده باشد و در صورت بی مسئولیتی گردانندگان آن، لاجرم مضّر و مخرّب خواهد بود .

آنچه اما در این فرایند کمتر مورد توجه و عنایت قرار می گیرد و اغلب از نظرها دور می ماند، نقش مهم و تأثیر عمیق، ولی آرام و دراز مدت نشریات فرهنگی مستقل است. این نوع رسانه ها، در گونه ها و رویه های خود، عرصه ای مناسب برای طرح نظرات و نظریه های متفکران و نویسندگان و هنرمندان و منتقدان است. اصولاً ویژگی نشریات فرهنگی در آن است که به دور از جار و جنجال های برخاسته از مسایل زودگذر و سطحی، قادرند از مجرای مباحثی که در حوزهء اندیشه و فرهنگ و هنر و ادبیات انجام می دهند، به تبیین ماهیت عناصر شکل دهندهء جامعهء مدنی بپردازند و بی گُمان در نهادینه کردن دستاوردهای برآمده از توسعه   وتکامل جامعه، عهده دار نقشی پُر اهمیتند.

دانشکده صدا و سیما قم

در جوامع ابتدائي فرهنگ ها زودتر شكل مي گيرند و ديرتر هم از بين مي روند . گاهي در جوامع كوچك حرف يا حركت يك فرد عادي و عامي شايد چنان نقشي در زندگي آنان بازي كند كه تأثيري طولاني مدت داشته باشد ، اين وضع تا زماني مؤثر است كه جوامع كوچك تحت تأثير جوامع بزرگتر اطراف قرار نگيرند.ضمن آنكه اساساً هرچه جامعه اطلاعاتي و رسانه اي ضعيف باشد ، به همان نسبت تعامل فرهنگ ها هم به كندي صورت مي گيرد. به عنوان نمونه در ادوار گذشته فردي براي تبليغ ديدگاههاي خود بايد تلاش فراواني مي نمود تا بتواند حداقل بخش كمي از مردم را تحت تأثير انديشه هاي خود قرار دهد.هرچه ابزارتبليغ بيشتروگسترده تر باشد امكان اشاعه يك تفكريا باورقوت بيشتري  مي گيرد؛ حال آنكه اگر آن انديشه ها بتواند تأثيري ملموس بر ديگران بگذارد ، باز براي رد و يا محو آن به همان پروسه اوليه يعني رسانه قوي نياز است تا مخالفان ديدگاههاي انديشه اي بتوانند آن را از ذهن مردم بزدايند . البته اگر موضوع و يا انديشه اي بتواند چند نسل را طي كند ، حذف آن باور سخت و گاه ناممكن است.

اما در جهان امروز كه آداب و رسوم و يا باورها و اعتقادات از مهمترين مؤلفه هاي سازنده فرهنگهاي بشري اند ، محو نابود سازي آنها- ظاهراً – براحتي ميسر نيست ، با خطر و چالش بزرگي بنام «رسانه » روبروست . ترديدي نيست كه آداب و سنن؛ خصوصاً آن شاخه هايي كه عامل پيوند و پيوستگي نسل ها و اقوام است پايه هاي قوي و چند هزار ساله در يك ملت دارند و حتي مردم در برخي از كشورها با پذيرش اديان جديد كمتر نمادها ، آداب و سنن خود را فراموش مي كنند ، بلكه حداقل آن را در جامه تفكر جديد مي آرايند و باصطلاح آن را به نوعي استحاله مي كنند، نه آنكه كاملاً آن را از ياد ببرند، خصوصاً آدابي كه گستره آن چند قوم و مليت را به طور برابر در بر مي گيرد دوام پذيري و استحكام آن بيشتر استو به همين علت زود از بين نمي روند و با گسترش آيين و باوري از خاطره ها زدوده نمي شود،  البته اين امر تا زماني به قوت خود باقي است كهملتي براي نگهداري ، ديرپائي و به پائي باورهاي پيشينيان همت به خرج داده و نگذارد كه داشته هاي گذشتگان به راحتي فراموش شود ، اما چيزي كه در عصر حاضر همين ستونهاي محكم و قوي و ملي را دچار تزلزل و خدشه مي سازد هجوم بي رويه شيوه ها و آدابي از زندگي است كه توسط رسانه هاتي جمعي خصوصاً تلويزيون و روزنامه ها تبليغ مي شود.

