بررسی دیدگاه های گوناگون درتعریف بدعت

1. برخی از حنبلی ها به خصوص سلفی ها [1] و برخی در میان حنفی ها هر پدیده بعد از پیامبر را بدعت دانسته اند مثلا در عباراتشان هر نو آوری  راحرام دانسته اند وگفته شده که حنفی ها اعتقاد مخالف با آن چه از ناحیه رسول خدا مشهور شده را بدعت می دانند[2].

2. در دیدگاه دیگری برخی از فقیهان امامیه پذیرفته اند که هر پدیده بعد از زمان رسول خدا بدعت است ولی بدعت را به شایست و ناشایست تقسیم میکنند[3] . از اهل سنت شافعی و پیروانش طرفدار این تقسیم بندی هستند .[4]

3.نظریه سوم مثل نظر علامه مجلسی است که عملی را بدعت میداند که به قصد عبادت و مشروعیت و اطاعت شارع انجام پذیرد.

4.دردیدگاه چهارم یک سری قیود در تعریف بدعت  وارد کرده و قلمرو آن را حتی از تعریف دوم هم محدودتر می کند، طبق این نظر بدعت عبارت است از چیزی که در دین وارد شده ولی دارای دو ویژگی است.

* اصل و اساسی در شریعت نداشته باشد

*به عنوان طریق شرعی وانمود گردد[5].

[1]شیرازی ،ناصر مکارم ،دائره المعارف فقه مقارن ،انتشارات مدرسه امام علی علیه السلام،قم،۱۴۲۷ه.ق.  ص۷۱
[2].سعدی .ابوجیب .همان، ص 32
[3]عاملی .محمدبن مکی .شهیداول .القواعد و الفوائد ،2جلد.کتابفروشی مفید .قم . ج 2 ، ص145و146
[4]سبحانی .شیخ جعفر.البدعة و آثارها ص 27
[5]،یعقوب علی برجی، همان، ص 4