در طول تاريخ بشريت, كم تر انسانى وجود دارد كه مانند پيامبر اسلام تمام خصوصيات زندگى اش به طور واضح و روشن بيان و ثبت شده باشد.
خداوند متعال در قرآن كريم ـ كتابى كه خود حافظ اوست₍₁₎ و بدون هيچ تغييرى تا قيامت باقى است ـ با زيباترين عبارات و كامل ترين بيانات, آن حضرت را معرفى نموده و با عالى ترين صفات ستوده است.

خداوند متعال مى فرمايد: (انك لعلى خلق عظيم); ₍₂₎ اى پيامبر! تو بر اخلاقى عظيم استوار هستى.

نيز مى فرمايد: (محمد رسول الله و الذين معه اشداو على الكفار رحمإ بينهم. ) ₍₃₎ محمد^{( ص)} فرستاده خداست و كسانى كه با او هستند در برابر كفار سر سخت و در ميان خود مهربانند.

محققان، تاريخ نويسان و دانشمندان در ابعاد گوناگون زندگى حضرت محمد^(ص) سخن گفته اند. اما ائمه ^{(عليهم السلام)} با نگاهى ژرف و دقيق سيماى آن شخصيت بى نظير و دريكتاى عالم خلقت را به تماشا نشسته, به معرفى زندگى, مبارزات و آموزه هاى آن حضرت پرداختند. دراين نوشتار برآنيم تا گوشه هايى از زندگى وشخصيت حضرت محمد^(ص) رااز نگاه امام صادق^{( عليه السلام )} به تماشا بنشينيم.

تولد نور

امام صادق^{(عليه السلام)} به نقل از سلمان فارسى فرمود: پيامبر اكرم^(ص) فرمود: خداوند متعال مرا از درخشندگى نور خودش آفريد ₍₄₎

 نيز امام صادق^{(عليه السلام)} فرمود: خداوند متعال خطاب به رسول اكرم^(ص) فرمود: (اى محمد! قبل از اين كه آسمان ها, زمين, عرش و دريا را خلق كنم. نور تو و على را آفريدم…). ₍₅₎

 ثقه الاسلام كلينى^{(ره )} مى نويسد: امام صادق^{(عليه السلام)} فرمود: (هنگام ولادت حضرت رسول اكرم^(ص) فاطمه بنت اسد نزد آمنه( مادر گرامى پيامبر) بود.
يكى از آن دوبه ديگرى گفت: آيا مى بينى آنچه را من مى بينم؟

 ديگرى گفت: چه مى بينى؟

 او گفت: اين نور ساطع كه ما بين مشرق و مغرب را فرا گرفته است!

 در همين حال, ابوطالب^{(عليه السلام)} وارد شد و به آن ها گفت: چرا در شگفتيد؟ فاطمه بنت اسد ماجرا را به او گفت.

 ابوطالب به او گفت: مى خواهى بشارتى به تو بدهم؟

ادامه »

صلوات فرستادن یکی از با فضیلت ترین و پر برکترین عباداتی است که در اسلام آمده و روایات بی شماری در این زمینه و سفارش به انجام آن به ما رسیده است. در اینجا به تعدای از فضایل و برکات آن به صورت اجمال اشاره میکنیم :‌

1. كفاره گناهان:

امام رضا ^{علیه السلام} می‌فرماید: «من لم یقدر علی ما یكفر به ذنوبه فلیكثر من الصلاة علی محمد و آله، فانها تهدم الذنوب هدما؛ _{( به نقل از عیون اخبار الرضا علیه السلام ج 1، ص 294، )}

هر كس از انجام عملی كه گناهانش را جبران كند ناتوان است، پس باید زیاد برمحمد و آل محمد صلوات بفرستد؛ زیرا صلوات، گناهان را به كلی پاك می‌كند.»

2. وزین‌ترین و برترین:

از امام باقر یا صادق ^{علیهماالسلام} نقل شده است: «اثقل مایوضع فی المیزان یوم القیامة الصلاة علی محمد و علی اهل بیته _{( به نقل از عیون اخبار الرضا علیه السلام ج 1، ص 294، )}؛ سنگین‌ترین چیزی كه در روز قیامت در ترازو گذاشته می‌شود، صلوات بر محمد صلی الله علیه و آله و اهل بیت او می‌باشد.»

