فاطمه، مادر گرامی امیرالمؤمنین علیه السلام یازدهمین نفری است که مسلمان شد. او نخستین زنی است که با رسول خدا صلی الله علیه و آله بیعت کرد. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله او را بسیار احترام می نمود و او را بزرگ می شمرد و او را «مادر» خود می خواند.

فاطمه بنت اسد هنگام مرگ وصیت های خود را با پیامبر صلی الله علیه و آله در میان گذاشت و آن حضرت وصیت های او را پذیرفت.

پیامبر در قبر او خوابید و با پیراهن خود او را کفن کرد و بر او نماز خواند. از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیدند: شما درباره هیچ کس این گونه رفتار نکردید که با فاطمه رفتار نمودید؟ ! پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

«انه لم یکن بعد ابی طالب ابر بی منها…;

همانا هیچ کس بعد از ابوطالب، مانند فاطمه به من نیکی نکرد.»

ابن عباس می گوید: «یک روز علی بن ابی طالب علیه السلام در حالی که اشک می ریخت، به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و گفت: یا رسول الله! «انا لله و انا الیه راجعون » . پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: یاعلی! چه شده است؟ !

حضرت علی علیه السلام گفت: ای رسول خدا! مادرم، فاطمه از دنیا رفت. پیامبر گریان شد و فرمود: ای علی! خدا رحمت کند مادرت را! او نه تنها مادر تو، که مادر من نیز بود…. عمامه و پیراهن من را بگیر و او را در آن ها کفن نما، به زن ها بگو که او را نیکو غسل دهند، او را بیرون نیاورند تا من بیایم، و کارهای او را به من واگذار.

بعد از ساعتی، پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و فاطمه را بیرون آوردند، و آن حضرت براو به گونه ای نماز خواند که مثل آن برای کسی نماز نخوانده بود…. پیامبر صلی الله علیه و آله داخل قبر شد و مدت طولانی در قبر خوابید…. (سپس فاطمه بنت اسد را در قبر نهاد.) پیامبر صلی الله علیه و آله بالای سر آن بانوی گرامی فرمود: ای فاطمه! من محمد، سرور فرزندان آدم هستم و این افتخاری نیست، اگر نکیر و منکر (دو فرشته ای که در قبر از هر میتی سؤال می کنند.) از تو سؤال کردند و گفتند: پروردگار تو کیست؟ بگو: الله، پروردگار من است. محمد پیامبر من، اسلام دین من، قرآن کتاب من و فرزندم، امام و ولی من است. سپس فرمود:

«اللهم ثبت فاطمة بالقول الثابت »

خدایا! فاطمه را با اعتقاد صحیح ثابت قدم بدار. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از قبر بیرون آمد و با دست مبارک خاک روی قبر فاطمه ریخت…»