دانشکده صدا و سیما قم

هر پسر و دختري كه به سن رشد و بلوغ مي رسند بزرگترين آرزويشان اينست كه ازدواج كنند،با تاسيس زندگي مشترك زناشويي،استقلال و آزادي بيشتري بدست آورند،يار و مونس مهربان و محرم رازي داشته باشند.آغاز زندگي سعادتمندانه خويش را از زمان ازدواج حساب مي كنند و برايش جشن مي گيرند.زن براي مرد آفريده شده و مرد براي زن،و مانند مغناطيسي يكديگر را جذب مي كنند.زناشويي و تاسيس زندگي مشترك خانوادگي يك خواسته طبيعي است كه غرائزش در وجود انسانهانهاده شده است.و اين خود يكي از نعمتهاي بزرگ الهي است.راستي به غير از كانون گرم خانوادگي كجا را سراغ داريد كه براي جوانان پناهگاه مطمئني باشد؟علاقه به خانواده است كه جوانان را از افكار پراكنده واضطرابهاي دروني نجات مي دهد.در آنجاست كه مي توانند يار و مونس با وفا و مهرباني پيدا كنند كه در شدائد و گرفتاريها يار و غمگسارشان باشد.پيمان مقدس زناشويي رشته اي است آسماني كه دلها را بهم پيوندمي زند،دلهاي پريشان را آرامش مي دهد افكار پراكنده را به يك هدف متوجه مي سازد.خانه،جايگاه عشق و محبت،كانون انس و مودت وبهترين آسايشگاه است.

خداوند بزرگ در قرآن مجيد از اين نعمت بزرگ ياد كرده مي فرمايد:

يكي از آيات خدا اينست كه از خود شما برايتان همسران آفريد تابا آنها انس بگيريد و آرامش خاطر پيدا كنيد،و در ميانتان دوستي ومهرباني افكند.و در اين موضوع براي انديشمندان آيات و نشانه هايي است.

پيغمبر اسلام فرمود:مردي كه زن نداشته باشد مسكين و بيچاره است،گر چه ثروتمند باشد. و زني كه شوهر نداشته باشد مسكين و بيچاره است گر چه ثروتمند باشد.

حضرت صادق عليه السلام از مردي پرسيد:همسر داري؟عرض كرد:نه.فرمود:

دوست ندارم يك شب بي همسر بمانم گر چه مالك تمام دنيا باشم.

رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:بنائي در اسلام پايه گذاري نشده كه نزد خدا محبوبتر و عزيزتر از ازدواج باشد.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “آيين همسرداري"ص2

امر کردن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خانواده خود را به نماز

وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‏  [طه (20)، آيه 132]

و خانواده‏ات را به نماز فرمان بده و خود نيز بر آن شكيبايى ورز؛ از تو رزقى نمى‏طلبيم، ما به تو روزى مى‏دهيم و عاقبت نيك براى پرهيزكارى است‏.

خداوند ما را با اين ويژگى متمايز ساخت؛ چرا كه همراه امر فرمودن در مورد نماز به ما نيز فرمان داد و ما را از امّت متمايز نمود.

رسول خدا صلّى اللَّه پس از فرو فرستاده شدن اين آيه هر روز تا نه ماه هنگام نمازهاى پنجگانه به در خانه على و فاطمه عليهم السّلام تشريف مى‏آوردند و مى‏فرمودند: «نماز! خداوند شما را رحمت كند» و خداوند هيچ كدام از فرزندان پيامبر را به اين گونه بزرگمندى كه بر ما داشته و ما را از تمامى خاندانش متمايز ساخته، ارج ننهاده است.[1]

 امر کردن حضرت اسماعیل صادق الوعد خانوده خود را به نماز

‏ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا وَ كانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا. مریم 55

به تحقيق خداوند حضرت اسماعيل صادق الوعد را در قرآن كريم مدح كرده كه او صادق الوعد بود و رسول و نبى بود و اهل و عشيره ‏اش را امر به نماز و زكات مى‏نمود و در نزد خداى خود مرضى بود، يعنى خدا از او راضى بود.