و از امام صادق ^{علیه السلام} روایت است كه «ما من عمل یوم الجمعة افضل من الصلاة علی محمد و آله ؛ روز جمعه هیچ كاری برتر و پرفضیلت‌تر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست.»

3. دوستی خداوند:

از امام هادی ^{علیه السلام} چنین روایت است كه: «انما اتخذ الله ابراهیم علیه السلام خلیلا، لكثرة صلاته علی محمد و اهل بیته، ^{صلوات الله علیهم}؛ تنها دلیلی كه خدا به خاطر آن ابراهیم علیه السلام را به مقام دوستی و خلیل بودن رسانید، كثرت صلوات فرستادن او بر محمد و اهل بیتش - كه درود خدا بر آنان باد - بود.»

4. بخیل واقعی:

پیامبر اكرم ^{صلی الله علیه و آله} می‌فرماید: «البخیل حقا من ذكرت عنده فلم یصل علی_{( به نقل از معانی الاخبار، ص 246)}؛ بخیل حقیقی كسی است كه نزد او از من یاد شود و او بر من صلوات نفرستد.»

5. صدای سخن عشق:

از امام صادق ^{علیه السلام} روایت است: «اذا ذكر النبی صلی الله علیه و آله فاكثروا الصلاة علیه فانه من صلی علی النبی صلی الله علیه الف صلاة فی الف صف من الملائكة، و لم یبق شی ء مما خلقه الله الا صلی علی العبد، لصلاة الله علیه و صلاة ملائكته فمن لم یرغب فی هذا، فهو جاهل مغرور قد بری ء الله منه و رسوله و اهل بیته _{(كافی، ج 2، ص 492.)}؛ هنگامی كه از پیامبر یاد می‌شود، زیاد بر او صلوات بفرستید؛ زیرا هركه بر پیامبر صلوات فرستد، خداوند در میان هزار صف از فرشتگان بر او هزار درود فرستد، و چیزی از مخلوقات خدا باقی نمی‌ماند مگر اینكه بر این بنده درود می‌فرستند؛ چون خدا و فرشتگان بر او درود فرستاده اند. پس كسی كه در این باره بی علاقه باشد، جاهل و فریب خورده است و قطعا خدا و پیامبر او و اهل بیتش از او بیزارند.»

در روایات فراوانی، حذف «آل محمد» از صلوات - كه كار یزیدیان است - نهی شده است. علامه طباطبایی رحمه الله پس از روایتی در این باره، می‌نویسد: «جز این، هیجده حدیث دیگر از اهل سنت دلالت دارد بر صلوات كامل و پرهیز از ناقص… و اما روایات شیعه در این موضوع، فراوان و بی شمار است»

6. رهایی از مشكلات:

از استاد اخلاق و عرفان آیت الله بهاءالدینی ^{رحمه الله} نقل شده است:

«ما تجربه زیادی به دست آورده ایم و وجدان نمودیم كه برای رهایی از مشكلات راههایی هست كه بهترین آنها كه خود ما حس كرده ایم و به كمك آنها به حاجتهایمان رسیده ایم، چهار چیز است: نذر كردن گوسفند برای فقرا، خواندن حدیث كساء به طور پی در پی، پرداخت صدقه و ختم صلوات.» _{(آیت بصیرت، ص 68)}

7. كتابت صلوات:

در پاداش نوشتن صلوات، حدیثی از پیامبر ^{صلی الله علیه و آله} نقل گردیده است: «من صلی علی فی كتاب لم تزل الملائكة تستغفر له مادام اسمی فی ذلك الكتاب _{(كنز العمال، ح 2243)}

هر كه در نوشته‌ای بر من صلوات بنویسد، تا هنگامی كه نامم در آن مكتوب باقی است، فرشتگان پیوسته برای او استغفار می‌كنند.»

مهدی نیست مگر آنکه عیسی بن مریم با اوست.

که «معه» در آخر حدیث شریف به جای مع که ما احتمال داده بودیم ساقط شده آمده است و اگر این باشد «نعم الوفاق» و یا این نقل و روایت قرینه بر منظور از حدیث یاد شده است و معنای حدیث شریف به نوعی ملازمه بین حضرت مهدی ـ ارواحنا فداه ـ و حضرت مسیح(ع) است که هر یک علامت دیگری و نشانه و شرط ظهور و نزول و حضور دیگری است و مانند خورشید و نور با یکدیگر جز با ظهور و حضور دیگری به وقوع نمی پیوندد و تحقق نمی یابد. و این خود بهترین دلیل و شاهد بر ادعاهای بی اساس و ساختگی کسانی است که نسبت به هر یک از این دو موضوع مقدس و همراه یکدیگر ادعای انفرادی داشته باشند؛ ادعای مهدویت بدون نزول حضرت مسیح(ع) و یا ادعای نزول مسیح(ع) منهای حضرت مهدی(عج) چه در اسلام و چه در مسیحیت!

آری ظهور هر یک از این دو، مکمل دیگری و شرط و متمم دیگری خواهد بود. و در حقیقت همانطور که از روایت استفاده می شود، امام مهدی(عج) قدوه و اسوه و اهل البیت(ع) مشمول کرامت خاص الخاص و اخص الخواص بوده و رسول اکرم(ص) صاحب لوای حمد است و رحمت للعالمین است و آدم(ع) و دیگر انبیا(ع) تحت لوای آن حضرت در فردای قیامت خواهند بود و چه بسا فلسفه این تقدم مهدی(ع) بر مسیح تسلیم در برابر خاتمیت و خاتم الاوصیا و صاحب سدرة المنتهی بوده و این علامت آن باشد که دین و قرآن محمد(ص) و اهل بیت آن حضرت در افق اعلا هستند و چه بسا این خود از اسرار و رموز الهی و تأویل این قبیل احادیث باشد. و البته حضرت ولی عصر(ع) امامت به مفهوم ولی الله و ولی اولیا ءالله و ولایت مطلقه الهیه است و تقدم آن رتبی است و بالاتر از مقام نبوت مطلقه است.1

نه مهدی(ع) جز با نزول حضرت مسیح ظهور نخواهند فرمود و تکمیل سلسله و زنجیره پیامبران و رهبران الهی در آخرالزمان با ظهور مهدی(ع) اتفاق خواهد افتاد. و آنچه امروز مسیحیت آمریکایی تصور می کند که آرمگدن اتفاق خواهد افتاد و امام عصر(عج) و مهدی موعود(ع) در کار نخواهد بود و دروغی آشکار بیش نیست.

1. دروغگوها و کذاب ها فردا مدعی مهدویت و یا امامت و یا مدعی نیابت و یا ظهور باب و مانند آن نشوند. این رخداد جز با حضور و نزول حضرت مسیح(ع) عملی نخواهد شد.

2. خود این حدیث دلیل روشنی بر ظهور امام عصر(عج) و آینده روشن تاریخ بشریت و امید به آینده ای نویدبخش و ظهور منجی موعود و ظهور عیسی بن مریم(ع) و وعده ادیان الهی برای نجات کاروان بشریت از چنگال اهریمنان و شیاطین خواهد بود و این از نشانه های آن بزرگوار است.

3. امید است صاحب نظران و اندیشمندان رسالت بزرگ خود را در تبیین معارف الهی و نقد و بررسی دقیق و حکیمانه مسائل و موضوعات عمیق اسلامی و ولائی برداشته و زمینه های سوءاستفاده و برداشت های غلط و جاهلانه و یا مغرضانه را از بین ببرند و اجازه ندهند تا در اثر سهل انگاری و یا غفلت مرزبانان معارف اسلامی و حقایق قرآنی، میدان برای دزدان راه و شیادها هموار شود و یا جاعلان و غافلان و عناصر پر ادعا و مردم فریب افکار عمومی را مشوب و چهره حقایق دینی را ملکوک و ذهن ها را شبهه ناک و افکار را مسموم نمایند و یا با خرافات و خرافه گرایی معارف بلند توحیدی دستخوش و ساوس شیطانی و یا سلیقه های گوناگون نفسانی بشود.