  امام صادق عليه السّلام فرمايد: إنّا نأمر صبياننا بتسبيح فاطمة الزهرا عليها السّلام كما نأمرهم بالصلاة، فالزمه، فإنّه ما يلزمه عبد فشقى.  ترجمه: ما به كودكانمان همان طور به ذكر تسبيح فاطمه زهرا عليها السّلام امر مى‏كنيم كه به نماز امر مى‏كنيم.[2]

کودک سه ساله و تعلیم لا إله إلّا اللَّه

عبد اللَّه بن فضاله از امام صادق و امام باقر عليهما السّلام روايت كرده و گويد: از آن حضرت شنيدم كه ميفرمود: وقتى پسر بچّه به سنّ سه سالگى رسيد به او مى‏گويند: بگو: «لا إله إلّا اللَّه»- تا هفت مرتبه-

ادامه »

معیارهای انتخاب همسر
کفویت و همتایی

یک اصل اساسی در ازدواج مسأله ی «کفویت» یا همان «همتایی» و برابری با یکدیگر است. زیرا اصلی ترین مسأله که در ازدواج موجب آرامش آدمی میشود، اصل همتایی است و مهم ترین و اصلی ترین مسأله در کفویت، ایمان است زیرا مؤمن کفو مؤمن است.

اما چنانچه در زندگی روزمره ی شما مسائل مادی تأثیر گذار است. باید حتماً به کفویت اقتصادی دو خانواده توجه کنید.

گاه خانواده های مؤمنی را می بینیم که در حد معمولی ایمان دارند وبه معنای متعارف مؤمنند و البته نه به آن معنای حقیقی ایمان و پس از ازدواج با مشکلاتی مواجه میشوند و آن ازدواج با شکست روبرو میشود و تنها علت این عدم موفقیت اختلاف طبقاتی یا اختلاف اقتصادی و یا اختلاف فرهنگی است.

در امر ازدواج باید به دو منظر توجه داشته باشیم ؛ یعنی یک چشم به آنچه هست داشته باشیم و یک چشم به آنچه آرزوی آنرا داریم.

به عبارت دیگر باید فقط ایمان برای ما مطرح باشد. حال خود را مورد بررسی قرار دهیم و خود را ارزیابی کنیم ببینیم چقدر در امور زندگی ایمان رادر رأس کارهایمان قرار میدهیم؟!

بنابراین برای تفهیم این مطلب که آرامش چگونه به وجود میآید لازم است به «خودشناسی» بپردازیم و خود را ارزیابی کنیم.

مثالی می زنیم. اگر من انسان کم حرفی هستم باید همسری انتخاب کنم که مثل خودم کم حرف باشد یا تا حدودی هم جهت با من باشد یا برعکس مکمل من باشد یعنی پر حرف باشد؟

اینجا باید ببینم آیا کم حرفی خود را نقطه ضعف محسوب میکنم یا ویژگی خوبی می دانم؟ اگر نقطه ضعف است، مکمل آن کفو من است . و اگر ویژگی خوبی می دانم، به دنبال هم جهت خویش باشم. راه دیگر برای این شناخت، دوستانی هستند که انتخاب کرده ام؛ ببینم بیشتر تمایل به دوستان کم حرف دارم یا پر حرف؟ اینگونه می توان مصادیق کفویت را شناسایی کرد. نهایت آنکه کفو شما کسی است که شما با او احساس آرامش می کنید.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “مطلع مهر"ص87

امام صادق عليه ‏السلام :
قالَ لُقْمانُ لاِءِبنِهِ: لِلْحاسِدِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: يَغْتابُ اِذا غابَ، وَ يَتَمَلَّقُ اِذا شَهِدَ وَ يَشْمِتُ بِالْمُصيبَةِ.
لقمان به پسرش گفت: حسود، سه نشان دارد:
1 ـ پشت سر غيبت مى‏ كند،
2 ـ رو در رو، تملّق و چاپلوسى مى ‏كند،
3 ـ و در مصيبت و گرفتارى، زبان به شماتت مى‏ گشايد.
بحار الانوار: ج 96، ص 206