تذکر این مطلب نیز بسیار به جا و قابل توجه است که بحث و بررسی فقیهانه و کارشناسانه در این قبیل احادیث و روایات و مسائل تاریخی و اجتماعی و فلسفی و سیاسی و کلامی و ادبی و مانند آن از ظریف ترین، حساس ترین و ارزشمندترین کارهاست و البته نیاز به قدرت استنباط و دقت و سلامت نفس و بصیرت در دین و آشنایی با علوم و فنون اجتهاد و آگاهی به رموز آن دارد و الا نااهلان و یا مدعیان ناآگاه و یا خودباختگان در برابر بیگانگان و بردگان هوی و هوس هرگز توان لازم را برای ورود در این میدان ها و اظهارنظر فنی و تخصصی و جلب اعتماد عمومی را نداشته و نخواهد داشت.

4. حضرت مهدی(عج) بلاواسطه فرزند امام عسکری(ع) و حضرت نرجس خاتون است که در سنه 255 ق. در سامرا متولد شده اند و در اعتقاد ما شخصی معین، با ویژگی ها و صفات خاصی بوده و هرگز جایی برای تردید، تحریف، خرافه گرایی، تفسیرها و توجیه های جاعلانه باقی نمی گذارد. عیسی بن مریم(ع) نیز پیامبر اولوالعزم بوده که حدود 770 سال قبل از ولادت امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ در بیت اللحم از حضرت مریم(س) متولد شده اند و در بینش صحیح دینی و تاریخ هرگونه ادعای ساختگی که به مفهوم یکی بودن آن دو بزرگوار مطرح شود و یا با انگیزه های گوناگون سیاسی اجتماعی و فکری مطرح شود دور از انصاف و خلاف وجدان و غیر منطبق با واقع است.

5. طبق روایات متواتر اسلامی، آن بزرگوار دارای دو غیبت است: غیبت صغری و غیبت کبری و در عصر غیبت صغری رابطه با آن حضرت(ع) توسط نواب خاصشان برقرار می شد و در عصر غیبت کبری آن حضرت دارای نواب عام است و صفات ایشان نیز به طو کلی و کامل تعریف شده است.

ولی درباره حضرت مسیح که بحث غیبت و یا مباحث مشبه مطرح نیست بلکه در تعبیر قرآن کریم آمده است:

و ما قتلوه و ما صلبوه ولکن شبّه لهم… بل رفعه الله إلیه.2

و حال آنکه آنان او را نکشتند و مصلوبش نکردند، ولیکن امر بر آنان مشتبه شد… بلکه خدا او را به سوی خود بالا برد، و خدا توانا و حکیم است.

و در روایات ما بحث نزول حضرت مسیح(ع) است، نه ظهور آن بزرگوار. و این دو تعبیر و عنوان بسیار متفاوت است که یکی نشانگر غیبت و دیگری نشان دهنده عروج و رفع الی الله و نزول مجدد است.

دربارة حضرت ولی عصر ـ ارواحنا فداه ـ این عنوان به کار نرفته بلکه عنوان غیبت، عصر غیبت و عصر ظهور به کار رفته است. یعنی او در میان ماست ولی از چشم ما به حسب ظاهر غایب است نه اینکه خداوند متعال او را به سوی خودش برده باشد، و یا به عقیده مسیحیت آن بزرگوار را به دار آویخته باشند و به ملکوت الهی پرواز کرده باشد. بنابراین ادعای تطبیق این دو با یکدیگر نمی تواند صحیح و قابل قبول باشد.

مهدی(ع) از ذریه رسول اکرم(ص) و فاطمه اطهر(س) و از خاندان محمد(ص) و هم نام رسول اکرم(ص) است. او قائم بالحق و قائم بالقسط است که او از مکه خواهد درخشید و یاران وفادار و استوار و انصار فداکار او در اسرع وقت به او ملحق خواهند شد. و جریان های صلیبی و صهیونیستی نیز نمی توانند بر چهره پرفروغ خورشید ولایت گرد و غبار نسیان و تحریف بپاشند.

آری مهدی(عج) وارث همه انبیا و اولیا است وارث زمین است وارث آدم و نوح(ع) و پیامبران اولوالعزم دیگر است وارث موسی کلیم و عیسی مسیح(ع) است تجلی همه ارزش های الهی و ادیان آسمانی است.

اکنون رسالت همه منتظران آن بزرگوار و ارادتمندان آستان مقدس حضرت خاتم الاوصیا(ع) احیای انگیزه های عمیق دینی و الهی و ایجاد آمادگی روحی و اخلاقی و گسترش فرهنگ مهدویت و ولایت و تلاش در راه بیداری امت اسلامی و زمینه سازی برای وحدت جهان اسلام و فداکاری و مجاهدت در راه نصرت آن حضرت و بسترسازی برای عصر ظهور و پیروزی حق بر باطل و آماده سازی افکار و اندیشه ها و ایجاد شرائط برای حکومت واحد عدل جهانی است.

و نصرتی معدّة لکم… حتی یحیی الله تعالی دینه بکم فمعکم معکم لامع غیرکم.3

و یاری من مهیای شماست… تا آنکه خدای تعالی دینش را به وسیلة شما زنده گرداند. پس همراه شمایم، همراه شمایم نه همراه (کسی) جز شما.
پی نوشت ها:

1. در این باره ر.ک: بحارالانوار، ج51، ص88 و89.

2. سورة نساء (4)، آیة 157 و 158.

3. قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، زیارت جامعة کبیره.

امتـی است گمانم قیامت مهدی است
جهـان محیط وسیع کرامت مهدی است

زمان زمان شروع زعامت مهدی است
غدیـر دوم شیعـه، امـامت مهدی است

همه کنیـد قیـام و همـه دهید سلام
امـام کـل زمان‌ها دوباره گشت امام

بشـارت آمـده بهـر بشـر مبارک باد
شب فراق سحر شد، سحر مبارک باد

بهشت وصل خـدا را ثمر مبارک باد
بـرای منتظـران این خبر مبارک باد

خطاب نـور همه آیه‌های نصر شده
ولـیِّ عصـر، دوباره ولیِّ عصر شده

خطاب حضرت معبود را بخوان با من
پیام قاصـد و مقصود را بخوان بـا من

بیــا ترانـه داوود را بخـوان تـا مـن
سرود مهـدی موعود را بخوان با من

دوبـاره آیـه جاء الحق آشکار شده
به یمن وصل، همه فصل‌ها بهار شده

ز تیرگـی چـه زیان کوه نور نزدیک است
رهی که بود به چشم تو دور، نزدیک است

فـراق رفتـه و فیض حضور نزدیک است
الا تمامــی یــاران! ظهـور نزدیک است

فـرار ابـر و رخ آفتــاب را نگــرید
سراب‌هـا همـه رفتنـد، آب را نگرید

بشارت ای همه یاران که یار می‌آید
نویــد رحمـت پــروردگار می‌آید

محمـد از طــرف کوهسـار می‌آید
علی گرفته بـه کف ذوالفقار می‌آید

دعـای عهد و فرج را همـه مرور کنید
سلام تازه بر آن تک سوار نور می‌آید

ز مکـه سر زده صبح قیام ابراهیم
رسد بـه عالـم هستی پیام ابراهیم

امـام عصر که بر او سـلام ابراهیم
قیـام کــرده، کنـار مقـام ابراهیم

حـرم رسانه آوازه «انـا المهدی» است
چهان پر از سخنِ تازه «انا المهدی» است

جهانیان! همـه جا در کنار یار کنید
دل خـزان زده خویش را بهار کنید

یهودیـان همه جا در شرارِ نار کنید
الا تمامــی وهابیــان فــرار کنید

رها کنیـد حرم را، حرم، دیار علی است
به دست مهدی موعود، ذوالفقار علی است
***استاد سازگار***

کرسی آزاد اندیشی  زنان و رسانه های یکسویه و دوسویه فرصت ها و آسیب ها

روز گذشته کرسی آزاد اندیشی با موضوع زنان و رسانه های یکسویه و دوسویه فرصت ها و آسیب ها در تالار شیخ بهایی شاهین شهر با میزبانی مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (س) برگزار گردید.

آقای طاهری به عنوان فرد موافق حضور زنان در شبکه های مجازی و آقای قیصریان به عنوان مخالف به ایراد سخنرانی پرداختند.

آقای طاهری فرمودند: وقتی آدم ارزشی وارد فضای مجازی میشود، ضد ارزشها از بین می روند. ما باید مدافع حریم اهل بیت (ع) در فضای مجازی باشیم، ما باید با حضورمان برای حنثی نمودن ضد ارزش ها کار کنیم. ما باید آنقدر گل بکاریم تا علف هرز دیده نشود.