رنج تحصيلي دخترها از پسرها بالاتر است و دختران مجبورند با پسري ازدواج كنند كه از نظر تحصيلي پايين تر از آنهاست . بنابراين يا ازدواج نميكنند و يا ازدواج ميكنند و زندگي بر انها سخت مي شود در هر حال سفرش مي شود اگر شرايط محياست، ازدواج كنيد اگر همه شرايط در نظر گرفته شد، تحصيل مانع ازدواج نيست؛

فرد مناسب، منظور فرد ايده آل نيست مگر خود شما ايده آل هستيد كه ميخواهيد طرف مقابل ايده آل باشد ؟ منظور از مناسب ، يعني به خود ، خانواده و فرهنگت نگاه كن و انتخاب كن.

پس ازدواج مانع تحصيل نيست ؛ اما نوع انتخاب مانع تحصيل است موضوع اين نيست كه كسي را انتخاب كنيم كه همانند ما درس بخواند بلكه گاهي همسر با آنكه خود نتوانسته است ادامه تحصيل دهد، ولي واقعا احساس علاقه به تحصسيلات همسرش دارد و اين را مي توان در زندگي ديد. عشق به تحصيل ، بعضي اوقات در وجود فردي هست ولي به خاطر شرايط زندگي نمي تواند برود دنبال تحصيل. اين عشق را انتقال ميدهد به وجود همسرش . اين افراد زوج هاي موفقي هستند.

اگر نهايتاً مسير ازدواج در حين تحصيل را برگزيديد و نگران مشكلاتي هستيد كه با آن مواجه مي شويد ، به راه حلهاي زير توجه كنيد:

·  مي توانيد با مقدمات ساده و بدون تشريفات عقد شرعي كنيد، اما عروسي اصلي را به تأخير بياندازيد.

·  كار كردن همگام با تحصيل ، مي تواند در كاهش مشكلات اقتصادي شما تأثير بگذارد .

·  وقتي زندگي ساده و قانعي داشته باشيد ، آرامش فكري و روحي بيشتري خواهيد داشت ؛ در اين صورت راحت تر مي توانيد در مسائل علمي ، پژوهشي و صنعتي پيشرفت كنيد .

·  حمايت هاي والدين مي تواند در كاهش مشكلات دوران تحصيل مؤثر باشد.

·  وقتي هر دو زوج يا  يكي از زوجين محصل باشد ، انجام كارهاي منزل به طور مشترك صورت مي گيرد كه اين مسئله علاوه بر محبت و دلگرمي، اجر اخروي را هم به دنبال دارد.

·  با توافق يكديگر تا پايان سال تحصيل ، از بچه دار شدن جلوگيري كنيد و با آسودگي بيشتري به تحصيل بپردازيد .

گاهي اوقات والدين ادامه تحصيل فرزندشان را مانع ازدواج آنها مي دانند و با ازدواج انها مخالفت مي كنند در اين صورت فرزندان براي از بين بردن اشكال تراشي هاي غير منطقي و نا معقول بهتر است راهكارهاي زير را به كار بندند:

·  صحبت مستقيم ، معقول ،‌مؤدبانه، منطقي و همراه با احترام به والدين و گوشزد كردن اشكالات آنها و توجيه انها نسبت به غير منطقي بودن شيوه برخوردشان.

·  در صورت شرم و حيا و يا تأثير گذار نبودن صحبت مستقيم ، واسطه كردن افرادي كه حرف آنها در والدينشان مؤثر واقع ميگردد.

در پايان تأكيد مي كنيم  يكي از دلايل بالا رفتن سن ازدواج تحصيلات است كه ازدواج هاي دانشجويي علاوه بر كاهش تنشهاي روحي جوانان از بالا رفتن سن ازدواج جوانان نيز جلوگيري ميكند و همچنين از مزاياي جشنهاي ازدواج دانشجويي صرفه جويي اقتصادي براي زوجين است.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “مطلع مهر"ص30