ایشان سه را ه برای اثر گذاری بیشتر در فضای مجازی مطرح نمودند:

1. باید در فضای مجازی ارزشی کار کنیم.

2. به روز باشیم.

3. ارزش هایمان را زیبا و جذاب نشان دهیم.

جناب طاهری 4 را هکار نیز ارائه دادند:

ما همه باید یک جبهه شویم، امروز جبهه، فضای مجازیست و حمله را باید با حمله پاسخ دهیم.

2. در فضای مجازی نباید محافظه کارانه عمل کرد.

3. تخصص و علم ابزارهای مجازی را کسب کنیم.

4. به مبارزه ی خود متعهد باشیم.

اما آقای قیصریان طرف مخالف این کرسی نظری دیگر داشتند، ایشان فرمودند: شبکه های اجتماعی زمین دشمن است و ما خیلی نمی توانیم در این زمین بمانیم باید این زمین را ترک کنیم.

آقای طاهری در جواب ایشان پاسخ دادند: اگر ما با آگاهی و پارامترهای امنیتی و داشته های خود وارد این جبهه شویم، حتماً موفق می شویم.

2 تن از طلاب نیز به عنوان موافق و مخالف نظرات خود را بیان نمودند.

در پایان کرسی نیز طلاب از نمایشگاه نرم افزارهای اسلامی دیدار نمودند.

سوم ربیع الاول یاد آور هجوم لشکریان یزید به کعبه و تخریب آن می باشد .شیخ عباس قمی در کتاب وقایع الایام در این خصوص می نویسد:

در روز سوم ، سال 64ه ق، واقعه به آتش کشیدن مكه اتفاق افتاد.

مسلم بن عقبه با لشكر شام به قصد قتل‌عام اهل مدينه و سرکوب قیام آنان حرکت کرد و 28 ذیحجه با حمله به مدینه، ظلم های بسیار و قتل‌عام‌های فجیعی انجام داد و پس از آن به امر یزید به قصد دفعِ قیام عبدالله بن زبير به سوی مكه حرکت کرد.

ابن زبير از كسانى است كه بعد از مرگ معاويه با یزید بيعت نکرد و با حضور در مکه مردم را به بيعت خويش فرا خواند.

چون ابن عقبه به مکانی معروف «بقديد» رسيد، به درک واصل شد . حُصَيْن بن نُمَيْر پس از او امير لشكر شد و با آن گروه به مكه رفت و دور مكه را احاطه كرد.

عبدالله بن زبير با مختار بن ابى عبيده و جمعى ديگر كه با وى بيعت كرده بودند، به خانه خدا پناه بردند.

لشكر شام در بالاى كوه‏هاى مكه كه مشرف بر خانه‏ها و مسجدالحرام بود، اجتماع كردند و با منجنيق، پيوسته سنگ و نفت بر مكه و مسجد مى‏افكندند پارچه هایی از پنبه و كتان به نفت آلوده مى‏ساختند و بر خانه خدا مى‏انداختند و آنها را آتش می زدند تا آنكه كعبه معظّمه سوخت و بناى آن منهدم گشت و ديوارهاى آن فرو ريخت و شاخ‏هاى گوسفندى كه به جهت فداى اسماعيل آمده بود و بر سقف آويخته بودند، هم سوخت»

ابوحَرّه مدينى در این خصوص شعری سروده است:

ابن نَميرٍ بِئسَ ما تَوَلّى قَد أحرَقَ المُقامَ وَالمُصَلّى

پسر نمیر چه کار زشتی را انجام داد که مقام ابراهیم و محل نماز را آتش زد

بعد از این حادثه خداوندِ منتقمِ قهّار، يزيد را مهلت نداد و به جهنم فرستاد وقتی خبر مرگش به مكه رسيد. ابن نمير دست از جنگ برداشت و با لشكر خويش به جانب شام روانه شد.

البته بعد از این ماجرا، هنگامی که عبدالملک بن مروان به فرمانروایی رسید در سال 72 ه ق برای شکست دادن عبدالله بن زبیر به مکه حمله کرد و بعد از هشت ماه محاصره آنجا، کعبه را ویران نمود و عبدالله بن زبیر را کشت(تاریخ طبری ج 6 ص 189)